Herfst in Nederland

Over zo'n zeven weken is het kerst. Je zou het niet zeggen als je naar buiten kijkt, het zonnetje voelt en de blauwe lucht ziet. Een graadje of achttien vandaag. Een goed begin van een paar maanden donkerte, want de wintertijd - zeg maar de oorspronkelijke tijd - is weer ingegaan. Het heeft voor mij slechts één voordeel, dat de eerste zondag een uurtje langer duurt. Maar verder vind ik het maar niets dat als ik straks naar huis rij, het weer bijna donker is en dat ik dan wat verder de winter in me moet haasten om nog met daglicht te kunnen hardlopen.

Ondanks dat het nog zo ver weg lijkt, ben ik toch al aan het kijken hoe we de kerstdagen gaan invullen. Omdat wij dit jaar hadden gepland om wat weken in Oostende te zijn en daar niets van is gekomen, is dat een mooie tijd en gelegenheid ons daarheen te begeven. Kunnen we ook wat tijd en aandacht daar aan het huis - en de familie - besteden. Helaas hadden we de verbouwing bij mij thuis, wat veel meer tijd in beslag heeft genomen dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Al met al duurt dat al gewoon heel 2014. Maar als het goed is, is dat met zo'n drie weken voorbij en kunnen we eindelijk weer 'verder met ons leven'. 

Afgelopen weekend een heerlijke herfstweekend in ons buitenverblijf en weer heel veel damherten gezien. Mijn moeder was vanaf vrijdagnamiddag over, dus voor haar ook weer een klein beetje vakantie na haar reisje langs de Moezel van een paar weken terug. Nu kon het, want in dit huisje heb ik een kamertje extra en dat geeft ons de mogelijkheid iemand uit te nodigen natuurlijk. 

De rotzooi buiten...

Zaterdag ben ik nog even bij mij thuis geweest waar we een vieze plek in de slaapkamer hebben schoon gemaakt. Deze was ontstaan bij werkzaamheden bij de radiatorleidingen, waardoor de hele muur zwart was. Moet te zijner tijd dus ook maar een nieuw laagje verf krijgen. Zo blijf je bezig.... Nog even rustig gekeken hoe ver het nu gevorderd was en op mijn tanden bijten om de rotzooi buiten nog even te negeren. Grrrr! Mijn handen jeuken dan wel hoor. Dan een geluk dat het herfst is, want er ligt ook nog het één en ander IN de tuin, op mijn plantjes, maar dat is nu gelukkig niet zo heel erg. Dat groeit volgend jaar wel weer op. 

Je wilt niet weten hoe ik er naar uit kijk om weer mijn huis terug te hebben straks! En ik hoop dat dat toch ruim vóór de kerst zal zijn zodat we nog wat puntjes op de i kunnen zetten. Dan ben ik heel erg benieuwd hoe de keuken mij gaat bevallen, mét aanrechtblad, want dat wordt donderdag geplaatst (joepie....) en mijn nieuwe badkamer. Erg spannend! Als het goed is wordt morgen begonnen met de voorbereidingen voor het stuken. Dan misschien nog deze week het werkelijke stuken, dan betegelen. Dus als ik zo grof reken, dan zou in theorie alles volgende week kunnen worden geplaatst. Dan moeten er nog zo hier en daar zaken worden afgewerkt, als het toilet beneden, het dak van de badkamer, nog een raam in de berging, de schuifdeur tussen de kamer en de hal en dan zijn we er wel zo'n beetje.

De badkamer in spé

Ondanks dat alles nog 'in de steigers' staat, kan je toch wel goed zien hoe het gaat worden. De badkamer is twee keer zo groot, maar dat moet ook wel, want de wasmachine en -droger komen er weer in terug. In feite begon deze verbouwing met de vergroting van de hal beneden. Ik ergerde me steeds kapot aan dat nauwe gangetje en wilde het toilet uit de hal. Die moest dan in de berging welke grenst aan het halletje. Maar doordat het toilet dan in de berging kwam, moesten de wasmachine en de droger weer terug naar de badkamer - want die stonden in de berging - maar omdat de badkamer daarvoor te klein was, moest de badkamer ook worden verbouwd. En dat kon want aan de badkamer had ik een klein balkonnetje wat ik toch nooit gebruikte enkel om de was op te hangen. Maar daarvoor hebben wij het dakterras eerst gemaakt waar we nu een mooie ruimte hebben en een wallfix waslijn. 

En zo grijpt het één in het ander. In mijn oorspronkelijke plan wilde ik zelfs nog de keuken ongeveer anderhalve meter uitbouwen, maar ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan. Ik heb nu nog een overkapping boven het keukenraam en de ingang en dat is wel erg lekker. Zeker als het slecht weer is, maar ook als het zonnetje schijnt, want in de vroege lente zit je daar heerlijk verdekt opgesteld, uit de wind en kan het er al lekker warm zijn.

Het 'uit huis' zijn tijdens zo'n verbouwing is wel iets wat ik iedereen aanraad. Als je een grote tuin hebt zet er dan een caravan in of zo, maar thuis blijven is echt een ramp. Niet te doen. Een huisje in een bungalowpark in de buurt is helemaal top en vaak maken ze een mooi schappelijk prijsje. Maar iedereen is anders natuurlijk.

