De keukenkastjes

Nog even over mijn nutteloze keukenkastjes. Ik ben net even langs de dealer geweest om te kijken waarom ik mij zo vergist heb. De redenen zijn in de foto's weergegeven.

Wat ik nu ga doen is mijn huidige kastjes opmeten en kijken of ik daar één of twee binnenlades bij kan plaatsen. Dan heb ik er meer aan en ben ik er niet meer zo gefrustreerd over.



Deze had ik daar gezien, maar is niet van Keller
Mijn huidige 'nutteloze' kastje
De oplossing

Waar zijn wij nu helemaal mee bezig...

Our campsite Slough Creek - Yellowstone
De vakanties zijn weer voorbij. Bijna al mijn collega's zijn weer op hun stek, het duurt vijf minuten langer om op mijn werk te komen en buiten lijkt het wel herfst. Op kantoor is mijn 'rust' voorbij en hoor ik om de haverklap mijn naam schallen uit het kantoor naast mij en moet ik alles uit mijn handen laten vallen en opdraven. Tussen de regels door kan je lezen dat dit mij niet gelukkig maakt, maar het ontbreekt mij aan lef (en support) om mijn biezen te pakken en in een plaggenhut in Waardanook temidden van de natuur de rest van mijn leven te slijten.

Ik keek onlangs op één van die semi-wetenschappelijke zenders naar een uitzending van mensen die in Alaska wonen, ook oudere mensen, en toen besefte ik ook dat oud worden in zo'n afgelegen plek als Alaska niet meevalt. Daar waar je je in de winter moet transporteren met een snowmobile is veilig thuis komen geen vanzelfsprekendheid. Dat je op jacht moet voor je eten is in tegenstelling tot het urbane, hypocriete en kortzichtige Nederland de normaalste zaak van de wereld. Dagelijks klemmen zetten om je kostje bij elkaar te kunnen schrapen van de opbrengst van de huid en als je mazzel hebt zit er een beest in je klem die je kunt eten. Je zou zeggen: waarom gaan die mensen niet in de stad wonen? En dan is het, ondanks de barre omstandigheden, hun manier van leven in de middle of nowhere dat wat hen gelukkig maakt. En dat kan ik mij héél goed voorstellen. 

Zoals ik afgelopen zaterdag de hele dag in de tuin heb lopen klooien, half in de wildernis tussen de struiken. Stel je er niet te veel bij voor: mijn tuin is niet super groot maar ik hou het een beetje wild en als je dan in de donkere uithoeken van mijn tuin - die grenzen aan het trottoir .... - begeeft, is het net of je met een machete een weg moet banen. Ondanks dat ik 's avonds behoorlijk kapot ben, vind ik het heerlijk om zo de hele dag bezig te zijn. Ik kan dan ook niet stoppen. Ik verging zaterdagavond van de rugpijn - wat overigens zondag al weer over was - maar toch ga ik door en dan baal ik wel dat mijn lijf het dan laat afweten. 


De nutteloze keukenla...
Dan zijn het maar banaliteiten als je je druk maakt over zo'n vermaledijde keukenla waar je geen fluit aan hebt. Als je in zulke gebieden woont waar dat programma over ging, raak je niet gefrustreerd van aannemers die zich niet melden. Je bent niet aan het piekeren over in welke la je de accessoires van je Kitchen Aid legt of waar je je gietijzeren pan van Lacreuse laat. Andere prioriteiten die weliswaar direct levensbedreigend kunnen zijn, maar je terug brengen naar de essentie van het leven.

Ik vind mijzelf geen materialist ondanks dat ik nu duizenden euro's uitgeef aan een verbouwing. Ik zou gemakkelijk zonder kunnen - denk ik. Hóóp ik! Je word zo meegezogen in die hebzucht en status die anderen jou bijna opdringen. 'Je leeft maar één keer, het kan zó voorbij zijn. Je moet genieten! Je moet nú de dingen doen die je wilt doen!' 
En het zijn altijd de mensen met veel geld die dit tegen je zeggen. Dan bekruipt mij weer zo'n schuldgevoel als ik zippend een glas koude witte wijn zit te genieten op een terras aan het strand al dan niet in het zonnetje. Ja, ik moet dit vaker doen, denk ik dan, terwijl je voor dit genieten wel direct een euro of dertig mag aftikken. Dan neem ik veel liever een koude fles wijn, twee glazen, een potje olijven en wat servetjes mee op de fiets, naar het bos of park en daar zittend op het gras in je korte of je waterdichte broek uitkijkend over het water, de wind in je haren genieten van dát moment en dan niets hoeven af te tikken.

Maar ook dat doe ik te weinig...

En dan de keuken weer inrichten

Afgelopen zaterdag is het extra deel van de keuken geplaatst. Vrijdag waren deze al geleverd. Dus om 10u stond onze vriend op de stoep om de kasten te gaan neerzetten. Een fluitje van een cent, dacht ik, maar toen hij weg ging rond vijven was hij nog niet eens met alles klaar. Komt ook nog plinten te kort, maar dat komt meer omdat hij zelf iets niet helemaal goed heeft afgezaagd. Dus nu moet ik extra plinten bestellen bij het keukenbedrijf.

Op het nieuwe keuken-schiereiland ligt nu een MDF plaat omdat de definitieve plaat, een composietmateriaal genaamd Oyster, nog wordt opgemeten en later geplaatst met dezelfde plinten. Natuurlijk was het de zaterdag weer een behoorlijke puinhoop in de kamer en dat drukte weer behoorlijk mijn stemming. Weet niet wat dat is, maar van puinhoop word ik erg onrustig en keer ik volledig in mezelf. Wie weet krijgt ik straks nog last van post-traumatisch-stress syndroom van de verbouwing..

