Scooterhufters

Ik ben aardig overstuur de dag begonnen. In het begin niets bijzonders: opstaan, douchen, m'n smoothie in ontvangst genomen en in de auto gestapt. Door de vakanties hier is het lekker rustig op straat, maar ik rij op mijn gemak naar kantoor. Dat doe ik altijd. Ik weet bijna 98% zeker dat mensen achter mij soms wel eens hun tanden in het stuur willen zetten, zo rustig rij ik soms. Zeker op de weg die langs de spoorlijn loopt waar je 80 mag en waar ik zo 70/75 rijd. Waarom zou ik me haasten....?

Dus ik rij op die weg, dan de rotonde naar rechts en dan de volgende rotonde rechtdoor. Als ik links kijk zie ik een scooter op het fietspad (!) met een noodvaart aan komen rijden, maar die is nog ver weg. Echt ver weg. Dus ik rij gewoon door tot het moment dat ik rechts af moet. Op dit soort wegen stop ik vrijwel altijd als ik moet afslaan om goed te kijken of er geen fietser aan komt, want paralel aan de weg loopt dat fietspad. Als je er al rijd, kijk je in feite al naast je of er iets rijdt. Het gaat met name om de fietsers die dan van links komen maar wel voorrang hebben omdat zij ten opzichte van jou rechtdoor rijden en jij afslaat.

Dus ik sla rechts af, stop, kijk, zie niets aankomen, trek op, en ik hoor een claxon, ik stop abrupt en hoppa! scheert die eikel met z'n arrogante rotkop zonder helm ook nog met een snelheid van minstens 60 km per uur net voor mijn auto langs. Als ik had doorgereden had ik die lul midden in mijn rechterdeur gehad met z'n schedeldak in twee. Er reed iemand achter mij en die zal ook wel gedacht hebben. 

Gewoon de godvergeten arrogantie waarop die eikel, die klootzak naar me keek en door reed. En ook geen snelheid minderen, gewoon met 60 doorrijden. Op het fietspad. Ik had het al een beetje in de smiezen toen ik 'm twee rotondes terug al zag, maar ik reed 50/55 en je moet toch wel érg hard rijden wil je dat dan inhalen want hij was toen écht nog ver weg en hij had - zeg maar - de buitenbocht! Met zulk soort gasten heb ik dan ook totaal geen medelijden als ze zich te pletter rijden, maar doe dat dan niet tegen mijn auto. Het scheelde echt een haar!

Labiel als ik al ben door allerlei omstandigheidjes, moest ik wel even bijkomen. Eerst in de auto later even op mijn kantoor. Nou, kom op. Hopelijk ligt die lul binnenkort met een touwtje om z'n teen. Nu even diep zuchten en straks een bak koffie en dan gaan we gewoon weer tot de orde van de dag.

Life ain't easy....

Verbouwingsfrustraties

En hoe was de eerste KONINGSdag? Nou, niet veel anders dan een doordeweekse zaterdag. Zelfs de supermarkt tegenover mij was open tot 13.00u. Had ook niet anders verwacht. Waar is de rust van vroeger gebleven....?

We konden daar weer even van proeven op eerste paasdag. Een zondag zónder supermarktgeluiden. Héérlijk was dat. Dan besef je pas wat je mist. Gisteren was het weer een 'gewone' zondag met de supermarkten open vanaf 11.00u en dan is het ook gedaan met de rust. Kon je vroeger heerlijk ontspannen op zondag je tuin doen, de heg snoeien, nu kan dat niet meer en dat werkt toch anders in je tuin. Ik erger me eraan ondanks dat ik steeds als een soort mantra tegen mezelf moet zeggen dat ik me niet moet ergeren.

Mijn tuin is na de hevige onweersbui van vorige week donderdag veranderd in een jungle. Het leek wel of alles ineens met tien centimeter was gegroeid. Dus gisteren hebben we dan maar een deel van de klimop-haag gesnoeid. Een deel want de kliko zit vol en de rest doet Jan donderdag nadat de kliko weer is geleegd. Altijd een rotklusje. Niet zozeer het snoeien want ik heb een elektrische snoeischaar, maar het opvegen en opruimen is wat minder leuk. Erg vermoeiend ook, maar misschien heeft dat met leeftijd te maken ;-)

Maar zaterdag hebben we niet echt stil gestaan bij koningsdag. Op ons gemak ontbeten en daarna op de fiets even naar Intratuin, want die was open zaterdag om wat te veel aangekochte accessoires op ons sproeisysteem terug te brengen. Met een klein ommetje terug naar huis, nog een broodje gegeten bij het Theehuis in Cruquius en 's middags met de hardloopschoenen aan weer terug het 'bos' in waar ik negen kilometer heb gelopen. Weet niet wat er in dat broodje zat, maar het ging heerlijk. Als Jan mijn coach niet had gezegd: 'we lopen een uur en daarna stoppen we', dan had ik doorgelopen tot tien kilometer. Later op de avond kreeg ik helaas toch wel weer last van hoofdpijn. Altijd hetzelfde gezeur.

