Van diepvriezers en keukens

Wat een heerlijke dag was het gisteren! Wat jammer dat ik daar zo weinig van heb meegekregen dan enkel in de zon achter glas zitten achter mijn buro op mijn werk. Ik had misschien beter gisteren kunnen hardlopen dan woensdag in de regen. Maar in de regen lopen vind ik niet zo erg.

Vandaag is het weer grijs met een nogal onstuimig weekend in het vooruitzicht. Hetgeen voor mij ook betekent: lekkage.  Vooral voor vannacht ziet het er erg nat uit zag ik op buienradar.

Dan zag het er gisterenmorgen een stuk beter uit.



Gisteren toen ik thuis kwam ben ik op expeditie geweest in onze vrieskist. Ik had kip nodig - die vond ik snel genoeg - en soepvlees. En voor dat laatste heb ik de hele kist moeten leeghalen omdat ik deze niet kon vinden. En dan hebben we nog niet eens zo'n hele grote diepvries, maar er zit nog zoveel vlees in, dat wij dringend veel moeten eten uit de vriezer. Bouillon, erwtensoep, botten.... Alles weliswaar keurig in dozen en als soort bij elkaar maar .... veel! Dat is het nadeel van een kist boven een kast maar een vrieskast is zo klein met die lades. Die nemen ook een hoop plek in beslag. En onder mijn koelkast in de keuken heb ik nog drie vrieslades, maar die zijn voornamelijk voor restjes. Daar zitten ook ijsblokjes in, zakjes currypasta en allemaal van dat soort klein grut. 

Dit weekend gaat er een kip uit, twee schenkels (soepvlees)en runderstoofvlees. De kip komt bij natuurvlees.nl vandaan. De schenkels en het stoofvlees uit Kraggenburg bij een boer die ook Schotse Hooglanders heeft. 

Volgende keer maar weer eens hert eten... 

Even tijd voor een foto uit de oude doos: mijn keuken vroeger.



Hieronder de keuken in 2007, na de eerste verbouwing


En hieronder de keuken in juli 2015, na de tweede grote verbouwing





Ik voel me helemaal ge-appt...

De Groene Weelde

Op woensdag zagen we officieel de week doormidden. Voor mij is dat meer de donderdagmorgen. Dan heb ik alle 'verplichtingen' gehad. Zalig. Voor mij is sowieso de tweede helft van de week minder uren werken dan de eerste helft. 

Ik kom tegenwoordig met behoorlijk veel moeite uit mijn bed. Ondanks dat ik met een slaap-app slaap en dus op een bijzonder zachte manier wordt gewekt. Ik gebruik nu Sleep Cycle. Toch een wat betere app dan Morpheuz. En bovendien hoef ik voor deze app mijn horloge niet om te houden maar het zou wel een aanvulling zijn als je hier een i-Watch aan kunt koppelen want deze app kan ook het aantal 'steps' bijhouden. Wat dus bij mij nu niet kan kloppen ondanks dat er wel 'steps' staan ingevuld. Ik weet niet hoe de app hieraan komt.

Ik ben toch aan het overwegen om ofwel een Garmin aan te schaffen of gewoon door te blijven lopen met mijn iPhone. Voordeel van een Garmin is dat deze wat preciezer is qua GPS en dus je gelopen afstand beter plot. De data van de Garmin kan je inlezen in Runkeeper, plus dat tegenwoordig in de Garmin een hartslagmeter bij de pols zit. Dus je hoeft dan niet meer zo'n band om (wat ik toch al niet meer had). Die banden zijn onnauwkeurig en zitten niet lekker.

Maar ja, een Garmin kost toch snel tegen de driehonderd euro en bovendien loop ik toch altijd met een telefoon, want ik loop vaak alleen. Nog een voordeel van de telefoon is dat ik onderweg foto's kan maken. Nadeel van de telefoon is dat hij soms niet reageert op mijn vingerafdruk omdat mijn duim nat is van het zweet en als het regent werkt het scherm ook niet optimaal. Dus voors en tegens. 