Het nawerk zal ook nog de nodige tijd vergen, maar dan heb ik tenminste geen vreemde kerels meer over de vloer ;-)

Aan de kust

Vandaag voel ik mij stukken beter dan gisteren. Hoe is mogelijk dat je je de ene dag voelt alsof je onder een vrachtwagen heb gelegen en de andere dag dat weer helemaal weg is....

Gisteren de hele dag hoofdpijn en zware ogen. Alsof ik was ontvoerd. Bij thuiskomst in ons buitenverblijf even andere schoenen aan en naar het strand. Ik had de zee nog niet gezien vanaf het moment dat we daar zaten, dus het werd tijd. Alleen suf dat je daar dan ook 's avonds twee euro moet betalen om te parkeren, dus hebben we onze rugzak maar even illegaal geparkeerd: we zouden toch niet lang wegblijven.

Dus even langs zee gewandeld zonder hondjes - want die heb ik niet - en dat was best even lekker. Mijn hoofdpijn is zo weggewaaid. Gelijk even de tijd om het boodschappenlijstje voor het weekend door te nemen en wat te babbelen over de dingen die op het programma staan.

Thuis lekkere 'Jan-soep' gegeten - met veel worteltjes - en het restje Jan-Spaghettisaus, ook met veel worteltjes.

En straks - ondanks de regen - een lekker weekend...

Beetje futloos

Hardlopen in de duinen

Nog maar weinig nieuws meer over de verbouwing van deze kant. Dat krijg je als je bent uitgeweken en al ruim een week niet thuis bent geweest. Ik tenminste niet. Maar naar verluid zouden vandaag de kozijnen worden geplaatst in de badkamer en is de benedenverdieping hermetisch afgesloten. Dus er wordt wel degelijk gewerkt alleen weet ik niet precies waar ze nu aan toe zijn.

Ik heb gehoord dat gisteren het plafond er is ingegaan en eergisteren de leidingen zijn gelegd. De vloer schijnt er ook al in te zitten in het gedeelte wat vroeger het balkon was. De vloer van de badkamer zoals deze was is deels afgekapt. Als het goed is komt daar dus vloerverwarming in.

Ik wilde graag mijn grote badkamerspiegel hergebruiken, maar dat was esthetisch gezien niet de meest voor de hand liggende keus vanwege de breedte - bijna twee meter - ten opzichte van de breedte van het wastafelmeubel - één meter zestig - plus dan nog de wens voor stopcontacten aan weerszijden en licht. Moet maar kijken of ik de spiegel dan ergens anders kan plaatsen, hoewel zo'n joekel van een spiegel lastig te hergebruiken is. 

In ons tweede huis gaat het goed. Het huisje valt allerminst tegen en het is er goed uit te houden. Ik moet zeggen dat ik daardoor wel weer tot rust ben gekomen. Toch zal ik blij zijn als we weer onze intrek kunnen nemen in ons huis. Gisteren met die storm loeide het vreselijk om het huisje, maar wat wil je: we zitten pal achter de duinen en kregen windkracht 8 of zo voor onze kiezen met een heleboel onweer. 

Toch voel ik mij vandaag een beetje down. Ik kom dan op kantoor erg moeilijk in het werkritme omdat wij al vier dagen Open Deur Dagen hebben en er hier nu constant 'vreemden' over de vloer komen. Eerst thuis, nu hier. Ik heb er dan weliswaar wat minder last van omdat ik er wat verder vandaan zit met mijn kamer, maar het bepaalt toch je dag. Daarnaast zijn alle vertegenwoordigers binnen plus nog het bezoek, dus het is extra druk deze dagen. Iedereen is een beetje anders. En dan is vanmorgen ook nog besloten deze ODD een week te verlengen.... 

Dus voel ik mij wat moe en futloos en moet ik mijn hardloopmiddagje nog laten schieten ook. Eens kijken wanneer ik dat dan kan compenseren.... Zal lastig worden... Afgelopen zondagmorgen tijdens het hardlopen wéér soort van 'verdwaald' en dus onbedoeld weer tien kilometer gelopen. Maar wat ik zo gaandeweg wel heb gemerkt is dat ik veel minder moeite heb met die tien kilometer als ik daar één of twee wandelpauzes in las. Vaak deed ik dat al min of meer omdat ik er een gewoonte van maak tijdens mijn hardloopsessies een paar fotootjes te maken en dan moet je even stoppen. Dus dat moet ik maar blijven doen, dan gaat het veel beter. We hebben daarna 's middags weer onbedoeld een wandeling van tien kilometer gedaan en ik was wel moe en ik was het wel zat (lees: het was te warm), maar echt stuk was ik niet. En doordat ik die wandeling heb gedaan heb ik geen last gehad van mijn normale After-Running-Headache. Zullen we het maar ARH noemen? Klinkt wel gewichtig vind ik. 

Who We Are

Jonge elanden in Alaska (vakantie 2008)

Vandaag toch echt wel een wat mindere dag. Ik was vanmorgen beetje te vroeg - vanaf zes uur - wakker. Dus direct weer hoofdpijn en zware ogen. Daardoor ook niet helemaal in vorm en weerbaar. Als je dan ook nog op de tweede dag op rij commentaar krijgt over een onderdeel van de catering tijdens onze huisshow, word je daar niet vrolijker op.