We beginnen een beetje de nodige frustraties te kweken voor wat betreft de op de planning staande verbouwing. Wilde ik in feite op 1 april daar al mee beginnen - ondanks dat er nog geen vergunning binnen is - zijn we inmiddels alweer bijna een maand verder. De vakantie die wij min of meer hadden gepland voor in juni, zien wij al in rook op gaan, hoewel dat geen drama is, maar toch. We zitten nu de weekenden in feite 'niets' te doen, te sporten, te koken, maar we willen dolgraag wat gaan doen. 'Probleem' ligt bij ons 'mannetje', onze aannemer. Inmiddels heb ik die man al een aantal malen gevraagd wanneer hij denkt te gaan beginnen, maar wij (een collega die er nauw bij betrokken is en ik zelf) denken dat hij het erg druk heeft en dat er behoorlijk aan hem getrokken wordt. Door de verbouwingen die hij heeft gedaan voor ons op het werk, heeft hij waarschijnlijk al andere klussen opgeschoven en dat krijgt hij nu op z'n bord. Op zich goed natuurlijk, want dat betekent dat hij werk heeft. Maar voor ons wat minder leuk. 

Nu toch maar min of meer besloten om zelf te gaan beginnen met de keuken, wat in feite niet tot De Verbouwing behoort omdat we daar 'ons mannetje' niet echt voor nodig hebben. Het is een soort zijproject. In eerste instantie wilden we de keuken ook gaan uitbouwen maar ik heb dat idee laten vallen omdat dat mij te ingewikkeld werd. Bovendien vind ik de 'veranda' die wij nu hebben bij de voordeur wel prettig en die zou in het oorspronkelijke verbouwplan verdwijnen plus dat de tuin daardoor een stuk kleiner zou worden.

Nu gaan we enkel de effectieve werkruimte van de keuken vergroten door de L-opstelling zoals deze nu is, daar een creatieve U-vorm-keuken van te maken met meer aanrechtblad met een schiereiland en wat extra onderkasten met eventueel ruimte voor bovenkasten. Zouden we in eerste instantie een hele tussenmuur daarvoor moeten uitbreken, doen we nu enkel een klein stukje om zo één rechte constructie te krijgen waartegen wij de schuifdeur kunnen plaatsen tussen de hal en de kamer.

En deze week wordt daar één en ander voor in gang gezet. Ik heb een afspraak met de man die de vloer gaat 'gieten' en we gaan naar een keukenboer om te kijken wat er mogelijk is. Een gewone keukenboer en geen meubelmaker. Het oude eiken lamelparket wat nu in de woonkamer ligt, gaat er dan ook uit na meer dan veertig jaar (!) en er komt dan een wat mooier parket voor in de plaats. 

Eindelijk misschien dan wat schot in de zaak. Zal tijd worden....

Een sjaggie loopje

Vanmiddag een tamelijk sjaggie loopje achter de rug. Ondanks dat achter af gezien natuurlijk best lekker gelopen. Ik irriteerde mij aan m'n kleding. M'n shirt wat te zwabberig zat en mijn zomer loopbroekje. Toen ik mijzelf in de spiegel zag, had ik echt zoiets van: Nou.....

Ik heb af en toe van die dagen dat ik het echt moeilijk heb met het accepteren van het verval van mijn lijf. En dat in combinatie met hoe ik mij voel, is dat af en toe moeilijk te accepteren. Ik voel mij nog eigenlijk best jong, maar ik kan toch wel duidelijk zien dat de jaren beginnen te tellen en dat de tekenen van de overgang zichtbaar worden. Slappe huid voornamelijk ondanks dat ik het goed verzorg. Je kunt je huid helaas niet trainen en dat is best frustrerend.

In dit geval lijk ik dan op mijn vader. Hij had erg veel moeite met het accepteren van ouder worden. Ik heb er moeite mee en soms erg.

En dan was het daarbij ook nog best warm met het lopen en ik had een shirtje aan gedaan met korte mouwen en ik had beter een top kunnen aantrekken. Iets om eens aan te schaffen, want zo veel heb ik er niet.

En toen had ik zes kilometer gelopen en ik had zoiets van: That's it. Verder hoef ik niet. Toen zag ik een stel hardlopen wat ook begon met lopen toen ik ook begon - zij natuurlijk een stuk jonger, jaar of 25 of zo - en toen kwam mijn vechterskarakter boven en heb ik toch nog doorgelopen tot ik 8 km had. 

Al met al niet mijn allerlekkerste loop. Mijn 500 km wat ik als doel had gezet om te halen vóór mei, ga ik niet halen. Ik moet nu nog 38 kilometer en ik loop nu nog twee keer. Ik ga me ook niet extra inspannen om die 38 kilometer nog te lopen. Ik ben natuurlijk goed ziek geweest en daardoor zeker vier keer niet kunnen lopen. Nou ja, pech, maar geen ramp. We gaan gewoon lekker door.

De Pebble

Terwijl half Nederland - wat zeg ik: de halve wereld! - vandaag vrij is, moeten wij 'gewoon' ploeteren op kantoor. Pluspuntje is dat het vanmorgen wel zalig rustig was op de weg, hoewel er tussen zeven en half acht al weer vier vrachtwagens waren gepasseerd. Echt uitslapen is er niet bij daar waar ik woon. 