Je wordt als het ware een beetje door de verschillende apps gepusht om een i-Watch of iets van dien aard aan te schaffen. Begin je eenmaal met zo'n app wat je steps of je slaap bijhoudt, dan wil je ook verder. Heel vervelend. Maar wel leuk.

Wat ook een bijkomstigheid is van die Sleep Cycle app is dat je je kunt laten wekken door een Philips Hue lamp. Zeker nu, nu het 's morgens nog zo donker is, is dat voor mij wel handig. Ik had - of heb - een wekker waar de lamp ook van aangaat als je dat zo instelt, maar dat is zo'n nep Philips Wake-Up - je kent dat wel, het werkt allemaal net niet - en deze staat nu in de badkamer gewoon als radio. Ik zit met mij gas en elektra (nog) bij de Nuon, en zij hadden vroeger een app waarmee je je lichten kon bedienen. Helaas is dat niet meer - gelukkig wel mijn geld terug gekregen - maar het is wel super handig. Nu heb ik weer van die ouderwetse tijdschakelaars op een paar lampen en ook op een paar lampen niet, dus als ik naar bed ga, moet ik de hele kamer door om die lampen uit te doen. En als je dat niet gewend bent is dat best omslachtig. 

Dus heb ik zo'n startersset gekocht van Philips Hue lampen met wit licht. Slechts twee lampen om mee te beginnen, kijken of dat bevalt. Al met al is het toch verstandig om dit soort randapparatuur aan te schaffen van een goed en gevestigd merk, zoals bijvoorbeeld Philips.  Je mag er dan gevoegelijk van uit gaan dat zij dit uitbreiden en door ontwikkelen. We gaan kijken wat het brengt.

Gisterenmiddag was mijn hardloopmiddag en precies toen ik begon te lopen begon het ook te regenen. Gelukkig nog niet zo hard, maar er stond behoorlijk veel wind en af en toe had ik die toch vinnig tegen. Het ging mij niet soepeltjes af - 6 km met een pace van 7,14 - en 's avonds kwam ik met moeite van de bank. Natuurlijk weer de gebruikelijk ARH (After Running Headache...) waar ik vandaag ook nog last van heb. Tja. 


Flinke plassen

Flinke heuvels....
Flinke lekkage..... :-(






Ochtendgloren

Ochtendgloren

Wat is nu twee dagen? Twee dagen in een mensenleven. Een weekend. Veel te snel voorbij weer, maar wel heel veel gedaan. Een driedaags weekend lijkt mij nog heerlijker. Of toch maar minder werken...

Vrijdagavond zijn met mannetje en ik naar de film geweest: Star Wars. De nieuwste. Ik hou wel van science-fiction en Fantasy en vooral tegenwoordig vind ik die special effects in films fantastisch. Het verhaal vind ik dan zelfs van iets minder belang. Aangezien ik alle Star Wars films heb gezien, mocht deze niet ontbreken. Mét een flinke popcorn natuurlijk. Ondanks dat we net hadden gegeten.

Zaterdag had ik het 'grote kuis'-virus: ik heb de slaapkamer én de badkamer van top tot teen schoon gemaakt. Aanleiding was eigenlijk dat ik eens in de zoveel tijd mijn bed 180 graden draai. We slapen op een boxspring en om 'doorliggen' van het matras te voorkomen draai ik het bed af en toe. En dan komt er van alles te voorschijn.... En mijn mannetje heeft de ramen beneden gelapt en hij heeft ook de koof boven de ramen geschilderd. Moest nog gebeuren. Weer iets wat we kunnen schrappen van het lijstje...

Dus druk-druk-druk die dag.

Zondagmorgen heb ik eindelijk weer eens hardgelopen. Afgelopen woensdag kon ik niet, dus moest ik naar de podotherapeut en ben ik daarna even naar het tuincentrum geweest. Even twee plantjes gekocht. En natuurlijk staat dan je hele huiskamer weer op de kop.




Zondag liep mijn mannetje met mij mee dus dat was gezellig en dan loop ik doorgaans wat sneller dan als ik alleen loop. Toen we bij het park uit de auto stapten regende het, maar dat stopte eigenlijk vrij snel, maar het was natuurlijk super vochtig in het park. En toch heb ik heerlijk gelopen. Echt míjn weer: graadje of 5 en hele lichte regen. Echt zálig. En massa's andere lopers. Altijd gezellig daar.