Ik heb zaterdag dus maar de hele dag de tuin gedaan. Tussen de buien door. De heg gesnoeid wat erg hard nodig was. Door de verbouwing daar vanaf eind mei niets meer aan gedaan. Dat was dus aardig wat werk en ik had twee kliko's nodig - wel van die kleinere - voor het afval en dan is er nog een deel wat er niet in past. De binnenkant van de heg ook gedaan en de druivenstruik weer wat terug gesnoeid, want deze schiet alle kanten op. Aan het einde van de dag kon je mij dus opvegen. En dan moet je ook nog de kamer gaan opruimen en
Wasmachine en droger buiten
gaan stofzuigen. Jan heeft de wasmachine en de droger nu onder de 'veranda' gezet omdat hij het fietshok leeg wilde hebben om daar de fietsen weer in te kunnen zetten. En hij heeft een vernuftige schakelaar achter die 'handige' kast in de trapkast gemaakt dat zodra je die kast open trekt het licht in de trapkast aan gaat. Nog wat extra planken daar opgehangen en zo zijn we allemaal bezig geweest die dag.


Gisteren - zondag - zijn we maar niet gaan hardlopen, maar eerst - na het ontbijt - de keuken weer gaan inrichten, oftewel de dozen leeg halen zodat we in de berging kunnen en het trapgat boven ook leeg is voor de komende verbouwing van de badkamer. En dat inrichten viel nog niet mee. Daarbij komt dat ik in het schiereiland twee ladekasten heb laten zetten waarvan ik nu denk: wat in vredesnaam dácht ik toen ik die ladekasten uitkoos! Het is in feite een kast wat je uittrekt als lade met onderin een lade en dan daarboven ook, maar die bovenste la zie je pas als je de kast open trekt. Aan de buitenkant zie je dus niet dat het een kast is met twee lades. Maar goed. Het is het gewoon niet en ik had beter twee kasten met drie gewone lades kunnen nemen. Op een gegeven moment zag ik het echt even niet meer zitten, meer vanwege die rare kastjes, dat ik echt begon te twijfelen aan mezelf en ik boos was op mezelf dat ik deze kastjes had gekozen. Maar op het moment zelf dat ik ze zag in de showroom, zag dat er gewoon super handig uit. Ik zou weer moeten gaan kijken om te zien wat er nu zo anders is, want blijkbaar wat ik zag was geen Keller, maar een ander merk. En het kan best zijn dat die kast van dat andere merk anders is. Ik ga er toch maar eens naar binnen om dat nog eens te zien, ondanks dat ik er niet graag kom.

Ik heb ze nu en ik moet er het beste van maken.


De keuken nu, nog niet af en met een (voorlopig)
MDF werkblad.
Het kostte mij veel moeite om een beetje een logica te bedenken in hoe alles op te bergen, te meer omdat er nog drie planken komen in de hoek boven het aanrecht waar een deel van het servies komt te staan. Misschien dat ik alles nog herschik in de loop van de weken. Het is ook anders als je zelf kookt - Jan heeft de hele week gekookt - en je dan voelt of iets goed staat of niet goed. 

Wat bij mij altijd een doorn in het oog is dat zijn de kruiden. Eigenlijk moet je alles in allemaal dezelfde potjes doen. Maar dat betekent dat ik wel veertig potjes nodig zou hebben. Van die potjes dat je ook op het deksel kunt noteren wat erin zit, want je kijkt van boven op de potjes als ze in een la zitten. Ik had  daar een leuk idee voor, maar weet niet of dat nog uitvoerbaar is, dat is namelijk een ondiepe wandkast met plankjes van zo'n 10cm diep en ongeveer 40cm breed, met als deur een schilderij of foto. Die hang je dan in je keuken en daar staan dan al je kruiden, in het donker en mooi uit het zicht. Had dat eens gezien bij Jeroen Meus op TV. Wilde dat in feite rechts naast de dampkamp hangen, maar ik kan er dan lastig bij als ik het daar hang. En links naast de dampkamp links naast het raam komen de drie planken voor al mijn kommen die nu in één van de keukenkastjes staan en daar te veel plaats in beslag nemen. 

Misschien dan toch die andere oplossing die ik op internet heb gevonden: een hele smalle verticale lade naast de koelkast. En daar is nog plaats voor....Heeft Jan weer een project - alsof hij al niet genoeg te doen heeft...

Gisteren dus helaas niet hardgelopen, maar ik heb vandaag zo'n spierpijn dat het wel lijkt als of. Kan dus niet zeggen dat ik heb stil gezeten dit weekend.

Eigenlijk begint vandaag officieel fase 3. Als het goed is is de aannemer terug van vakantie en hij had ons min of meer beloofd er direct aan te beginnen en het in zo'n vijf weken af te werken. Ik ben benieuwd.

Nieuwe stoelen

Vandaag maar weer eens wat nieuws melden over de voortgang van de verbouwing. 

Afgelopen dinsdag is de vloerverwarming aangesloten op de CV ketel, is er een nieuwe buitenkraan gemonteerd op het dakterras boven, hebben ze een nieuwe radiator in de woonkamer geplaatst en is het toilet met fonteintje gemonteerd in  de nieuwe toiletruimte.


Nieuwe stoelen. De taart is echt: heeft Jan gebakken..
Dinsdag zijn ook mijn nieuwe eetkamerstoelen geleverd, waarvan er eentje nog wordt omgeruild omdat deze wiebelt. Ik ben er erg blij mee. Staat meteen een stuk completer. Dit is voor het eerst van mijn leven dan dat ik nieuwe eetkamerstoelen koop. De houten stoelen die ik eerst had - en nog heb - heb ik ooit eens gehad van een goede vriendin met een eettafel erbij, een zogenaamde 'oortjes'tafel. Die hebben ze later weer opgehaald en hebben 'm misschien nog wel.