Ondanks dat ik gisterenavond mijn bed had verschoond, heb ik toch weer onrustig geslapen. Vooral zo tegen de ochtend, dan begin ik naar mijn gevoel door mijn bed heen te droogzwemmen. Gisteren heb ik dan ook maar een app op mijn smartwatch gedownload - mijn Pebble - en dat heet Morpheuz en die app monitort je slaap. Ik moest dan wel mijn horloge omhouden natuurlijk.

En zoals je ziet heb ik wel flink bewogen de hele nacht door. Als je het zo ziet lig ik geen moment stil en zo ervaar ik dat ook.

Daarentegen is de kwaliteit dan toch wel redelijk goed als ik onderstaande taartgrafiek mag geloven: 



Maar of 3 uur en twintig minuten diepe slaap voldoende is, dat weet ik ook niet.

Het is wel grappig hoor die Pebble. Ik heb hem hoofdzakelijk gekocht voor als ik hardloop want dan kan ik op dit horloge zien hoe hard ik loop en hoe lang (tijd en afstand), afhankelijk van wat je instelt op je Runkeeper op de iPhone. Dan hoef je niet steeds naar die Miep te luisteren of dat je net mist wat ze zegt als je lawaaierige personen passeert. Ik ben niet zo van de gadgets, maar dit is wel leuk. Heb er ook geen last van, want járen geleden heb ik mijn horloge verbannen omdat ik mij daar mateloos aan kon irriteren, zo'n zwaar ding om je pols wat dan zo gaat zweten. Nooit gemist ook, want er hangen overal wel klokken en tegenwoordig op je telefoon heb je altijd de tijd bij je. Met mijn ingebouwde klok, however, heb ik nauwelijks een klok nodig.

En zo met de peesdeejs voor de deur oftewel een lekker lang weekend met weinig plannen, stroom ik niet over van energie vandaag. Eerlijk gezegd had ik nu veel liever thuis met een boek of met een goede TV serie - Breaking Bad bijvoorbeeld! - gezeten. Kopje thee, kacheltje aan... Het weer valt een beetje tegen vandaag, maar voor de komende dagen is de temperatuur tenminste wel aangenaam, zo zeggen ze. We gaan het zien...

Groepenkast

Vandaag een rustige dag. Mooi weer buiten, misschien best wel een lekker temperatuurtje - eerlijk gezegd weer ik dat niet - maar het ziet er in ieder geval gezellig uit buiten.

Zo af en toe volg ik de gebeurtenissen bij de webcams van Beleef de Lente. Vooral de slechtvalk en de torenvalk zijn leuk om te volgen. Helaas is de stand van de webcam bij de zeearend dusdanig laag, dat je er bar weinig van kunt zien. Dat hadden ze beter kunnen aanpakken zoals bij de Bald Eagles van Decorah, waar de camera in het nest opneemt en niet vanuit een keet die meer dan tien meter lager staat. Zo zien wij er geen fluit van.

Gisteren was het ook al zulk prachtig weer! De zon scheen aan een hemelsblauw gewelf en het was dan ook zalig hardlopen gisterenmiddag. Ik was weliswaar niet echt ontspannen tijdens het hardlopen en kon ook niet te lang lopen want ik zou een nieuwe groepenkast krijgen. Mijn broer is installateur en hij heeft onze oude stoppenkast nu vervangen voor een moderne groepenkast met acht groepen in plaats van vijf. Onder de lunch vroeg iemand mij: 'Acht groepen? En hoeveel kamers heb je?" Haha, ja twee. I know. Maar ik heb voor mijn zonnepanelen die ik op het dak ga plaatsen te zijner tijd een aparte groep nodig sowieso, en ik wil de wasmachine en droger beiden op een aparte groep. Nu gebruik ik de droger niet - in de zomer hangt mijn was buiten - maar in de winter is het soms best lastig als je eerst moet wachten tot de was is gedaan alvorens je de droger kunt aandoen of andersom. Aangezien ik vaak enkel in de weekenden een wasje draai, en dan soms drie achter elkaar, kan dat wat lastig zijn.

Dus deel twee van de verbouwing is gedaan - deel één was het dakterras - en nu op naar de overige delen. Er gebeurt wel wát, al zie ik dat niet direct, want de aannemer is al wezen kijken bij mijn huis en denkt al wel na over hoe hij de opbouw van de badkamer gaat doen. Zijn pakkie an. Gisteren met hem gesproken en hem alle regie gegeven en de sleutel. And now we wait....

Hem kennende kan er zo een container in mijn tuin staan als ik een keer niet op let. Wel zorgen dat alles zo'n beetje aan de kant is. Dit weekend misschien maar eens echt wat actie ondernemen daarin nu ik toch weet dat het nooit lang meer kan duren. Ben erg benieuwd hoe ik eronder zal zijn straks. Weet nu al dat ik het niet gemakkelijk ga krijgen. En daarom denk ik maar niet al te ver vooruit en laat ik het denkwerk aan de aannemer over. Hij komt wel met oplossingen ook als ik straks misschien even niet meer kan douchen. Ik ken zijn werkwijze en weet dat hij het hier op de zaak ook altijd keurig had ingepland. Ik verwacht dat nu weer. En een weekje douchen is het ergste nog niet. Jammer dat wij hier op kantoor geen douche hebben....Maar goed. Er is altijd wel wat te regelen. Wil me daar nu ook geen zorgen in maken. Ik ben nog meer van: ik zie het wel. Komt wel goed.