Thuis dan als beloning voor de lichamelijke inspanning zelfgemaakte pistoletjes (dus echt van scratch!) mét roerei en gerookte zalm. Ook zalig. Na deze zalige uitspattingen erwtensoep gemaakt. Ik ben er zelf niet zo dol op, maar ik maak het wel graag. Maar aan het einde van de dag was ik zó moe en was ik het zó zat, dat mijn mannetje de soep heeft 'afgemaakt'. 



Toch weer te veel gedaan zo'n weekend, terwijl ik ook wel eens een dag gewoon niets wil doen, maar op één of andere manier lukt me dat gewoon niet.

Toch weer te veel soep gemaakt dus maar invriezen. In bakjes van 700 gram. Er sneuvelen er twee.... in de schuur. Erwtensoep overal. Dus zeven ingevroren. Eén mee voor naar kantoor voor mijn baas. Vindt-ie lekker.

Het is wel heerlijk dat de dagen weer lengen. Elke dag 's middags twee minuten erbij. Vandaag 17.13u als de zon onder gaat. 's Morgens moet het nog even wat vroeger licht worden, want ik ben niet uit bed te branden. Hopeloos. Terwijl het zo lekker kan zijn om met het ochtendgloren op te staan. Nou ja, het ochtendgloren is nu nog 08.31u dus dat gaat ook niet helemaal op ;-)

Tuinvogels

Vorige week was het de Nationale Tuinvogeltelling. Ik heb zelf niet meegedaan: ik was te druk bezig met andere dingen... (boekenkast inruimen). Op zich lijkt het mij wel eens leuk om een uur voor het raam te zitten en te zien wat voor vogels mijn voederkastje komen bezoeken.

Vanmorgen toen ik mijn smoothie aan het maken was, zaten er een roodborstje en een merel in de tuin. Dit roodborstje komt ieder jaar terug - voor zover ik kan zien dat het steeds dezelfde is natuurlijk. Vroeger had ik ook redelijk veel merels in mijn tuin, vooral in het voorjaar. Maar de afgelopen jaren is dat een stuk minder geworden.



Ik heb één keer gehad dat ik een pimpelmeesnestje had. Daar waren toen twee jonkies uitgevlogen: eentje bleef achter en vond ik later dood in het nestje. Ook heb ik een stelletje Turkse Tortels in mijn struik gehad, maar daar is nooit iets uit gekomen. Ik heb in diezelfde struik in 2014 een nestje gevonden met vier eitjes in, maar die waren onbebroed. Ik vermoed van die tortel die toen ook op het nestje heeft gezeten.

Nu verbaast het mij ook niet dat het niet tot een succes komt in mijn tuin. Mijn tuin is niet groot en grens bovendien aan een vrij drukke weg. 's Morgens begint het verkeer al om 07.00u. Nu probeer ik wel een vogelvriendelijke tuin te hebben. Ik heb er een waterpartij in en ik snoei in het najaar zo min mogelijk, behalve de struiken en planten die gesnoeit moeten worden - zoals de druivestruik. Bovendien is mijn tuin een soort snelweg voor alle katten die hier in de buurt wonen en ik heb er totaal geen probleem mee dat mijn tuin door alles wat leeft gebruikt wordt. Dus ook door katten.

In de dakgoot en onder de pannen van het huis van de buren zit al sinds jaar en dag een kauwennest. Ik kan me er haast niets bij voorstellen hoe het dak er daar moet uitzien... Smerig denk ik. Ze doen er niets aan dus ieder voorjaar worden er weer massa's takken onder die pannen naar binnen gedouwd. Ik vind ze erg lastig en ze pikken al het voer van de kleinere vogels. 

Dus even een duik gedaan in mijn foto-archief en de foto's opgezocht van de geverderde vriendjes in mijn tuin. Maar ik heb enkel de foto hierboven gevonden van een merel. Ik weet zeker dat ik nog foto's heb van 'mijn' roodborstje.... Afijn. Misschien voor een andere keer.