Nu wil ik nog wel de kast die je erachter ziet gaan schilderen, want ik vind 'm niet meer zo passen bij het hout van de tafel en de vloer. Dus ik denk aan wit en dat dan een beetje afwrijven zodat het net lijkt alsof de kast eeuwen oud is - en misschien is dat ook wel zo...maar grijs vind ik ook nog een optie. Moet wel oppassen dat het niet té wit wordt. Aan de muur wil ik dan (natuurlijk) zelfgemaakte foto's ophangen die ik hier op mijn werk laat afdrukken - dat is dan wel zo gemakkelijk. Paar mooie foto's uitzoeken en deze in zwart wit omzetten. Of misschien één hele mooie kleurenfoto. Voor toch een beetje kleur, hoewel ik erg van het wit, naturel, hout, steen, zeg maar de 'saaie' kleuren ben.


Wat ook leuk is is dat we gisteren een echte zeekaart, dus gebruikt (én afgekeurd), hebben ingelijst. Nu zal je zeggen: nou fijn... maar deze kaart is van de zeestraat met dezelfde naam als de straat waarin ik woon. Deze komt dan in de hal te hangen. 

Ook de Boretti installateur is langs geweest omdat één van de knoppen van mijn fornuis het niet meer deed. Blijkt gewoon dat wat kruipolie wonderen doet. Hij heeft de oven nog even nagezien en bijna honderd euro rijker weer naar andere adressen gereden. In feite bezopen dat ze zoveel voorrijkosten rekenen! Als ze het een beetje goed inplannen kan dat voor veel minder.

Morgen bijvoorbeeld dan komen ze die 'handige' kast afleveren en monteren en betaal je niets aan voorrijkosten omdat zij - zoals ze op hun site zeggen - de route zodanig inplannen dat er geen extra voorrijkosten hoeven te worden berekend. Ik wil niet al te enthousiast doen voor dit bedrijf - dat kan ik me morgen na plaatsing pas veroorloven - maar ik heb maandag de kast besteld en morgen komen ze 'm al monteren. En ik ben daar keurig netjes over gebeld. Tot nu toe een voorbeeldbedrijf. Nog even de site: www.handigekasten.nl.

Gisteren en vandaag rustig in the house en snakkend uitziend naar komende zaterdag als de rest van de keuken wordt geplaatst en we in principe alles weer kunnen inruimen. Dat scheelt weer een hoop dozen die her en daar door het huis verspreid staan en kan ik mijn keuken weer indelen zoals ik dat wil, want nu ben ik steeds alles kwijt. Moet wel even gezegd worden dat Jan deze week de huisman is en ik in principe weinig last heb van misplaatst keukengereedschap....


En denk je alles te hebben geregeld voor je badkamer, eindelijk je keuzes gemaakt, komt een collega weer met een foto waarvan ik zeg van: oh nee, dit is ook héél mooi! Ik, die zo veel van hout hou... Help! Het valt echt niet mee om je keuze definitief te maken. Ik vind dit ook echt super....
Maar we zouden voor lades gaan onder de wasbakken. Tja....

Oostende

Van tweekende noar Oostende wiest, en daar waren de Paulusfeesten....- moet ook niet proberen Ostèns te schrijven....

Ik heb het wel enorm naar mijn zin gehad. Lekker cocktailtje gedronken op de zeedijk en 's middags een halve pizza bij de trattoria Pomodoro op de Groentemarkt met een prosecco erbij en Limoncello als toetje. Bij de Kombuis mossels gegeten, maar ik moet zeggen dat het daar wel tamelijk duur geworden is. Mosselen voor 24,95 vind ik best veel geld als het op andere terrassen zo rond de twintig is. Als het dan nog een klasse tent is tot daar aan toe, maar het is vrij basic en dat is ook de charme, maar dan moeten de prijzen navenant zijn. De frietjes zijn ook niet meer wat het vroeger was. Helaas. Misschien te veel succes.

's Avonds dan even naar de Paulusfeesten. Op zaterdag traden daar de Soul Brothers op en dat was echt reuze gezellig en heel professioneel. Op zondag waren wij daar ook en toen was het meer een avond meezingen. Het plaatselijke suffertje had een meezing-katern uitgebracht en zo kon ik, tot op zekere hoogte, uit volle borst meezingen met allerlei Nederlandse, Engelse, Italiaanse en Oostendse liedjes. Vooral die laatste liedjes was amusant voor mij om te zien hoe de ons omringende ras-Oostendenaars vol overtuiging meezongen (er waren daar een paar vrienden/collega's van Jan). Hét sluitstuk van de avond was de groep Preuteleute (hûh???). Een Oostendse groep. We stonden zo hutjemutje dat omvallen geen optie was, maar we hebben ons zo tegen kwart voor twaalf een moeizame weg uit de menigte gebaand omdat het toch niet echt ons ding was. En nu later blijkt - even gegoogled - ben ik daar ook niet rouwig om.

Het was wel weer even lekker om daar te zijn. De weg erheen vind ik een crime, maar als je er eenmaal bent kan ik wel goed ontspannen en even niet aan thuis denken. Het appartement is nu zo goed als in orde en ik slaap daar altijd heerlijk. Daar kan tenminste een raam open 's nachts. Bij mij ook wel, maar dan word ik al rond vijven wakker van het eerste verkeer én van de vliegtuigen ondanks de oordoppen. Bovendien zijn oordoppen nu ook niet de meest ideale afsluitingen, want ik moest onlangs wel even naar de huisarts om mijn oren weer te laten uitspuiten en doordat ik oordoppen gebruik was het (verharde) oorsmeer helemaal ver weg geduwd. Hij heeft dat er met een 'lepeltje' uit moeten halen en ik kan je zeggen: dat deed au. Misschien eens een keer tijd om oordoppen op maat te bestellen, want die zachte dingen zitten ook niet altijd even lekker.