Ben wel wat moe vandaag. Dat heb ik altijd: naarmate de week vordert voel ik dat en ben ik vrijdags vaak uitgeteld. Maar met een lang weekend voor de boeg zal mij dat worst wezen.

Hoofdpijn

Tamron tulpen

Met wat schroom moet ik vandaag toch melden dat ik een wat mindere dag heb. Schroom omdat ik regelmatig commentaar heb dat mijn blogs wat somber zijn. In feite moet ik mij daar niets van aantrekken, want ik blog wanneer en wat ik wil bloggen. Het is namelijk zo, dat als ik mij super voel ik eigenlijk geen drang heb om te bloggen. En dan lijkt het alsof ik alleen maar somber ben wat niet het geval is. Ook ik geniet voldoende, maar ik moet mijn frustraties toch ergens kwijt....

Vannacht niet zo goed geslapen. Werd wakker door felle hoofdpijn aan de rechterkant achter mijn oog. Ik ben daar toch min of meer doorheen geslapen maar daardoor is de kwaliteit van de slaap niet al te best. En dat was te zien vanmorgen: dikke zakken onder mijn ogen. Direct een pijnstiller tegen de hoofdpijn, maar helaas wordt het niet minder. Sterker nog, het breidt zich uit naar de rest van mijn hoofd en voel mij moe.

Daar dan nog bovenop - of misschien daardoor - dat ik weer aardig labiel ben vandaag. Die labiliteit kan komen doordat er een beroep wordt gedaan op mijn geheugen en ik daar de laatste tijd dus echt niet meer op kan vertrouwen. En dat frustreert mij, omdat ik dan denk dat men daar misbruik van maakt. Dingen zeggen die ik heb gedaan, gezegd of gehad waar ik mij niets meer van kan herinneren. Als je niet uitkijkt kan je daar gek van worden. Daarom schrijf ik bijna alles op om dat te voorkomen. 

Vandaag twee concrete voorbeelden: een bonus die uitgekeerd had moeten worden, of ik dat wel had gedaan (don't know) en sleuteltje van onze nieuwe kast in het magazijn die ik zou moeten hebben gekregen (don't know....).

Dan de voortdurende frustratie dat de verbouwing nog steeds niet concreet is..... Gelukkig begint er wel iets, dat ik een nieuwe groepenkast krijg. Gelukkig al iets. Ben wel met van alles bezig, maar actie ho maar. De aannemer loopt wel rond, maar wordt dan door een ander gevat om weer verbouwplannen op kantoor door te spreken - en nog iets over een schuurtje bij hem thuis - en dan heb ik zoiets van: "hé, nee! Eerst ik!" En dan zie ik het allemaal in duigen vallen. Ik word er hopeloos van. Sta in feite op het punt om te kijken voor een andere aannemer, maar het probleem is dat ik daar niets van weet (waar vind ik zo snel een goede en vooral betrouwbare aannemer?) en dat dat nog geen garantie is dat het vóór de zomer klaar is.

Is er dan nog goed nieuws? Jazeker! Gisteren had ik een gesprek met een meneer die hoogstwaarschijnlijk onze vacature voor in het magazijn gaat opvullen. Een oudere man maar die in onze ogen precies in het profiel past. Ik was zó enthousiast, dat ik mij moest inhouden om te zeggen: "Ja, stop maar, morgen kan je beginnen....". Nu moet ik even alles laten sudderen en later in de week erop terug komen. Ik was helemaal blij gisteren! Het heeft lang geduurd maar de aanhouder wint dan uiteindelijk. Hopelijk. Want wij kunnen wel enthousiast zijn, maar de vraag is of hij dat ook is natuurlijk en dan zijn er nog een aantal zaakjes waar je dan ook nog uit moet komen.

Verder ben ik tamelijk verslaafd aan een spelletje dat heet Temple Run 2. Echt lastig om je iPad weg te leggen! Zeker als er geen bal op TV is. Hoewel gisteren ik per toeval Jamie Oliver op TV zag - al zappend - die in Schotland was en hij een lekker ontbijt klaar maakte van aardappelscones met roerei en zalm. Dat zag er lekker uit en een ideetje voor komend weekend. Weer eens wat anders. Maar goed, alles ziet er lekker uit wat die man klaar maakt en het ziet er nog eens zo ongelofelijk kipsimpel uit en de manier hoe hij dat dan omkleed met sappige woorden. Je krijgt vanzelf trek, zelfs als je net een copieuze maaltijd heb genuttigd.

Onrust

Bij ons op kantoor ben ik belast met het begeleiden van het inrichten van een zogenaamde shuttlekast. Dat is een paternosterkast-achtig systeem voor in ons magazijn, echter een shuttle is intelligenter - zou ik zeggen - met het verdelen van de ruimte over de lades. Of andersom eigenlijk.

Op zich vind ik het heel leuk om dat te doen, echter ben ik er tegelijk ook erg onzeker over. Ik ben namelijk best slecht in het planmatig vooruit denken. Ik kan daarentegen wel goed iets analyseren, maar dingen die nog moeten gebeuren op elkaar afstemmen kan ik niet zo goed, zeker als daar meerdere partijen bij betrokken zijn.