Van bloemen en slaap

Ik ben een beetje aan het rommelen met de lay-out van mijn blog, maar kan toch niet echt vinden waar ik helemaal enthousiast over ben.  Dus als jij degene (de enige?) bent die mijn blogs een beetje volgt, excuses voor de vele veranderingen. Ik zoek in feite een mooie lay-out waarop mijn foto's een beetje goed uitkomen. Ook loop ik nogal te modderen met het goed plaatsen van die foto's op het blog. De één links, de ander rechts. Maar als je het dan 'live' ziet, staat het ineens weer heel anders. Het is niet echt WYSIWYG: dus als ik nu mijn bericht opstel, ziet er anders uit dan uiteindelijk op je scherm.

Op dit very moment zit ik net weer even in de zon. Zalig. Vanmorgen enorm mooie luchten, maar had mijn telefoon in de kofferbak - waar die hoort uiteindelijk - dus kon geen foto maken van die lucht. Trouwens, op mijn foto's met mooie luchten zie je nog veel gebouwen want ik heb helaas niet van die prachtige vergezichten. Ik zie de zon ook nooit ondergaan, want dan staat er een woning tussen.



Waar ik jullie wel even deelgenoot van wil maken is de prachtige bloementuin genaamd kantoor. Mijn hyacinten bloeien en - als al eerder gezegd - mijn orchidee ook. Ik weet niet wat ik hier doe dat het zo uitbundig bloeit. Bovendien staan er nog twee orchideëen in de knop. Misschien komt het door mijn uitbundige en zonnige, altijd vrolijke humeur.

Eindelijk niet meer zo moe

Het schijnt vandaag de meest deprimerende dag van het jaar te zijn, maar vandaag is de eerste dag sinds 3 weken dat ik niet doodmoe ben opgestaan. Zondag heb ik goed uitgeslapen en ik lag de zaterdag al om half tien op bed. Misschien beetje ongezellig, maar ik was gewoon doodmoe. Zondag ook nog even voor de zekerheid niet hardgelopen en dat was misschien maar goed ook, want het had bij ons veel geregend en later gehageld en hoewel het wat wit was, bleek het ook spekglad te zijn. En laat dát nu juist het enige zijn wat mij tegenhoudt om te gaan hardlopen.

In plaats van hard lopen dan maar langzaam lopen oftewel wandelen. Het was prachtig weer.







En vanmorgen vond ik mijn auto zo:



Ik had gelukkig gisterenmiddag voordat we gingen wandelen, alle grote ijsbrokken al van de voorruit van mijn auto gespateld, dus viel het ijsvrij maken mee. Vandaag weer een heerlijke zonnige dag. Lekker bezig geweest vandaag. 


Natte dagen

Het jaar heeft een voor mij heftige start. Niet alleen ben ik erg druk bezig met het verkrijgen van een gastverklaring voor mijn mannetje om daarmee een jachtakte te kunnen aanvragen, is het buiten het smerigste weer wat je je maar kunt voorstellen - alles is echt zeik- en zeiknat - horen we vanmorgen ook nog heel slecht nieuws. Hoe heftig kan het zijn. Ik wil er nu niet al te veel over schrijven, omdat dat niet opportuun is. Vandaag is iedereen hier een beetje in mineur.

Gisterenmiddag ben ik op werkbezoek geweest bij Kasteel Keukenhof. Het is een prachtig herenhuis, door de torentjes lijkt het een beetje op een kasteel, met nog de authentieke meubels erin. De graaf heeft er tot 2004 in gewoond en het is heel bijzonder om het te mogen zien. Het kasteel wordt nu verhuurd voor bruiloften en partijen en het is daarvoor dan ook een bijzonder geschikte locatie. Erg romatisch met een hele mooie tuin eromheen. Wat zou ik graag in zo'n huis willen wonen! Wel met de nodige aanpassingen maar die keuken zag er zo enorm gaaf uit! Zo ouderwets! Zo heerlijk! Maar ja. Ik ben helaas niet in de prijzen gevallen bij één of andere loterij en ik ben maar een simpele werknemer, dus blijf ik maar in mijn rijtjeshuis wonen.