Klassieke pistolets in België
Maar afin, ik dwaal af. Ons weekeindje Oostende eindigde dan zondagmorgen toen we na het ontbijt - pistoletjes! en explorateur - weer langzaamaan naar het noorden reden. Er stond een fikse file richting Gent. Blijkbaar hadden meer mensen het idee opgepakt om maar naar huis te gaan omdat het toch slecht weer was. Bij ons zijn de vakanties afgelopen (Noord Nederland) en dat had ik al min of meer gemerkt vorige week. Nu doe ik er weer langer over om naar mijn werk te rijden en iedereen is weer ongeduldig. Van mij mogen ze allemaal weer terug op vakantie. Zo heerlijk rustig en relaxt als het was is het nu weer druk, gehaast en opdringerig. Aan de andere kant begint het leven weer en is iedereen weer bereikbaar. Is ook wel weer fijn...




Spannende week

Deze week is een spannende week en I am best excited! Morgen komt de loodgieter en dan zou ik in theorie morgenavond naar het nieuwe toilet kunnen (....) én de vloerverwarming voelen. Dan komen morgen ook mijn nieuwe eetkamerstoelen, komt er iemand van Boretti om mijn fornuis te herstellen en zaterdag wordt dan de keuken verder afgemaakt. En deze week komt ook het deuren-afhang-bedrijf even langs om de twee deuren die nu niet meer passen bij te schaven.


handigekasten.nl
Gisteren ook een best leuk idee gezien op internet voor de trapkast. Na het vragen om een offerte zijn de kosten tweehonderd euro. Jan wil(de) in de trapkast een heel ingenieuze kast maken op wielen die je er dan zo uit kunt trekken, maar als ik dit zie ga ik toch serieus nadenken of deze kast geen betere optie is. Want - let op - áchter zo'n kast kan ik probleemloos mijn stofzuiger kwijt en daar zat ik een beetje mee. Altijd zo'n sta-in-de-weg! Voor de kosten hoef je het niet te laten want het materiaal voor die ingenieuze kast op wielen zal ook zo rond dat bedrag uitkomen, schat ik.

Afgelopen weekend waren we eindelijk weer eens een keer in Oostende. Dat was voor mij erg lang geleden. Op de heenweg even langs Jan z'n broer die onlangs vader is geworden. Die wonen tijdelijk in een prachtig huis in een al even zo prachtige omgeving net over de grens in België. Ze huren die woning weliswaar en het mag opgeknapt worden, maar tjonge, ik zou er zó willen wonen....Heerlijk rustig daar, grote tuin. Maar helaas. Ken niet hé....

We hebben in Oostende even een blik geworpen op de lampjes in een winkel aldaar en daar wel een mooie LED-hanglamp gezien, maar nu ik weer thuis ben toch wel tot de conclusie gekomen dat dat niet echt zal passen bij mij. Is té modern. Het blijft evenwel moeilijk om daar iets passends te vinden. De huidige IKEA lamp ben ik nu wel zat eerlijk gezegd, dus waarschijnlijk wordt het iets van stof, zo'n rechthoekige. Die vind ik tot nu toe dan nog het beste passen in mijn woning.

Voor in de keuken hebben we mooie planken besteld bij boekenplanken.com. Je ziet toch als je een beetje surft dat er voor bijna ieder issue in je huis wel een oplossing is. En vaak is het zo dat je dit ook best zelf kunt maken maar vaak ontbreekt de tijd voor zowel het maken als de afwerking. Op maat (laten) zagen, tig keer verven en dan nog mooi, onzichtbaar ophangen. Gelukkig zijn er dan van die ondernemende mensen die onze noden begrijpen en daar handig op inspringen ;-)


Zicht vanuit keuken naar trap en hal
De keuken - nog niet helemaal af - op de nieuwe vloer.
Gisteren met dat regenachtige weer toch weer zo'n 'scheisse' momentje: heb ik nu een mooie vloer maar omdat de vloer nu toch snel zo'n 5 cm hoger is dan oorspronkelijk, heb ik geen ruimte meer achter mijn voordeur om daar een mat te leggen. In feite had ik daar een op maat gemaakte mat in de vloer moeten laten maken. Dat is echt weer zo'n dingetje waar je geen rekening mee houdt, net zoals de onderste tree van de trap die een stuk minder hoog is dan de rest van de traptreden. Ik moet daar nog steeds aan wennen. Ik ben echter wel van plan - als er nog budget over is :-\ - te kijken of ik daar een traploper op leg als alles achter de rug is. Er zijn erg mooie sisal traplopers en dat zou erg netjes staan, zeker nu de trap als het ware ín de kamer is. 

Dus met dat natte weer gisteren heb je geen mogelijkheid om je schoenen te vegen. Nou goed. Ik kan eventueel later alsnog een gat laten uitzagen daar of ik leg een stevig kleed een eindje verder in de hal. Ik moet het even bezien.

Er staat dus van alles te gebeuren deze week en ik kijk uit naar zondag de 24e, als in theorie dan dat allemaal is gebeurd en mijn keuken 'af' is en ik mijn zooi kan gaan inruimen. Dan begint de week erna - als de aannemer zijn woord houdt - de andere ellende: de badkamer....






De keukenvloer is klaar

De keukenvloer is eindelijk gedaan! Maandagmorgen is de egaline erop gegoten en dinsdag zijn de laklagen erover gedaan. Ik vind het mooi in die zin dat ik op dit moment nog niet zo goed kan beoordelen of het ook écht is wat ik voor ogen had. En dat komt alleen omdat het meubilair - de keuken dus - nog niet op z'n plaats staat en ook omdat er nog geen plinten onder de keukenkastjes zijn. Maar het staat mij aan, ben niet lyrisch maar dat ben ik ook nog niet over de rest simpel omdat het nog niet gedaan is. Het frustratiegevoel overheerst nog te veel.

Ondertussen ben ik overal inspiratie aan het opdoen, vooral voor de hal. Ook dat is nog lastig om in te vullen omdat ik erg veel dingen mooi vind. Het moet echter wel haalbaar en maakbaar zijn natuurlijk. Dat behang van 199 euro per rol vergeet ik maar: vind ik gewoon te veel geld en de alternatieven vind ik het dan weer net niet. Dus waarschijnlijk ga ik de muur verven.