Ik heb hetzelfde bij mijn aanstaande verbouwing. Dat geeft mij een hoop onrust en een gevoel van stress.

Meestal los ik het op door gewoon te zeggen: begin maar, we zien wel waar het schip strand.

Thuis kan ik dat wat makkelijker zeggen dan op kantoor natuurlijk. Het project op kantoor geeft mij veel buikpijn en ik word er ook erg onrustig van. Als dan daarboven mijn verbouwing nog bijkomt, moet ik uitkijken dat ik niet teveel ga lopen piekeren en te veel beren zie. 

Qua verbouwing schiet het nog niet op. Ik heb nog geen datum wanneer begonnen wordt en nog geen begroting. Ik heb daar al een paar keer om gevraagd, maar het wil niet vlotten. Nu heb ik de definitieve vergunning van de gemeente ook nog niet binnen, maar als ik nu nog niets gehoord heb, lijkt het mij wat stug dat het niet is goedgekeurd.

In feite had ik op 1 april al willen beginnen, hoewel ik van tevoren al wel wist dat niet gehaald ging worden. De aanvraag voor de vergunning werd om te beginnen al een week later ingediend dan gepland.
Maar nu het jaar al weer aardig begint te vlotten, word ik zo langzaamaan wel erg onrustig. Vrijdag de aannemer nog maar eens aan zijn jasje getrokken om te vragen wanneer hij denkt te kunnen beginnen. Maar vandaag toch weer niets gehoord.

Nee, ik kan bar weinig hebben de laatste tijd. Hebben ze voor die shuttle kast een CAT5 kabel getrokken, maar god mag weten waar die uit komt, want hij moet wel gepatched worden. Maar dat is wat lastig als je niet weet welke het is. Argh! 

Er zijn momenteel te veel dingen die niet duidelijk zijn en dat bezorgd mij stress. Onze vakantie die wij gepland hadden zie ik langzaam niet doorgaan. We zitten weliswaar niet aan een periode vast, maar ik weet dat ik vakantie gewoon nodig heb en ik kan er nu al weer onrustig van worden nu ik al bijna zeker weet dat we er wel naar kunnen fluiten, tenzij de aannemer de draden uit z'n sokken kan klussen en alles in een maand klaar is.

Ik verwacht dat eerlijk gezegd niet, hoewel het wél haalbaar is...

Pécés

Een zalige lentedag in het 'bos'

De tijd vliegt. Op de laatste dag van mijn normale leven als niet-miljonair - vandaag weer trekking Staatsloterij - wil ik toch nog even mijn verhaal kwijt. Vanaf morgen heb ik daar natuurlijk geen tijd meer voor, of laat ik het doen. Laat ik meteen mijn memoires op-pennen. Zal een smeuïg verhaal worden...

Eigenlijk weet ik niet waarover ik vandaag eens zal schrijven. Het is die onstilbare drang om iets te schrijven, maar ik moet uitkijken dat ik niet verval in onnodig negatief geneuzel, want dat kan ik heel goed. Zeker als je in zo'n stemming bent als vandaag. Maar laten we het vrolijk en gezellig houden.

Te beginnen met de vermelden dat wij dinsdagmiddag een 'nieuwe' PC hebben geplaatst en geïnstalleerd bij mijn moeder. Zij werkte nog op een XP machine wat, zoals bekend, per 8-4 niet meer wordt geüpdate en ondersteund door Windows. Ik had nog een goed werkende redelijk recente PC en heb met toestemming deze mogen doorschuiven naar mijn moeder. Is ze eindelijk ook af van die ouwe meuk die op die PC stond, want mijn vader was kampioen meuk verzamelen.

Met het plaatsen en installeren van de PC was het niet gedaan. Want 'jij wilde dat burootje toch in die andere hoek hebben?' Nou ja, graag, als het even kan. Dus die hele plek leeggeruimd, een paar tientallen CD's en oude gebruiksaanwijzingen ervan onder vandaan geplukt, een paar forse spinnenwebben weggewerkt en het buro in de andere hoek. Hoek eruit zodat deze mooi om de kolom heen past, nieuwe PC erop, alles geïnstalleerd en klaar was Kees. Liever gezegd: Jan, in dit geval.

Dan maar meteen die hele hoek ook schoon gemaakt met een stofzuiger die totaal niet zoog. Zak verwisseld, hielp niet. WTF.... Even kijken door de buis: één zwart gat. Met een ragger erin en er kwam een pakket stof uit van wel tien centimeter lengte. Geen wonder dat de stofzuiger het niet deed! En wat suf van die schoonmaakster die één keer per week komt, dat ze dat nooit heeft gemerkt. Nou vraag ik je. Dus met een weer werkende stofzuiger de hele keuken eens goed uitgezogen.

Of we dan ook maar meteen de kabinetkast in de andere hoek wilden zetten. Was zo gebeurd. Dan ook maar meteen de eettafel anders neergezet, waar we wel de lamp even voor moesten verhangen. Aan gereedschap geen gebrek, ook daar was mijn vader kampioen in: gereedschap verzamelen. Het is mooi dat het daar ligt en mooi dat het daar blijft liggen en niet wordt weggeven aan gretige, hebberige handjes die zo'n mooie pneumatische boor wel zien zitten. 