De stallen bij kasteel Keukenhof

Prachtige deur

De stallen (buitenkant)

De (natte) tuin


Gisterenmiddag naar huis weer een klein beetje drama met al die rode lichtjes voor je in de zoveelste bui van die dag. Maar het is en blijft een luxeprobleem. In feite mag je blij zijn dát je in het verkeer 'vast' zit. En het verkeer ben jij.




Afgelopen weekend hebben wij dus de planken in de keuken geverfd en dat is erg mooi geworden. Zie hieronder het resultaat.


Zoals het was
Zoals het is.

Een regenachtige donderdag

Ik weet niet wat het is vanmorgen, maar het was megadruk op de weg. Iedereen brengt met dit weer zijn kids natuurlijk met de auto naar school - hopeloze hobby. Ik werd vroeger nooit gebracht! - dus dan zitten die straten hier direct shocking klem. Het was één lange rij van rode lichtjes en het was net alsof er tien centimeter sneeuw was gevallen, want dan gaat het ook allemaal zo traag. Voordeel was wel dat mijn auto lekker warm kon worden.

Rijen auto's....

Zo mooi als de ochtendlucht gisteren was,
zo grijs en grauw is die vandaag...


Afijn, ik ben op kantoor gekomen. Parkeerplaats vol, dus moet ik mijn auto een eindje verderop zetten. Geen probleem echter dan moet niet een andere collega wél de auto op een plek zetten waar het in principe niet mag. Waarom de ander wel en ik niet. Per slot van rekening zit ik hier al bijna vijfentwintig jaar en als er iemand een privilige mag hebben, ben ik het wel.



Gisteren weer niet hardgelopen, want ik voel me nog steeds niet fit. Het gaat super langzaam, dat herstel. Om negen uur 's avonds ben ik doodmoe en dan ga ik maar naar bed. Er is ook niets op TV wat mij kan boeien en dus wellicht wakker zou kunnen houden. En het slapen gaat de laatste tijd niet zo jofel: aangezien ik de laatste weken toch vrij veel last heb van vapeurtjes, word ik daardoor regelmatig wakker. Ik verlang dan ook naar een nacht aan één stuk doorslapen. Vandaag voel ik mij dan wederom niet fit en niet uitgeslapen. We gooien er maar wat koffie in, misschien dat dat gaat helpen.


Nu wil het weer natuurlijk ook niet meewerken.... Het is om triest van te worden. Je zou spontaan in een winterdepressie vallen. Regen, grijzigheid, donkerte. Bah. Wie heeft in godsnaam de winter uitgevonden? Sinds ik in 2008 behoorlijk ziek ben geweest in Lapland tijdens een huskysafari, kan ik niet meer zo goed tegen de kou en vind ik bijzonder unheimish als het niet lekker warm is. 


Had ik in dat huisje in Bretagne ook. Het huisje was niet echt koud, maar ook niet heel aangenaam warm. En dan mis je de vloerverwarming. Want oh, wat is dát een zaligheid. Ik heb dan enkel vloerverwarming in mijn badkamer en keuken, maar vooral die in de badkamer is echt super lekker. Zeker als je 's nachts naar de WC moet. Staat-ie weliswaar laag, maar echt heel koud is zo'n vloer dan nooit. Dus mocht je ooit je woning gaan verbouwen, laat vloerverwarming leggen want dat is echt lekker. Echt een luxe heerlijkheid.



Wat overigens wel leuk is om te melden, dat mijn orchidee op kantoor wéér bloeit. En dat nu al voor drie jaar op rij, terwijl ik er in feite niets aan doe behalve af en toe een scheutje water geven. 'Daar word je vrolijk van!'







Aankomend weekend hebben we gelukkig niets - na lange tijd - en probeer ik echt even mijn rust te nemen. Als ik me dan nog zo moe voel, ga ik maar eens langs de huisarts.



p.s. Overigens blijft het lastig om in Blogger de foto's mooi te plaatsen in je bericht. Ze centreren is dan maar de meest veilige oplossing. Dus Blogger, doe er wat aan...