In feite doe je het gewoon nooit goed. En speciaal op dagen als deze borrelt het zo van binnen en ben ik geneigd om alles op te geven en eindelijk eens te gaan doen waar ik niet gefrustreerd van word en niet voortdurend commentaar krijg op vrijwel alles wat ik doe. Gelukkig weet ik wel van mezelf dat wát ik doe gewoon goed is op het moment zelf, dat je niet alles voor kunt zijn - ik ben geen supermens - en dat er bepaalde personen zijn die alleen maar commentaar kunnen leveren. Natuurlijk reageer ik dat dan weer af op een andere manier of door heel erg in mijn schulp weg te kruipen en het eeuwige commentaar te vervloeken. Ik ben gelukkig niet zo dat ik dan denk dat het aan mij ligt, want sommige zaken kán je gewoon niet weten en als ik werkelijk zo slecht zou zijn, dan had ik hier niet meer gewerkt. Ik kan alleen soms mijn waffel niet houden en dat komt mij soms zuur te staan, maar aan de andere kant ben ik wie ik ben en hou ik al veel te veel naar mijn zin een masker voor. 

Het enige is dat ik geen brede rug heb en dat alles als een soort trechter bij mij naar binnen komt en dat op een gegeven moment die trechter vol zit en het eruit komt vaak in een huilbui. Ik heb altijd al moeite gehad om mijn frustraties op een iedereen goede manier te ventileren. Ik krop het vaak op en reageer het af op personen (of dingen) om mij heen, soms ook op mezelf - getuige de littekens hier en daar als ik weer iets met geweld stuk sla. Rustig word ik pas als ik de natuur in ga, waar ik - als het aan mij zou liggen - uren zou kunnen zitten en wachten op de dingen die gebeuren. 

Het gemakkelijkste wat ik kan doen om die innerlijke (on)rust te bevredigen, is op internet zoeken naar sites van mensen die het leven leiden wat ik zou willen leiden. Duidelijk in een verkeerd land groot geworden en dat zou mijn eeuwige innerlijke onrust kunnen verklaren. Waarom ben ik niet opgegroeid met paarden? Waarom heb ik mijn leven niet verder gesleten met honden? Waarom ontdek ik pas op zo'n 'late' leeftijd wat ik eigenlijk altijd heb willen doen?

En waarom durf ik dat niet alsnog te doen....?

Vele redenen om het wel en veel om het niet te doen. Het gras is nooit groener aan de overkant en vergeet niet dat dit soort beelden geromantiseerd zijn. Maar daarom wil ik wel graag terug naar de Amerika of Canada volgend jaar. Met of zonder jachtakte....

Hardlopen in de AWD

Ik ben vandaag een beetje knorrig. Ik heb het gevoel alsof de dagen door mijn vingers glippen als los zand. Is het nu weer vrijdag, zodra je het in de gaten hebt is het alweer maandag. Weg weekend.

Vanmorgen voor de vierde nacht op rij wakker geworden in ons vakantiehuis. Het leven gaat daar ook gewoon z'n gangetje en we zitten daar natuurlijk niet om vakantie te vieren, maar uit pure noodzaak. Ik ben sinds maandagavond niet meer thuis geweest, maar als het goed is zou nu de badkamer eruit zijn gesloopt. We zullen dit weekend wel een kijkje gaan nemen, neem ik aan.

Afgelopen woensdag heb ik dan voor de eerste keer eens een ander rondje hardgelopen op een andere plek en dat was best leuk. Ik ken daar de weg nog niet zo goed, dus heb onbedoeld meer kilometers gedaan dan ik van plan was. Het hardloopparcours loopt dwars door de Amsterdamse Waterleidingduinen en aangezien het nu bronsttijd is voor de damherten en ik deze nog nooit had horen burlen, werd ik voortdurend afgeleid. Zo schaars als deze beesten vroeger waren, door gebrek aan predatoren en beheer zo talrijk zijn ze nu en je struikelt er bijna over. Deze dieren gaan al niet eens meer uit de weg. Je ziet ook hoe het landschap zo langzaamaan aan het veranderen is: steeds meer dode bomen en heel kort gevreten gras. Nog even en het is hier net een tweede OVP en dat alleen maar door de hypocrisie van de anti-jacht lobby. Ik kan niet vinden hoe het zit met de afschotplannen in de AWD, maar het kan geen kwaad om de aantallen te decimeren. Het gebied wordt er niet fraaier op.

Een rustend hert

Tijdens mijn hardlopen ook nog een vos gezien en tal van konijntjes. Het is leuk hardlopen daar. Voor 75% onverhard, maar niet zo rul dat je constant door je hoeven zwikt. Nu ik weet hoe ik NIET moet lopen, kan ik komende zondag een proper rondje lopen zonder te 'verdwalen'.  Wie zien het wel. Overigens had ik niets, nada, noppes last van de tien kilometer, maar dat komt ook omdat ik een paar keer wat heb gepauzeerd om de herten te horen en te zien en om mij te oriënteren. En ik merk nu wel dat je dat gewoon meer energie geeft. Net even dat kleine beetje om te recupereren.

Vanmorgen naar het werk was het ook zo prachtig onderweg! Die ochtendmist hing laag over de weilanden en tussen de bomen. Echt wonderschoon. Het is dan jammer dat je in de auto zit en je fototoestel niet bij je hebt. Dan neem je je voor om in het weekend ook zo vroeg op te staan, maar ja, dat komt er dan meestal niet van.