Boven meteen nog even vijf gaten geboord voor schilderijtjes en toen moe maar voldaan een door mijn moeder gemaakt avondmaal verorberd. Daar krijg je honger van! We gingen niet al te laat weer terug naar huis, want je voelt het wel als je zo de hele middag druk in de weer bent geweest. Maar het staat nu beter en zo help je ook om wat van de spullen die pa heeft verzameld langzaam weg te doen en het huis meer mijn moeder eigen te maken. Er staat nog genoeg waar nog doorheen gegaan moet worden zoals tientallen CD's waar films op staan waar niemand nog naar kijkt. Maar dat komt nog wel. Nu Jan in Den Helder ligt voorlopig, moeten we daar van profiteren om af en toe even langs te gaan en dingetjes te doen. Nog een keer een muur schilderen en dan door die CD's heen, kasten leegruimen, troep weggooien. Dat soort zaken.

Maar wij gaan natuurlijk ook nog verbouwen (ooit!!) en dan zal er wel wat minder tijd zijn. Weet nog steeds niet wanneer het nu eindelijk eens gaat gebeuren, en ik kan je zeggen dat er een flinke steen van mijn maag zal vallen als ik eindelijk eens weet wanneer het gaat beginnen...

Stressmomenten

Het is soms best lastig dat je op een blog niet openlijk kunt schrijven over dingen waar je mee worstelt, met name op je werk.

Gezien mijn functie moet ik een bepaalde gedragscode volgen en niet over zaken schrijven die niet openbaar mogen worden gemaakt. Alsof ik zoveel volgers heb..... :-P

Ik zit momenteel in een wat lastige periode voor mezelf: de overgang. Nu is het zo dat ik nu al mensen hoor zuchten als ze dat lezen. 'Mens, zeur niet....'
Maar het valt zo bij tijd en wijle niet mee om er niet over te zeuren. Bij het minste geringste kan ik in tranen uitbarsten en dan zakt de algehele moed mij in de schoenen. Dan zie ik het volledige nut van waarom ik dit allemaal doe niet meer. 

Iets concreets zonder uit de school te klappen: van één van mijn collega's moet ik een aantal hotels selecteren hier in de buurt voor gasten. Van mijn andere collega - mijn directe manager - mag ik in principe niet de gasten opzadelen met dat zij hun overnachting zelf moeten regelen, dus dat ik dat voor ze moet doen. Allemaal geen probleem, maar als de één dit zegt en de ander dat, wordt het voor mij best lastig. Ik heb maar één baas en wat hij zegt is voor mij in principe doorslaggevend, maar soms valt het niet mee als bijvoorbeeld de gast het zelf zou willen regelen. Dan krijg je snel een 'ja maar' verhaal en als mijn collega ergens een hekel aan heeft zijn het die twee woordjes....

Dus nu zit ik in zo'n dilemma - what to do - en heb ik dus direct tranen in mijn ogen. Dan is er nog de zaak van 'verbouwing' waar in mijn ogen ook geen schot in zit en waar - terecht - mijn huisgenoot daar ook wel eens wat vastigheid en zekerheid in wil hebben plus daarbij weer het eeuwige alarmverhaal op de zaak wat een hele tijd zonder problemen ging en nu weer problemen geeft en ik weer in de bankschroef zit tussen mijn manager en de leverancier van het alarm. Ik word daar niet vrolijk van...

Zulke dingen kunnen aan mij 'vreten' en kan ik dan met moeite los laten, te meer omdat ik voor mijn gevoel weer onder druk word gezet door anderen. Onder druk is een groot woord, zeker in de privé sfeer, maar op het werk is die druk er wel degelijk.

En daar kan ik soms niet zo goed mee overweg.

Nu is ondertussen het alarmprobleem deels opgelost, dus dat scheelt al. Nu nog een soort drempel over om 'mijn' aannemer te bellen en te vragen wanneer hij denkt te beginnen.... [zucht]

Van kozijnen en Windows XP

Monday, monday....

Met een lekker weekend achter de rug.  Zaterdag was het toch nog wat onverwachts - voor mij althans - best mooi weer nadat de dag wat grijs was begonnen. Na het ontbijt zijn wij even naar Ploeg Kozijnen geweest om wat informatie in te winnen over nieuwe ramen die wij straks nodig hebben in de badkamer en in de berging. Blijkbaar hadden meer mensen dat idee opgevat, dus was het best druk en moesten wij even wachten tot wij aan de beurt waren. 

Ik was er wat ongeduldig, want ik had niet helemaal de indruk dat wij een goede doortastende verkoopster tegenover ons hadden en aangezien ik (wij) nog niet helemaal 100% precies wisten wat we wilden, en we daar zelfs onderling even over aan het strubbelen waren, zat ik er niet erg op mijn gemak. Uiteindelijk zijn we er wel soort van uit gekomen. Het is ook best lastig om het over drie ramen te hebben waarvan je de afmetingen eigenlijk maar een beetje moet bepalen omdat er geen tekeningen van zijn en je in feite het allemaal nog zelf kunt bepalen. De muren eromheen moeten gemaakt worden, dus of het raam nu één bij één is, of één bij twee, it is up to us... Natuurlijk wel in het raamwerk (leuk) van de mogelijkheden. 