Hardnekkige verkoudheid

Ik loop nu al vanaf 31 december te modderen met een hartnekkige verkoudheid. Eerst kwam de keelpijn, toen wat laf gehoest, daarna het niezen en de snotneus, dan de verstopte bijholtes met bijbehorende hoofdpijn, gevolgd door het taaie slijm wat in je keel blijft steken, en nu het soort van loskomen van het slijm met in mijn geval kou op mijn stembanden, dus schor met een 'volle krop'. Zo voelt dat ook. Ben niet ziek genoeg om thuis te blijven, dus maak ik mezelf nuttig op kantoor. In het zonnetje. Dat is dan wel lekker.

Het zal vanzelf wel weer overgaan. Ik voel me dan ook niet echt heel rot, wel heel moe. 



Zondagmorgen heb ik dan ook wel weer een rondje hardgelopen, wat misschien achteraf gezien niet echt een super goed idee was, maar je weet dat pas als je gelopen hebt. Zoals ik al vaker heb gezegd laat ik mij door weinig dingen tegen houden om niet te gaan lopen. Hoofdpijn, vermoeidheid of verkouden horen daar niet eens bij. Het lopen ging op zich wel, maar niet echt denderend. Misschien dat het daardoor daarna op mijn keel sloeg.

's Middags had ik een nieuwjaarsreceptie van de jachtsoos waar ik sinds kort bij zit. Dit was pas mijn tweede keer dat ik er was dus ik ken nog niet zoveel mensen. Ik ben op deze sociëteit geïntroduceerd door mijn vriendin die ik al járen ken en nu ineens weer meer zie omdat ik jaag. Gek hoe het soms kan gaan... Netwerken is niet helemaal mijn ding, maar het is voor het goede doel: kijken of ik voor Jan nog een gasthouderschap kan krijgen zodat hij ook zijn jachtakte kan aanvragen. Helaas lijkt niemand daar erg happig op te zijn om dat af te geven. Ik geef de moed niet op en hoop dat iemand hem dit gunt zodat hij mee kan jagen als ik uitgenodigd wordt. Niet dat dat nu niet kan: hij is al eens meegeweest en dan loopt hij gewoon mee. Eind februari gaan we misschien weer 'op de vossen' en dan is hij drijver - en heeft het lekker warm - en ik ben een 'geweer' - en ik heb het dan koud...Dat is het 'lot' van een jager... Haha.

Zaterdag zijn wij verder gegaan met de boekenplanken boven het trapgat. Of we: Jan eigenlijk meer. Eerst hout halen bij Fixet. Daar word je tenminste nog goed geholpen en zagen ze alles voor je in de afmetingen die jij wilt. De boekenplanken zijn nu af en mijn boeken kunnen terug. Eindelijk. Hoewel ik niet dagelijks in een boek kijk, mis ik ze toch af en toe. Zeker mijn kruidenboeken. 


Boekenkast van steigerbuis boven trapgat
Het moet eerst weer een rotzooi worden...
Zondag zijn wij begonnen met het schilderen van de planken in de keuken. De keuken staat nu meer dan een jaar en de planken waren nog steeds onafgewerkt MDF. Nu zijn ze mooi wit. Kost altijd even wat inzet, moeite en rommel, maar het resultaat tovert altijd een glimlach om mijn mond. Iedere keer iets doen en dan zo langzamerhand wordt het nog eens wat.


Gisteren - maandag - was ik vrij en zijn we naar Biddinghuizen gereden om mijn nieuwe kogelbuks in te schieten. Deze buks had ik op de terugweg van Oostende opgehaald en moest nog ingeschoten worden. Er staat een mooi Leica Magnus 1.8-12x50 op, maar zo'n pracht van een richtkijker heeft niet veel nut als deze niet is afgesteld. Voor leken betekent dit dat als ik het kruis wat je ziet als je door de richtkijker heen kijkt op een object zet, ik er ook vanuit moet kunnen gaan dat ik het object ook op dát punt tref. Dus schiet je het wapen in op 100m. De richtkijker wordt dan afgesteld op het punt waar de baan die de kogel maakt het punt van je richtkijker kruist. Je kunt er dan genoegelijk vanuit gaan dat als je object op 100m van je af staat, je het raakt als het kruis van je richtkijker op dat object staat. 