Uit huis gejaagd

Buiten is het grijs maar niet koud. En het schijnt zelfs warmer te worden de komende dagen.

Gisteren een rare, drukke dag. Vanwege de immer aanhoudende verbouwing en het naderende moment dat wij niet meer van de badkamer gebruik kunnen maken, zijn wij in een vakantiehuisje getrokken. Een week eerder dan gepland. 

Dit heeft weer te maken met een huisshow bij ons op de zaak die eerst in week 44 gehouden zou worden, en die naar voren is geschoven en dus volgende week gaat plaatsvinden. Ergens in juli al hadden wij een lang weekend Oostende ingepland in - jawel - week 42, dus ruim voor de huisshow. Afspraken gemaakt met een deurenzetter dus die dagen stonden vast. Dat zou hebben betekend dat wij vanaf komende donderdag niet meer thuis hoefden te zijn. Ook de aannemer had daar rekening mee gehouden. Dus nu moest ik noodgedwongen een week extra een huisje huren en dat in de herfstvakantie. Dus weer kosten die niet echt waren ingecalculeerd. Het vervelende is ook nog dat ik nu niet naar Oostende kan, maar vanwege de voorbereiding van de huisshow hier moet blijven. Dat is natuurlijk niet echt gezellig en eerlijk gezegd had ik daar wel even zin in om gewoon even vier dagen (hier) weg te zijn.

De rotzooi...

Afijn. Het is niet anders. Gisteren hebben we alles uit huis geplunderd en alles meegenomen wat we nu nog nodig hebben, de slaapkamer ook aan de kant, omdat ze daar bij moeten zijn voor de radiatorleidingen (ook dat nog), de badkamer gestript en het zo goed mogelijk achter gelaten. Het is wederom een zootje en ik heb het er moeilijk mee. Dit zouden dan de laatste loodjes moeten zijn en als het goed is en gaat zoals afgesproken, is alles half november 'klaar'.  Klaar in de zin van: badkamer af en geen grote verbouwingen meer, geen rotzooi meer, niet meer bang hoeven te zijn voor stof, geen vreemde mensen meer in en om je huis. JE HUIS WEER TERUG....

Ik hoop dan ook dat ik nu even wat tot rust kan komen in dat huisje. Het is jammer dat ik daar niet echt heel erg van kan genieten, omdat ik gewoon moet werken natuurlijk en Jan helaas ook nog een paar dagen - alleen - naar Oostende moet. Plus dat de avonden niet meer zo lang zijn en je niet meer erop uit kunt trekken, want we zitten zowat midden in de duinen en daar kom ik ook niet iedere week. En de weekenden zijn voorbij nog voordat je er erg in hebt dat ze zijn begonnen...

Omdat ik deze nacht in een vreemd bed - maar wel met eigen matrasbeschermer, kussen, lakens en dekbedden - ook niet zo denderend heb geslapen en gisteren een nogal emotionele dag had, voel ik mij vandaag moe en een beetje uitgeblust. Ik heb me niet eens gemengd in een discussie tijdens de lunch en dat wil wat zeggen. Daarbij komt dat er veel om mij heen lopen te hoesten en te kuchen en ik dus niet weet of mijn gevoel van lamlendigheid komt doordat ik emotioneel nogal wat te verduren heb of dat Rhino op de loer ligt. 

Vannacht ook voor het eerst weer eens met een raam open geslapen. Nu is het niet geheel duinstil op ons nieuwe stekje, want je hoort het geraas van de dichtbij gelegen Provinciale weg wel erg goed daar. Maar dit geluid is op één of andere manier - zeker 's avonds en 's nachts - minder irritant dan dat gebrom wat ik veel hoor - en voel! - in mijn eigen huis. Echter vanmorgen klokslag zeven begon er ook nog eens een heimachine te heien. Vlakbij. Nou, lekker rustig. Denk je wakker te worden van vogeltjes en loeiende damherten, heb je dit. Waar zijn er nog echt stille plekjes in Nederland....?

Yoga

Gisteren zo'n drukke dag gehad op kantoor! Wel leuk hoor, maar aan het einde van de dag kan je mij opvegen. Ik had dan ook grote twijfels of ik wel of niet naar yoga zou gaan. Want ik zit op yoga tegenwoordig. Ik geloof dat ik nu een stuk of acht keer ben geweest en ondanks dat ik het soms best zwaar heb, vind ik het toch wel leuk. Het vreemde is nu wel dat ik mij nu de laatste drie vrijdagen érg moe voel en ik weet niet of dit nu van de yoga komt of omdat het gewoon komt omdat het vrijdag is...

Waar ik nog vrij veel moeite mee heb dat is de kleermakerszit. Als je het goed doet, moet je dat doen met je beide voeten op je dijbenen: dus je linkervoet op je rechterbovenbeen en je rechter voet op je linkerbovenbeen. Nu ja, dat lukt mij dus voor geen meter! Ik heb nog mijn rechtervoet vóór mijn linkerbeen, echter als je dan - vanuit je heup! - naar voren moet buigen, dan doet mijn rechtervoet pijn. Daar zit zo'n drukpunt wat gaat protesteren. Dus wil ik de juiste kleermakerszit onder de knie krijgen. Dat wordt dus veel oefenen, want mijn binnenbeenspieren zijn daarvoor nu nog te kort. 