In het toilet weet ik al wat ik doe met het muurtje achter het toilet wat ik met opzet niet heb laten betegelen: we hebben nog aardig wat parket over en het lijkt mij mooi om die muur en het platje boven op het reservoir daarmee af te werken. Het vereist wat geduld en zaagmanschap van mijn mannetje, maar dan kan-ie er lekker voor gaan...

Eén tegenslagje veroorzaakt door de vloer - waar anders door: de deuren passen nu niet meer. Heb je je vloer eindelijk klaar, kunnen de deuren niet worden terug gehangen! Zucht. Via de aannemer, die ergens op zijn bootje op 's lands wateren dobbert, het afhangbedrijf gevraagd om dit nog te komen verhelpen. Hopelijk gebeurt dit snel.



Expressing one selves in a different language

My intention to start writing my blog in English, was a harsh one. Although we grew up with English and I started to learn it when I was about twelve years old, it is very hard to express one's true feelings and emotions in a language that is not your native one. 

I had that same struggle when I went on holiday with a Colony de Vacances. The first time was to Corsica and I was fourteen years old. I had two years of Frenche and because my dad worked for a French company - Jeumont Schneider - he had the opportunity to send me away on a holiday camp. He already started mentioning it when I was thirteen, but I found I had too little experience with French so he 'postponed' it to 1975. 

It was very difficult for me in the beginning but soon I had a friend - Valerie - and she was not even the one I stayed with before we went to Corsica. My father knew a family close to Paris and we stayed there one week before I left. This family was quit a big one with five children and the oldest girl - Louisette - was supposed to be my 'guide' and friend. But we were quit different from each other and very soon I had another friend and I can remember very well that everybody warned me for her. I do not know why, but we went along very well and I've always been self supporting and I just did what I did and although I longed for home very much, it was a educational time for me and it formed me to being the person I am now. It was also very good for my French. Where before I went away I thought my father spook very well French, when I returned I asked him: What is it you want to say....I can translate....
You learn very quick.

I remember the first night laying in this big white tent with all the other French girls and they asked me to introduce myself. So I started with: Je m'appele Conny et j'habite en Hollande. I do not remember the staff playing a leading role in the fact that I was a foreigner and trying to integrate me into the group. As far as I know, I did that on my own. And after a few days I had quite a group around me. 

Everything that happened during that first holiday as a foreigner between all those French boys and girls went by as a film and somehow I never played a roll in it. I can remember a lot, but I cannot remember I could integrate fully and that was because of the lack of expressing yourself in a foreign language. When I was frustrated I could not tell that in the way I wanted, so perhaps I stayed low. But I remember having a good time and with a load full of experience of the French language and undependability, self support and self esteem, I returned home after five weeks having stayed in France. I think after that I never was the same. Not shy anymore and ready for the world.

When I was seventeen I went for the second time. My father arranged that. Again. This time more mature, more experienced, but still struggling with the language and now of course with older boys and girls in the middle of puberty. Lots of drinking - not me - and smoking - not me - and this time we went to Tunisia. Very strange country, especially at that time (1978). And again I stayed with Louisette the week before we flew to Tunisia but I spend my time with another girl as my friend. I do not recall her name.

So my blog will be sometimes in English but more often in plain Dutch, because when something bothers me I am better to express myself in my native tongue than a foreign one. But you can always choose this pages to be translated in any language you like.....and have a good laugh....:-)






Mountains, bears and gosts, maar dan in het Nederlands

Mijn leven is een aaneenschakeling van bergen, beren en spoken. Ik zie werkelijk overal tegen op. Ik kan me om alles en nog wat druk maken. Afspraken, uitjes, plichtplegingen. Leuk, niet leuk. Het is werkelijk bijna dramatisch. Juist die dingen die het leven wat jus geven, geven mij stress en bezorgt mij gepieker.

Dingen die ik moet doen, dingen die ik mag doen, verantwoordelijkheden, verwachtingen. Ik begrijp niet waar het vandaan komt dat ik mij overal druk om maak. Hele dagen zit ik de dag te doorlopen. Hoe laat ik dit, wanneer ik dat en wanneer ik dan zo. Het zijn de zaken die ik afspreek, de plannen die we maken. Ik moet - om overzicht te houden - dit bijhouden in een papieren agenda. Daarin kan ik het overzien en kan ik de zaken op een rijtje zetten. Als ik dat niet doe en alles in mijn hoofd zet, zoals sommigen doen, dan word ik gek. Onze aannemer 'heeft alles in zijn hoofd'. Maar ook dát hoofd zit volgens mij vol, want de ene keer zegt hij dit, doen wij dat om daarna dan te zeggen: heb ik dat gezegd?

Dus ik spreek af, schrijf het op, maar zet het ook in mijn hoofd. Het in de agenda zetten moet voldoende zijn. Ksssst, weg uit mijn hoofd! Zoals vanmiddag. Twee dingen: schoonheidsspecialiste en boodschappen. Zit ik nu al te bedenken hoe laat ik hier weg moet om op tijd te zijn, wat ik eerst doe en welke weg ik terug zal nemen. Hoe laat ik dan thuis ben, of dat dan niet te laat is (te laat voor wat?).

Momenteel zit ik in de fase dat ik mijn lippen stuk bijt. In de andere fase moeten mijn vingers het ontgelden. Dat is de prijs die je betaalt als je niet rookt. Soms bijt ik mijn lippen tot bloedens toe. Mijn hoektanden zijn messcherp door het vele geknauw en ik trek rare bekken. Er werd mij wel eens gevraagd of ik rook omdat ik nogal wat lijntjes heb om mijn mond, maar dat komt enkel door het gestreste gebijt op lip en/of vinger. Ik heb een tante die doet dat ook. Stress zit in de familie. Ik weet niet of dat gezond is. Ik zou wel het type willen zijn dat overal de schouders over ophaalt. O ja? O.... Ben ik te laat? O, ja. Kan gebeuren. Maar ik ben er nu toch...? Verbouwing? Niet kunnen koken? O tja. Nou, dan ga ik toch elke avond uit eten...Ja....