Na dit nuttige bezoek doorgereden naar het tuincentrum waar ik wat balkonbakken en planten heb gekocht om het dakterras mee op te leuken. Dat hebben we eenmaal thuis verder in orde gemaakt, dus nu heb ik vijf mooie bloembakken met vrolijke zomerbloeiertjes erin. Staat erg gezellig op mijn dakterras. 

En dan met gitzwarte handen bedacht ik me dat ik ook nog het toetje moest maken voor vanavond, want ik had vrijdag bedacht om dit weekend pannacotta te maken met passievrucht. 

Ik heb vier pannacotaatjes gemaakt, twee met passievrucht en twee met mango, die ik nog had en die met de mango was toch veel lekkerder dan met de passievrucht. Had in die laatste ook ietsje minder suiker gedaan. Dus weetje voor de volgende keer.

Na deze culinaire bezigheden - de pannacotta moet na het maken opstijven in de koelkast - ben ik toch maar even boven op het dakterras van de zon gaan genieten. Zo tegen half vier werd de wind een stuk kouder en we hebben ons toen omgekleed en zijn even daarna nog gaan hardlopen. Bevalt me wel op zaterdagmiddag. Zo heb je de hele zondag zonder 'verplichtingen'. Ik heb dan ook heerlijk gelopen en er maar zeven kilometer van gemaakt, in plaats van de zes die ik zeg maar normaal loop, hoewel ik het vaak gewoon laat afhangen van hoe ik me op dat moment voel.

Wat ik wel weer heb is wat last van shin splint en vandaag ook wat last van mijn linkerhiel. Als dat laatste maar geen hielspoor is, want dan ben je daar aardig zoet mee. Heb dat al eens eerder gehad. In de nacht van zaterdag op zondag zelfs wakker geworden van die pijn in mijn linkeronderbeen, de shin splint dus. Maar goed. Verder heb ik er niet al te veel last van, maar ik voel het wel. Volgens de site van Nuijten & Donkers (fysiotherapeuten) kan je met beide pijnen rustig doorlopen, als het maar niet ondraaglijk wordt.

Misschien is het weer tijd voor nieuwe schoenen. Ik heb deze nu een jaar en koop - tegenwoordig althans - om het jaar nieuwe schoenen. Nu is gebleken dat dure schoenen geen garantie zijn voor blessurevrij lopen, ga ik toch eens om me heen kijken of er wellicht wat goedkopere schoenen zijn voor mij. Ik loop eigenlijk al jaar en dag op Saucony en dan de Omni reeks, maar zou ook best naar een ander merk kunnen en dan wat goedkoper. Kan het allicht eens proberen.

Zondag zijn we de hele dag bezig geweest om mijn PC - heb inmiddels een andere laptop - opnieuw in te stellen zodat mijn moeder deze kan gaan gebruiken. Sinds het overlijden van mijn pa zit zij op 'zijn' PC waar in de loop der jaren natuurlijk flink wat bagger op is gekomen. Dat is niet het probleem, maar wel dat er Windows XP op staat en Windows stopt met ondersteuning van Windows XP. Omdat ik een andere laptop heb, komt deze PC dus vrij. Kostte wel wat meer moeite en tijd dan we hadden gedacht, maar het is uiteindelijk gelukt. 

Ik was blij dat het gisteren wat minder mooi weer was....

Stromae

Woensdagavond ben ik naar het concert van Stromae in de Heineken Music Hall geweest samen met een ex-collega. Geweldig concert, alleen jammer dat ik nog niet alle teksten van zijn nummers kende en in feite zijn nummers nog veel te weinig heb kunnen horen. Te druk geweest. Je moet nummers ook in je auto beluisteren vind ik, dan hoor je ze het beste. Maar als je maar tien minuten in je auto zit, is het net te kort om er even goed naar te luisteren en ik LUISTER graag naar teksten en daardoor ga je vaak een liedje beter waarderen als je weet waar het over gaat dan alleen maar een lekker deuntje.

Ik had afgesproken om 18.00u en we hebben eerst even wat gegeten bij een vrij groot restaurant tegenover de ingang van het HMH. Zag er groot en ruim uit daarbinnen en de bediening was - moet ik zeggen - perfect. Beetje op z'n Amerikaans. Helaas was er geen 'uitgebreide' kaart, maar een speciale evenementenkaart met wat beperktere keuze maar wel afgestemd op de aanvang van een op dat moment spelende show, zoals deze avond Cirque du Soleil en Stromae. Wij hadden echter de tijd. Begon weliswaar om 20.00u, maar meestal is het voorprogramma bagger dus vroeger, toen ik nog veel vaker naar concerten ging, sloeg ik het voorprogramma altijd over. Voordeel was dat je dan gewoon op je gemak je auto kon parkeren en geen files had bij de ingang. 

Altijd wel interessant om met een ex-collega even te praten. Je hoort weer dingen die je anders niet hoort of je krijgt bevestigingen van vermoedens. Allemaal niet echt nieuw. Wist dingen al langer. 
In feite is één van die 'issues' - niet helemaal goed door de bocht kunnen met een collega - de reden waarom deze ex-collega nu weg is. Maar zij gaat wel min of meer haar droom achterna, zoals ik al eerder had geblogd. 