Gisteren dus aardig wat zitten oefenen daarop en nu dus met als resultaat spierpijn. En hoofdpijn. Maar goed. Dat laatste negeren we maar weer even.

Soms moet je in de meest bizarre posities staan, maar uiteindelijk lukt het allemaal wel om daar soort van in te komen (en dan er weer uit!). En ik geloof dat het heel goed is voor je lijf. Zeker in combinatie met hardlopen waarbij je spieren worden verkort is yoga een goede tweede bezigheid waar je spieren worden verlengd. Gelukkig is de yoga die ik volg niet al te zweverig. Soms geeft onze juf - Marian - je even heel kort een Reiki behandeling - ja, ik herken dat wel! Heb zelf Reiki II ooit 'gehaald' - en dat voelt lekker. 

Gisteren was ik erg moe en bij de 'cooling down' of laatste relax moment dat je even helemaal ontspant, piepte er wel een traantje uit mijn ooghoeken. Als je dan op een dag als vandaag - de day after - het gevoel probeert terug te halen waarom dat zo was, is dat praktisch onmogelijk. Als ik erg moe ben word ik wat labiel, maar gisteren was dat meer een soort ontlading wat niet uitmondde in een tranenwaterval. Gelukkig maar.

Na het yoga-uurtje krijgen we altijd thee en kletsen we wat en dan kom je in gesprek met mensen die ook hardlopen en ook duiken. Dus dat was wel leuk. Van het duiken hier is er deze zomer niet veel terecht gekomen, maar dat heeft natuurlijk te maken met de verbouwing. Het is wat lastig en riskant om je duikspullen uit een stoffige en gruizige berging te halen, ondanks dat we het toch proberen goed op te bergen. Bovendien ben je meer bezig met de kleine klusjes of met een cursus Frans dan dat je tijd hebt om te duiken. Als het buiten zo'n rotzooi is, kan je je spullen haast niet goed afspoelen. Dus het komt wel weer. Geen nood. Maak me daar ook geen zorgen in eerlijk gezegd. Volgend jaar pakken we de draad gewoon weer op.

Van spetterpoep en andere narigheden

Dinsdagavond is de laatste hand gelegd aan de keuken. Of eigenlijk de één na laatste, want nu moet het werkblad nog worden geplaatst op het schiereiland.

Onze keukenmonteur M. meldde zich rond zes uur in de avond om de resterende plintjes te plaatsen. Hij moest daarvoor wel zijn zaagmachine nog buiten neer zetten en gelukkig was het net even droog. Maar voordat hij de plintjes ging zagen, trok hij zich nog eerst even terug op het toilet. Aan de geluiden te horen was dat een nummer 2 en ik zat hier echt met opgetrokken wenkbrauwen want het klonk niet gezond. Ik mocht naderhand, toen hij verdwenen was, het toilet dus schoonmaken. Nou ja, tot zover. Goed ingewijd, zullen we maar zeggen. :-P

Ja, de arme jongen, heeft last van zijn hart en dat schijnt te komen doordat hij ephedrine (of zoiets) heeft gebruikt om af te vallen. Schijnt dat je hart daar een optater van krijgt. Hij gaat er dus maar even een half jaar tussenuit, even naar het huisje van zijn ouders in Monaco. Hallo! Monaco? Dat is niet echt verkeerd lijkt mij. Uit een goed nest zou je zeggen.

Afijn. Ik krijg geen hoogte van hem en ik ben blij dat ik nu van hem af ben inclusief het B&B duo. Ik zou dat bedrijf dus bij niemand aanbevelen. Kwaad spreken achter de rug om van de klant en dat te horen krijgen via de monteur lijkt mij niet echt een goede benadering. Maar ik had al eerder gehoord dat ze meer met zichzelf bezig zijn.

Ondertussen wordt de energie om te werken bij mij steeds minder. Ik ben de verbouwing dan ook meer dan zat, hoewel de rotzooi tot nu toe voornamelijk buiten is. Het is steeds een verrassing wat ik aantref als ik thuis kom. Vandaag was de verrassing een mega-steiger in mijn tuin. Was eigenlijk niet echt een verrassing: ik was geïnformeerd daarover, maar toch altijd wel bijzonder als het dan ook echt zo is. Ik moet dus een beetje slalommend naar de voordeur. 

En vanmiddag dan ook nog even hardgelopen wat niet echt heel lekker ging omdat ik wat pijn had aan de linkerkant bij mijn ribben en later zakte dat wat naar beneden, dus waarschijnlijk iets wat ik had gegeten of zo. Ik ben wel een klein beetje meer bezorgd geworden sinds mijn vader is overleden aan longkanker en maak ik me zorgen bij ieder kuchje of pijntje wat ik voel, zeker in dat gebied. Maar volgens de huis- en duikarts ben ik 'schoon' en zijn mijn luchtwegen gewoon wat overgevoelig. Het is natuurlijk ook niet zo raar dat ik wat meer hoest hier vanwege de verbouwing en de stof die je toch hebt, hoe goed je het ook afschermt. En ik ben niet benauwd en pas als ik benauwd ben, zegt de huisarts, dan pas moet ik me zorgen gaan maken. 