Maar nee. Ik niet. Als ik die weg neem, dan zou het kunnen zijn dat, maar als ik het anders doe, dan zit ik weer daarmee. Uit eten? Alleen? En waar dan? Kost me weer m'n avond. Weer die bagger eten... nee hoor, dan flans ik wel wat met de magnetron of zo. All you can eat sushi? Kan nooit goed zijn.

Ik probeer echt om het niet te doen, maar ik hou dat nooit lang vol. Ik zit ook niet voor niets op yoga sinds kort. Kijken of me dat wat meer rust geeft. Ik heb dat nu vier keer gedaan en het bevalt me wel. Het is wel een beetje een kippenhok af en toe met al die dames, maar ik luister en glimlach en meestal zeg ik niets. Ik kom niet voor de dames maar voor de yoga. Maar nu zit onze juf in India en heb ik even geen yoga, of ik moet het zelf doen. Maar eens kijken of er een matje af kan. Dat zijn de kosten ook niet....

Weekend adventures

When I left the house this morning, this guy who would finish the floor was busy putting on a layer of primer. It had no use to linger, so I went to work and so did Jan. I am quit anxious to see the result later today. 

Again we had a busy weekend. Time flies when you're having fun.... On Saterday the first thing we did was picking up the skirting boards for the living. Normally we do not touch our cars in the weekends, but this time we had no choice. After that we went to the nursery (or garden centre, do not know exactly what word is common) because my flowers on my roof terrace seemed so sad and nearly deceased so I bought myself some new flowers, geraniums, and also some new plants for the living. It is nice to be back home again.

Unfortunately the furniture had to be moved again because we had to fix the skirting boards and although they were prefab, the corners took a lot of time to do it properly. We could not finish them all, because the kitchen floor is not done yet so to be continued next week.

Later that day we put on our long trousers and boots, took our bikes and a lot of plastic canisters and biked to the 'park' to pick brambles. They weren't all ripe yet and some still very very green and small, but nevertheless we came home with four liters of brambles. We cleaned them, all these small insects in-between the fruit drowned and then we froze them. Not all together but kind of one by one. And when frozen put them in plastic bags to be used in smoothies or other kinds of meals.

Yesterday we started with running our sunday run in a humid and still quit warm weather. I had a headache - don't know what caused that - so I had a bit of a struggle to make it the whole 6 km I ran. It does not happen often but afterwards I was exhausted and my head was a red as a beetroot and felt tired the whole day. Still I was pretty active with doing the garden flowers, dyed my hair, did my nails - just removing the nail polish from my toes - and helped with re-placing the furniture. The headache did not bother my that much but I drank a lot of water during the day and perhaps that helped.

As I am not that kind of a lady, my nails now look pretty black and worn out because of the brambles and dirt, but they'll grow back again and will be cleaner tomorrow. In the meantime don't look at them...

Still one week of holidays to go here in this part of the Netherlands. Next week it won't be so quiet anymore in the mornings. And before you know it the summer is over and only a memory. This summer was not a summer to remember, because of my renovation. Or perhaps it will just because of that. A rememberable summer, to be forgotten real quick. 

But also good news about the renovation: I ordered some new chairs for my dining table. Finally. I made the decision. Now I have to wait for them to be delivered. In spite of them being in stock, in takes about two weeks to deliver them. 

In the meantime I feel a bit restless because of everything that happens in the world. First this tragic accident with the MH17, then Irak and the never ending issues in the Gaza. It's nothing but bad news and I tend to get a bit depressed by it. I think I stop looking at the news in the evening. It does not help me and I can't do anything to stop this madness people do to themselves and the world. I am always afraid it will come to us eventually and then what? So I act like an ostrich and put my head way down deep in the dirt and try not to hear it and hope it'll pass...






Busy day

Yesterday was our final day in the mansion. I took a day off from work so in the morning we cleaned up everything: dusting and hovering and mopping. It was a pretty hot thing to do and taking a shower was kind of useless because ten minutes after the sweat was poring down everywhere leaving you all sticky and hot again but perhaps the smell was somewhat better.


Behang van Piet Boon
After that we walked Fred and went home with all our stuff we had moving into the mansion mainly consisting of clothes and left-overs from the fridge. At home we had to put that all away again in our not completely done kitchen. Our house could fit easily four times in the mansion, but it is good to be back. After our belated breakfast, we went to town to take a look at some wallpaper books. I am looking for that kind of wallpaper I posted some days ago for in the hall, of those wooden planks with the blistering paint. But what I found was not quite it and the one I like - that of Piet Boom - I find too expensive: about EUR 199,- per roll. And I need two. So that's a lot of money. But when you look at it, it is really REAL. Very good High Quality image of a blistered wall. I have to reconsider it.


Then we went to Riviera Maison to just look at some furniture or ideas, especially for my dining table where I need new chairs. I have never bought new chairs for my dining table, never ever, and the chairs I have now are very old and not very comfortable. I think it is time to buy some real chairs. But again it is the cost that keeps me from doing it. Now I have seen some really nice ones and I really think of buying those. And then I think: should I buy them now or wait. They won't get any cheaper...

In the afternoon we stopped by a bathroom specialist where we were before some weeks ago, but now to have some estimated prices to know where we stand. We made the choices in tiles and bathroom furniture and because our constructor is starting with our bathroom end of this month - hopefully - we have to start in choosing what we want and in the end order it. It looks very nice on paper, but I still dread the time up ahead. 

Monday they start with the floor so on sunday evening we have to move the Boretti stove and the refrigerator. I wasn't thinking when I made the appointment because now I cannot use the stove for a whole week. So how do I cook? The only thing I can do is make more food these next days so I have left overs to heat up in the microwave, which is still outside. Now that I hear the weather will not be so nice anymore next week, I can't cook outside. Fortunately I have water, I have my kitchen - partly - and I can sit inside while eating. I'll manage... again...