Collega's kies je nu eenmaal niet en je hoeft ook geen vrienden te zijn van elkaar, maar een beetje respect over en weer is wel een belangrijk punt. Je bent met z'n allen bezig met een gezamenlijk doel. Helaas zijn er altijd in ieder bedrijf van die gasten die op een eilandje werken en als ze dan ook nog last hebben van een vorm van ADHD of IVVE (Ik Vind Vrouwen Eng), dan valt het niet mee om daar een goede band mee te krijgen zodat je 's morgens met veel plezier weer aan een nieuwe dag begint. Als je je dag begint met: 'OMG, wat zal de dag nu weer brengen? In wat voor bui zal hij nu weer zijn?' dan hou je het niet lang vol. Zeker als die persoon niet schijnt te beseffen wat voor invloed die buien hebben op zijn naaste medewerkers en zelfs op mensen buiten het bedrijf.

Ieder mens heeft een gebruiksaanwijzing, maar bij sommigen is deze wel érg dik.

Druk baasje

Ik heb het druk. Weinig tijd om iets neer te pennen op deze blog. Vandaar dat het zo lang duurt. Ik had gedacht dat ik in wat rustiger vaarwater zou komen na de week van de 17e maart, waarin ik het heel erg druk had, maar het gaat gewoon door.

Afgelopen weekend zijn wij op die zaterdag met de fiets even naar onze duikwinkel geweest. Daar waren we al heel lang niet geweest, maar in de winter hebben wij dan ook andere bezigheden dan duiken. Zo enorm fanatiek zijn wij niet dat we ook de winter doorgaan. We hebben enkel natpakken en dat houden we voorlopig zo. Genoeg andere dingen die ook leuk zijn.

Daar even geïnformeerd over een duikbril voor mij met een leesgedeelte, want als wij straks weer in Bonaire naar dat kleine grut willen kijken, dan is het wel handig als ik wat zie. Ik moet enkel het recept hebben van de opticien en die zijn of niet happig om het te geven of ze hebben mijn mail gemist. Nog maar eens een reminder gestuurd dan.

Zaterdagmiddag ook wezen hardlopen en dat is anders dan anders natuurlijk. Normaal altijd op zondagmorgen, maar doordat wij nu op zaterdagmiddag zijn gegaan, hadden we de hele zondag voor ons zelf en dat was ook lekker. Het was best warm dit weekend dus liep ik daardoor wat minder goed. Het gaat er echter om dát je wat doet en hoe is dan minder belangrijk. Ik was behoorlijk moe na het lopen. Het is even wennen dat warme weer!

Dak van rommelhok gehaald en druivelaar omgeleid.

Zondag hebben we praktische de hele dag besteed aan het deels weghalen van het rommelhokje naast de berging omdat ze straks bij de verbouwing daar aan die kant van de gevel moeten kunnen. Daarvoor hebben we onze druivenstruik van de gevel weggehaald en even voorlopig op een provisorische paal over de tuin gedrapeerd. We hebben daarvoor een stuk van de druivelaar moeten afknippen wat geen goed idee was, want de struik bleef druppelen daarna. Blijkt dat die sapstroom gewoon niet te stoppen is... Van alles geprobeerd van tape tot kaarsvet en nu zit er een klem om wat je normaal op gasslangen gebruikt. Nou ja, we zien wel hoe dat gaat aflopen voor de struik. In het ergste geval sterft alleen die uitloper af. 

Het dakterras is nu zover klaar dat we daar nu 's middags na het werk lekker kunnen zitten in het zonnetje. Ik ga het pas nog verder afmaken als de verbouwing achter de rug is, want we hebben het dakterras ook gemaakt zodat de aannemer straks dat terras kan gebruiken voor zijn werkzaamheden, anders moet hij - en wij - constant op en neer de trap op en af lopen. 

Van mij mag de verbouwing trouwens best beginnen, hoewel ik daar ook wel wat tegenop zie in verband met de rotzooi natuurlijk, maar het is nu nog gissen wanneer het allemaal gaat starten. Eerst de WC beneden verplaatsen en daarvoor moeten we de berging leeg halen wat nog een klus zal zijn om de spullen die er nu in staan voorlopig even ergens anders neer te zetten. Maar dat zal zich ook wel oplossen. In feite is het maar voor even want er moet een gat in de muur gemaakt worden en dan de ruimte wat WC wordt afgetimmerd met gipswandjes en dan kunnen we in de berging in principe alles weer terug zetten. De afwerking van de berging kan ook op een later tijdstip, als het niet anders kan. Het zal ons nog een hoop weekendjes kosten...

Op kantoor ben ik gewoon een druk baasje en hou ik mij nu bezig met het begeleiden van een nieuwe kast in ons magazijn: een Kardex shuttle. Dat kost wat nadenken en veel praten en alle partijen op één lijn zien te krijgen qua installatie en aansluiting op onze bestaande systeem- en magazijnsoftware. Voorlopig staat de kast daar nu en de verwachting is dat deze in mei operationeel zal gaan worden.

Ik hoop dat ik ondanks dit drukke gedoe toch nog goed kan genieten van het mooie weer, want als je zo binnen zit de hele dag en je de bomen langzaam groen ziet worden, kan de zomer zomaar ineens voorbij zijn....