Dus heb ik vanmiddag toch weer zeven kilometer weggelopen - ondanks dat ik dat niet van plan was - maar tegen een relaxt tempootje van 7:08 minuten per kilometer, dus wat trager dan ik normaal loop. Maar dat geeft allemaal niets. Het was lekker weer: lekker koel en een beetje miezerregen. Perfect omstandigheden. En dan lig je natuurlijk door die inspanningen wel weer betijen in je mandje...

Van keukens en baalmomenten

Ik loop toch wel een beetje op mijn laatste tanden, als ik het zo ervaren mag. Vanaf eind mei in de verbouwing, vanaf die tijd ook bijna voortdurend vreemden over de vloer. 

Gisterenavond kwam onze keukenmonteur nog even de keuken verder afwerken, voor zover hij daartoe in staat was. Het was zuchtend en steunend, want hij heeft gezondheidsproblemen. Ik probeer dan natuurlijk wel zo meelevend mogelijk te zijn, maar in feite interesseert het mij geen zier. Ik vond het al erg genoeg dat ik anderhalve week geleden voor niets die dag vrij had genomen en gisteren dus ook weer eerder naar huis toe moest om daar maar bij te zitten. Want alleen laten doe ik 'm niet. 

Ik heb dus gisteren maar net gedaan of ik druk bezig was, met.... Nou, lees hieronder wat ik heb opgeschreven in de tijd dat hij bezig was:

Nog zeven minuten dan is het 18.00u. Gelukkig eet ik gemakkelijk. Hoop dat alles goed komt. Wil niets meer met B&B óf M. te maken hebben. Ik weet nl niet wie ik moet geloven. M. zegt dat Eddie B. Jan maar een zeurpiet vindt. Stelletje arrogante klootzakken zijn het.

"De vloer loopt schuin," zegt hij. Tja. Nu bezig met de plinten. Straks af? Ik hoop 't maar. Morgen wordt het rotweer, hoor ik net op de radio. Ik heb M. gewaarschuwd: zijn auto staat op 't fietspad. Bekeuring is voor hem! 

Ik doe net of ik druk bezig ben, haha. Zit echt te wachten tot-ie weg gaat. Maar het ziet er al wel meteen een stuk beter uit zo met die plint eronder.

Het is inmiddels vijf over zes. Het is gelukkig nog licht buiten. Dat is over een maand wel anders. Door het warme weer van de laatste tijd heb je niet eens in de gaten dat het dan al november is! Niet te geloven. Er komt wel regen aan.

Toegegeven: hij wil wel wat voor je doen. Aan M. ligt het niet.

Tien voor half zeven. Hij is nu bezig met de zijplinten zeg maar. Hij loopt op en neer naar zijn zaagmachine die buiten staat. Hij mag niet binnen zagen van mij. 

De arme jongen wordt moe, zegt hij. Hij heeft problemen met z'n hart, zegt hij. Ik weet echt nooit of ik dat nu moet geloven of niet. Je weet 't niet hè.

Krijg trek. Gelukkig stevig geluncht. Maar toch. Straks reepeper en pasta. Eerst even opruimen.

18.35: Koude handen.... en toch is het 19 gr.. Dus zo koud is het niet.

I am not happy....

Zo heb ik de tijd doorgebracht dat hij bezig was. Vanavond zou hij nog even langs komen voor de finishing touch en dan hoop ik niets meer met ze te maken te hoeven hebben. 

Afvoer wasmachine

Overigens gisteren zijn de leidingen gelegd in de aanbouw van de badkamer: de afvoer voor de wasmachine en voor het toilet, en ook de wateraansluiting voor het toilet en wellicht ook voor de wasmachine, maar dat kon ik niet goed zien. Het was weer keurig netjes achter gelaten. Ik dacht in eerste instantie toen ik thuis kwam dat er niets was gebeurt.

Afvoer en waterleiding toilet

Nadat de keukenmonteur weg was eerst even de boel opgeruimd en toen mijn eten gemaakt. Zoals ik al schreef at ik gemakkelijk, dus het was wel snel klaar, maar al met al was ik pas om acht uur klaar met eten. Dat betekent dan een kort avondje. 

Maar meestal ben ik toch altijd wel moe de maandagen en lig ik vaak toch nog even een half uurtje te lezen in bed, momenteel in "Brave Little Belgium" over de Eerste Wereldoorlog. Het volgende boek "De Groote Oorlog" ligt al te wachten. Erg interessante materie.

Fietsend in de mist

Hoe kan je je van de ene op de andere dag toch zo rot voelen....Vandaag wederom hoofdpijn en een stijve nek en algeheel gevoel van malaise. Ligt de griep waar iedereen om mij heen blijkbaar last van heeft, dan toch op de loer? Die griep heeft dan pech want ik kan nu gewoon niet ziek worden, want er wordt volop gewerkt bij mij thuis en ik zou niet weten waar ik dan moet uitzieken. Gaat echt niet lukken. 

 

Toen ik gisteren thuis kwam, was de aanbouw dicht gemaakt met houten platen.  Nu kan ik echt al een beetje zien hoe het wordt. Ik zag al dat ik geen ruimte naast de wasmachine/drogerhoek heb om daar nog een kast te laten maken. Maar ook geen ramp. Ik verzin wel wat anders. Ik ben blij dat het nu zo vlot gaat en dat ik er zo weinig last van heb. 