I did not sleep very well last night in my own bed. In the middle of the night we heard two loud bangs and we still do not know what it was. It sounded like shots of a gun, but since that would be extremely strange, I do not think that it were gunshots. Here in the Netherlands it is not common to have guns in the house, like it is common in the US or Finland. And it was strange to sleep in your own bed again, warmer, darker. And of course we had a busy day yesterday and today again a busy day: for me working and then in the afternoon to bring a carpet to my mother. So it consumes quit a big part of your day, but this weekend we finally can do what ever we like. We don't have to babysit a dog or a house, but we can perhaps start painting the closet if it stays dry or collect some brambles who are ripe now. 

So today I feel tired and look forward to my weekend at home. Hopefully a good one.

A blog in English

Sometimes I wonder if I should write my blog in English to attract more readers. I can see in my stats that sometimes readers from outside the Netherlands hit on my blog and I am sure they don't understand anything of what I write. You can use the translate button, but if you do so, it seems you ended up in a badly written comedy... Well, at least I have to laugh when I read it translated in English!

If I continue in English it would also help to improve it, because although I read my books in English - Game Of Thrones - I sometimes stumble enough when I have to speak it. It all seems to me as if I recently done high school and try to write something apprehensible. So if I write in English my 'friends' overseas can also 'enjoy' my troubles and daily concerns.

So the last blogs were about the refurbishment of my house. Instead of selling it and buy a new house - what would be a 'temporary' house - I decided to do great improvements. This has been a good decision but I could never anticipate of how I would feel during the days with dust cleaning over and over again, strange people in the house, things that went wrong and brought me to tears.... Now phase 2 - the first one was the terrace on my roof - is coming to an end but seems never completed because there are always little things that have to be done. The danger in it is that you never finish these things because after a while you are tired of being busy with it all the time.

Meanwhile we are babysitting a dog in his own house, a mansion with about 1.000sqm ground around it. Unfortunately no pool, but there is a jacuzzi, a sauna and a big kitchen. We hardly ever use the jacuzzi or the sauna, because the jacuzzi is located under the house and does not have a pleasant view. It should be at the end of the garden or on the terrace. And the sauna is not necessary right now with 25 degr.C. average temp whole day. 

The garden is not as excited as I would love to see it: only grass and some dull trees and some kind of self crawling bush. A low maintenance garden. Pretty boring. I myself like a cottage garden with fruit trees and all kinds of fruit bushes and eatable plants, roses, flowers, hidden places and lots of birds. The house looks great, but it is not my style. 

The master bedroom is as big as my living room and the bathroom is also quit big with marble and granite, a bath - which we never use - and a shower you have to dry every time you use it. The space is awesome and when we were there for the first time we lost sight of each other several times. So there is also a basement with a garage - the owner never uses it for his car but it is stacked with bikes and other things people tend to keep when you have space enough -, the sauna and a barber shop, where the owners spouse cuts hair for a handful of customers. 

The view you have when you stand on the front door could be better: you see a business plant - Total Green - and there is some traffic to and from it. When you stand on the terrace your view is better: you look over the flower fields of the polder. Flowers kept short because it is the bulb they want and when you let it flower, all the energie goes to the flower. So they cut it, so the only thing you see is green plants, no flowers. This time the fields contain dahlia's and the bulb of the dahlia's is harvested later in the year. The bulbs of f.i. tulips are harvested somewhere in may or june, depending on the weather. 

Then on the southwest side you see your neighbors who are like 100 meters away. In between a meadow with two horses who are not very social - they always walk away when I pass - and at sunset with rabbits and white storks, lots of gulls, which make a hell of a noise in the morning. On the west where the sun sets, you have the canal which separates the polder from the main land. The polder is about 4 meters below sea level and even the canal is much higher than the land right next to it. We are protected by a dike on which is a road much used by cyclists. Unfortunately also cars of which some drive too fast for a road such as this. 

The dog is a boxer of about 8 years old. He has arthritis in his hind legs but he is cute and he is called Fred. He does not drool that much like boxers tend to, only if he knows he gets his (doggy)biscuit. The sad thing is that I have to leave him at home when I go to work. Fortunate for him he has space enough to wander about and do his thing if he needs to. I go to him during lunch time to walk with him. This week my turn, the last two weeks Jan was home and so he could do it.

And tomorrow is our last day at the mansion. I took a day off to clean the house - about 100 sq meters to mob - and take everything home, which is not that much: some clothes and some utensils we took from home like our KitchenAid blender - for the smoothies each morning - and mixer - for our bread Jan makes. Back to my three gold fishes - the only pets I have - and back to my own house, my own bed, my own couch and back to the noise in the street which annoy me all the time. It is such a relieve to wake up in the morning and hear nothing but the screaming of the gulls - which sit on the roof of the mansion - and the sheep and gooses in the distance, the tractors which drive on and off in this time instead of four or five trucks in the narrow street in front of my own house with the generators left on while waiting to wiggle their way backwards in the unload dock to deliver to the supermarkets in front of my house, with that annoying beeping sound and sometimes honking of the cars who have to wait too long. There are also like five schools so you can imagine that in the morning, starting from 08.15 till 08.45 it is like hell with all them parents bringing there children by car to school. What's wrong with using a bike or walking.... So I have to make sure I am out of my house, out of my district before 08.15 when all hell breaks lose. 

But I love my little house. It is like a warm bath when I enter it and sometimes it can be real quiet. I love my garden although not that big, I love my little pond with the three fishes and the water falling in it - to break the noise of the street - and I would love it even more when all this refurbishing is over and done with. But in september phase 3 will start: the bathroom. And I will have to deal with the dust over again....

Keep you informed...






De hond en het huis

Het is best bijzonder om zo 's morgens om zeven uur met een hond door kniediep bedauwd gras te lopen. Alles is dan nog zo stil en je hoort de vogeltjes, het geklepper van de ooievaars, het geschreeuw van de meeuwen. Mijn crocs - ja ik heb crocs - waren zeiknat na mijn rondje. Fred is 's morgens altijd nogal stram, maar heeft toch een vette drol gelegd waarvoor hij altijd naar het midden van de wei gaat, het hoge gras in, alsof hij zich schaamt om zo te gaan zitten. Het looppad in de wei is alleen om langs te pissen.

Fred
Ja, ik pas op een hond. Dat doen wij ieder jaar. Nu voor de derde keer. En het is weer bijna voorbij. Jan was vrij de afgelopen twee weken. Toen ging hij 's morgens altijd even 'de weide' in, maar nu zit hij weer in Den Helder en moet ik het doen. Maar het is geen straf. Wekker om zeven uur, plassen, korte broek aan, jasje aan en schoenen aan. Naar beneden, hond wakker maken en samen de wei in. Dan bak met eten en vandaag met z'n medicijnen, want Fred heeft zware artrose in zijn achterpoten - en dat zie je wel, arm beest - en dan ga ik douchen. Van het baasje mogen we niet zo veel wandelen met Fred, maar hij vindt het zo leuk! Dus als we thuis zijn gaan we zo'n vijf keer op een dag. Naar de wei of even achter het land op, tussen de dahlia's. Dat vindt-ie ook prachtig. Gisterenmiddag heeft hij een koppel fazanten opgejaagd en een eend zover gekregen dat ze zielig ging doen om haar pullen te beschermen.

Zonsondergang
Bij het Landhuis - zoals wij dat noemen - zit een flinke tuin vol gras en gisterenavond zaten daar drie konijntjes in. Vanmorgen waren ze er weer. De eigenaar vindt het maar niks, maar als je buiten woont, moet je ook de minder leuke dingen accepteren, als daar zijn: heel veel insecten, konijnen en schreeuwende meeuwen. Nu vind ik die konijnen niet echt een nadeel van op het platteland wonen. Eerder leuk. Er zitten naar mijn mening nog veel te weinig dieren. Maar dat komt meer omdat de tuin strak is, zonder bloemen of bloeiende heesters, struiken of planten. Dat trekt geen beesten. Het is enkel gras, wilgen en één of andere kruipende heester tegen het talud. Niet echt spannend.

We kunnen Fred jammer genoeg nooit ergens mee naar toe nemen. Dat is-ie niet gewend. We hebben het de eerste keer wel gedaan en ik denk dat hij er best aan had kunnen wennen. Het enige vervelende is het in en uitspringen van de auto. Je kon zien dat hij dan pijn had. Dat was drie jaar geleden. Nu is zijn achterpoot best stijf, maar toch loopt hij af en toe lekker te rennen. En volgens mij is dat alleen maar beter. Zo'n beest kan je toch niet de hele dag alleen maar in de tuin laten, ondanks dat die tuin immens groot is? 

Maar dat was het al weer voor dit jaar. Weer 100 m2 dweilen en dan alles weer naar mijn eigen - lawaaiierige - huis....

Nog steeds druk..

Wat een waardeloze dag vandaag! Het zal niet liggen aan het weer want dat is fantastisch. Ligt echt helemaal aan mijzelf. Ik zit gewoon absoluut niet lekker in mijn vel en kan mij niet ontspannen. Door kleine tegenslagen is mijn dag gewoon helemaal naar ze gallemiezen. En dat zijn dan kleine dingen - van moeders die niet kunnen inloggen in hun mail tot Thin Clients die niet werken en collega's die niet in bepaalde directories kunnen - maar blijven toch hangen om één of andere reden. Misschien ben ik toe aan vakantie, maar dan moet ik toch echt nog een flinke poos wachten.

De verbouwing fase 2 - fase 1 was het dakterras - nadert langzaam zijn einde. Vandaag een heleboel eindafspraken gemaakt voor de vloer, de loodgieter en de keuken. Als het allemaal mee zit dan is eind augustus het voor het grootste deel gedaan. Dan moeten we nog enkel het werkblad definitief laten maken en het is dan nog even wachten op het deurbeslag, want dat staat in bestelling. Aangezien onze aannemer nu met vakantie is, moeten we het nog tot de 25e zonder deurbeslag doen. O ja, en dan zou in theorie ook de schuifdeur nog moeten worden geplaatst. Ook iets van de aannemer.

Leuk behangetje...
Ondertussen wel ideeën opdoen voor het afwerken. Zo heb ik een leuk behangetje in gedachten voor de hal à 199,-- per rol [dzjingggg!!] maar dan heb je ook wat. Heb twee rollen nodig. En dan nog de kapstok. Er zijn er al heel wat de revue gepasseerd en het is momenteel nog wat lastig om definitief een keuze te maken. Eerst dat behangetje maar.

En dan moet ik natuurlijk nog nieuwe planten hebben en een nieuwe lamp voor boven de eettafel. Te zijner tijd nieuwe eettafel stoelen. En zo blijven we bezig. Dan moeten we nog de nodige knopen doorhakken voor wat betreft de badkamer, dus jaja, we zijn nog wel even zoet.

Mijn huis begint weer langzaam MIJN huis te worden. Het nieuwe parket ligt (mooi!!) en het is weer voor het grootste deel ingericht. Aangezien de keuken nog niet af is, kan ik nog niet alle dozen uitpakken. Ook wil ik de grote kast gaan schilderen, want eerlijk gezegd vind ik 'm nu niet meer zo mooi uitkomen. Of ik moet 'm kunnen verkopen om daar iets anders voor in de plaats te zetten, maar schilderen vind ik ook wel een goede oplossing, eerlijk gezegd. Maar we kunnen niet alles tegelijk, dus dat heeft even tijd nodig. Komend weekend dan de plinten en volgende week wordt de keukenvloer gegoten. De loodgieter komt ook volgende week en dan kunnen we in theorie beneden naar het toilet. Komt er eindelijk wat schot in. Mag ook wel dan na drie maanden. Om dan in september weer van voren af aan te beginnen met troep....




IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...