Vandaag ben ik met de fiets naar kantoor. Het was vanmorgen een klein wereldje en ik was helemaal bedauwd toen ik aan kwam op kantoor. Helaas voelde ik mij daardoor niet echt beter. Meestal knap je er wel van op als je even buiten bent. Maar ik kan mij niet echt voorstellen dat je echt opknapt, want ik kan je zeggen dat het niet echt lekker rook buiten. Die kl***scooters met die stinkende twee-takt motortjes! Gewoon goor. En dan het normale autoverkeer natuurlijk. En geen wind. De route naar kantoor is ook vreselijk saai. Het eerste stuk is nog wel aardig. Dan fiets je langs het water, maar op dat stuk kom je ook de meeste scooters tegen. Dan moet je rechts af, langs de Hoofdvaart en dat is één recht, saai stuk langs een weg. Ik kan wel anders: dan ga je langs de busbaan, maar daar had ik vanmorgen geen zin in. Is namelijk ietsje verder en je hebt meer verkeerslichten.

Omdat het zo saai is en je altijd de zon in de rug hebt, zowel heen als terug, ga ik niet zo vaak met de fiets. Vroeger toen ik in Lelystad woonde en ik met de fiets naar de zaak ging, was dat veel leuker. Je fietste dan een heel stuk door het 'bos'. Dat was echt heerlijk. Toen waren er ook nog geen scooters die je het leven zuur maken (letterlijk) en zeker dat weerhoudt mij vaak om de fiets te pakken. Dat is ook de reden waarom ik op woensdagmiddag altijd naar het bos rij met de auto (of met de fiets zo af en toe) en daar ga hardlopen. Ik kan natuurlijk vanuit huis beginnen, maar zeker op woensdagmiddag is het dan slalommen tussen de fietsers en scooters. Niet leuk. In het bos kom ik tot rust en is het heerlijk stretchen na afloop. Helaas rijden ook daar af en toe scooters. Ik heb echt een vreselijke pesthekel aan die dingen! 

En nu schijnt de zon weer volop (zonnebril vergeten!) dus straks lekker - met de zon in de rug :-\ - weer terug....

Er zit vaart in

Vandaag voel ik mij stukken beter dan gisteren. Hoewel ik vannacht om vijf uur wakker werd van dat ik meende de bel te horen van het hek. Maar er was niets aan de hand, niet voor zover ik kon zien in ieder geval. Dan lig je daarna nog een half uur met je oren op stokjes natuurlijk, maar uiteindelijk toch wel in slaap gevallen. Ik voel dat wel, zo'n onderbroken nachtrust, maar toch voel ik mij beter. Gisteren dan ook lekker gelopen, ondanks dat ik hoofdpijn had en het nog steeds veel te warm is om te lopen.

Toen ik gisterenmiddag thuis kwam dacht ik in eerste instantie dat er weer niets was gebeurd. Maar toen ik een emmer zag staan met metselgereedschap wist ik in ieder geval dat er iemand was geweest en toen ik nog beter keek zag ik dat de stelkozijnen in het geraamte van de badkamer gezet waren. Waarschijnlijk is er ook aan het dak gewerkt, maar daarvoor zou ik zelf dan het dak op moeten om dat te kunnen zien.

Het stelkozijn voor het raam op de zuidzijde

Dus er zit beweging in en daar ben ik heel blij om. Net vanmorgen van de kozijnenfirma een datum gehoord wanneer zij de kozijnen komen plaatsen en dat stemt mij tevreden omdat dit al over twee weken is. Dat betekent dat het nu ook echt doorgaat, want de aannemer wil de ramen er zo laat mogelijk in steken om zoveel mogelijk nog door het gat van het raam van buiten uit naar binnen te brengen, zodat ze zo min mogelijk door het huis heen hoeven. Dat betekent dan hoogstwaarschijnlijk vanaf de 13e slopen. Krijg ik weer zo'n lelijke container in de tuin... :-\

Dus die zorgen zijn er niet, maar er steken toch wat andere, meer financiële zorgen de kop op. Mijn potje 'verbouwing' begint nu toch aardig te slinken en zeker de laatste werkjes zal een beetje schrapen worden. Er zijn ook wat onverwachte kosten bij gekomen waardoor ik nu toch wel een klein beetje de hand op de knip moet gaan houden. We komen er wel, da's geen probleem, maar als je spaarrekening zo'n magische grens heeft overschreden, gaat het ineens heel hard...

En het andere stelkozijn...

Vanmorgen toen ik mijn smoothie aan het maken was, kwam ons mannetje alweer aanzetten met grote platen om de aanbouw dicht te zetten. Dan zal er nog wel isolatie tussen komen en deze week wordt ook het dak geplakt, zei hij, zodat het waterdicht is. Dat is maar goed, want dit weekend is regen verwacht. 

Ben toch wel erg benieuwd hoe het allemaal gaat worden en ik kan het me nog moeilijk voorstellen hoe het straks zal zijn in mijn nieuwe badkamer... En ik zal ook blij zijn als het allemaal achter de rug is, ook de facturen, zodat ik me weer met frisse moed en zonder hoge kosten in het verschiet op andere dingen kan focussen. 

Beneden zijn er ook nog een aantal zaken die nog afgerond moeten worden. Zo moet de keuken (nog steeds!) afgewerkt worden door onze fijne keukenmonteur die niets van zich laat horen; 'krijgen' we nog een mooi composiet keukenblad; moet het plafond van het toilet nog afgewerkt worden; komt er nog een schuifdeur tussen de hal en de keuken en er komen nog planken boven het werkblad in de keuken. De rest is schilderen en afwerken en dat hebben wij zelf in de hand en kunnen we doen wanneer we willen en kunnen. 

Het enige wat dan nog rest als alles gedaan is, dat is te zijner tijd de kledingkast in de slaapkamer van de kant halen en de valse wand die daar achter zit weghalen. Dat kon eerst niet omdat daar een leiding loopt van de CV, maar omdat deze in feite nu is afgekoppeld en 'loos' is, kan die valse wand weg en win ik tien centimeter. Dan kan er een andere kledingkast komen en misschien een nieuwe vloer - ik heb nu donker laminaat - maar dat weet ik nog niet zeker. Ligt eraan hoe de vloer dit alles overleeft. Ik overweeg dan misschien ook om in de slaapkamer het plafond glad te laten stuken, want nu zie je nog van die lijnen waar de betondelen tegen elkaar aan zijn gelegd. Is wat lelijk. Ik zie nu hoe mooi het is geworden in de woonkamer en dan zou je alles wel willen stuken.

Dus al met al nog wel veel te doen eigenlijk voordat alles echt helemaal klaar is. Zo blijf je bezig...

Zo moe...

Gisteren is er niets gebeurd aan de badkamer. Ik kwam 's middags thuis en alles stond nog hetzelfde. Kan gebeuren.

Ik had gisterenmiddag een afspraak in het centrum en was daardoor wat vroeger thuis dan gebruikelijk. Het was te laat om terug te gaan naar kantoor en te vroeg om aan het eten te beginnen, dus ben ik maar even met de fiets boodschappen wezen doen. Normaal doe ik dat op maandagavond, maar ik had daar gisteren geen zin in.

Nu gaat het met die zin toch al tamelijk slecht de laatste weken. Maar vandaag is het wel bizar slecht. Werd al wakker met een lichte hoofdpijn na een toch goede nacht. En moe dat ik ben....! Ik ben haast niet vooruit te branden en ik heb echt nergens puf voor. Om even naar het toilet te gaan moet ik alle moed bij elkaar schrapen. Het is de hoofdpijn die zoveel energie uit mijn lijf trekt. Ik zou een pijnstiller moeten nemen, maar doorgaans neem ik overdag geen pijnstiller, wel als ik ga slapen. In tegenstelling tot anderen gaat mijn hoofdpijn niet over met een goede (nacht)rust. Ik moet ook niet naar bed gaan als ik hoofdpijn heb, want het gaat daardoor echt niet over bij mij.

Ik tracht te doorgronden waarom ik mij zo futloos voel de laatste maanden. Dit fenomeen is ook niet nieuw en meestal begin ik mij moe en lusteloos te voelen als ik toe ben aan vakantie. Ik denk ook dat het komt door een samenloop van dingen zoals de verbouwing en de frustraties die daarmee gepaard gaan. Ik moet zeggen dat op dit moment die frustraties er niet echt zijn omdat het nu goed gaat. Zolang wij ons er niet mee bemoeien loopt het en is alles toch redelijk schoon achtergelaten en zie je zo langzamerhand echt iets ontstaan. Toch maak je je zorgen. Ik toch. Je hebt een deadline in gedachten en daar werk je dan toch naar toe. Maar alles is besteld - zelfs de lampjes - en er is wat geregeld voor de periode dat we niet kunnen douchen, dus in theorie zou het goed moeten gaan. 

Ik ben gewoon moe van het hele jaar. Natuurlijk in december vorig jaar mijn vader overleden, dan de zorgen voor mijn moeder, haar heupoperatie en alle emoties die daarmee gepaard gaan, vooral de emoties van je moeder over het verlies van haar levensgezel en waar je dan toch soort van machteloos bij staat. Gelukkig gaat het nu weer goed met haar en probeert ze de draad van het leven - haar eigen draad - weer op te pakken. En ik hoop dat ze daar lol in krijgt en dat ze lekker gaat genieten van het leven. Dan hoef ik me ook minder zorgen te maken.

Mijn eigen emoties om het overlijden van mijn vader zijn wat verwarrend, omdat ik mijn vader niet echt mis. Zo soms dan denk ik aan hem, dan zie ik iets waardoor ik aan hem moet denken en dan voel ik wel een steek van verdriet, maar meer omdat ik het zo jammer vind dat hij zo onuitstaanbaar was de laatste jaren, maar dat had ook te maken met zijn ziek-zijn en het feit dat hij dat niet kon accepteren. Ik heb een goede, weliswaar turbulente jeugd gehad en veel gedaan met mijn vader, maar de laatste jaren zijn we wat uit elkaar gegroeid. Komt ook omdat hij altijd overal commentaar op had.

Afijn. Al met al veel gebeurd dus in het afgelopen jaar, of het nu 2013 of 2014 was. In de natuur om ons heen gaat alles gewoon onafgebroken door en wordt er meer naar de seizoenen gekeken. Nu is het al weer oktober en ik zal niet verbaasd staan kijken als volgende week de feestverlichting weer aan de gevel van het winkelcentrum hangt.