Docter richtkijker
Met dat inschieten had ik wel wat meer 'last' van de terugslag. Ik had dat in het veld nauwelijks in de gaten, maar nu voelde ik dat toch wel. Misschien dat de positie een rol speelt: met inschieten zit je en in het veld - bij een drukjacht tenminste - sta je. Bovendien had ik met de drukjacht een Docter drijfjachtkijker (red dot) erop. Die zijn een stuk kleiner (en lichter!). Het kostte mij ook elf kogels om in te schieten. Ik had gelukkig speciaal daarvoor goedkopere munitie gekocht, maar toch.

Na het inschieten hebben we nog even een rondje hagel gedaan. De dwarsen gingen wonderbaarlijk wel heel erg goed dit keer. Bijna allemaal raak! Hoe is het mogelijk. En de duiven daarvoor gingen juist een stuk slechter. Afijn. We moeten dit meer doen. Misschien een stimulans om een Hubertus insigne te halen. Houd je skills wel op peil natuurlijk en zo gebruik je je wapens ook nog eens.

Daarna nog even langs mijn moeder en dan weer naar huis. En ... er vroeg in....








Het leven gaat weer gewoon door

Het is donderdag. Buiten regent het. Binnen zit..... ik. Need I say more....

Weet je wat zo lekker is aan vakanties? Het gebrek aan nieuws. Het nieuws is altijd één doffe ellende, en ik ben van het type struisvogel. Ik heb ook géén Top 2000 geluisterd ondanks dat we dat hadden kunnen streamen. Ik luister al twee jaar geen Top 2000 omdat ik het op de eerste plaats een veel te overrated programma vind en op de tweede plaats zijn het altijd dezelfde platen. Daarentegen wel geluisterd naar de Top 4000 van Radio 10 en naar de Franse radio RFM waar je op een gegeven moment ook wel genoeg van hebt. Dat is een beetje de Franse tegenhanger van Sky Radio. Dus ieder uur wel een keer Adèle.

Nu ben ik weer thuis. Jan zit in Den Helder (laatste week) en ik ben een beetje ziekjes. Nu met verstopte bijholtes en dus watterige hoofdpijn. Al drie nachten op rij koortdromen, hoewel ik bijna nooit koort heb en het volgens mij nu ook niet heb. 

Gisterenmiddag dan ook niet wezen hardlopen. Dus nog geen meter hardgelopen in het nieuwe jaar. Wat ik wel heb gedaan is bij twee tuincentra kerstspullen in de uitverkoop gekocht. Voor dit jaar. Gaat direct een doos in en dan... zoeken naar een plekje voor die doos. Want ja, geen groot huis.

Direct maar even een opfleurtje voor op kantoor gekocht. Beetje de lente in huis halen bij dit druilerige - nou ja, zeg maar natte - weer. Hier geen mooie zonsondergangen en het geluid van de huilende wind om het huisje. Maar mijn tijd komt nog wel. We hebben nu eindelijk beslist waar we 'straks' gaan wonen: het wordt Bretagne.

Haha. Straks is over tien jaar dus you never know what will happen. Maar Noord-Frankrijk is al een paar keer de revue gepasseerd. Waarom niet. Als we in Wallonië gaan wonen moeten we ook Frans praten, en we zien daar allebei geen graten in. Natuurlijk spreken we het niet foutloos en haperen we zo nu en dan, maar zie maar eens als je er een jaar zit. Het is na twee weken al dat het verstaan je een stuk vlotter af gaat. Nee, ik zie het wel zitten. Voor 150.000 euro heb je een pracht van een huisje.

Maar nog even doorwerken... Ben nog geen 67...





Review vakantiehuis Ile Grande (Ty Yvonig), Bretagne, Frankrijk

Het huisje
Omdat ik via Tripadvisor geen review kan geven van het huisje, doe ik dit maar even op mijn blog. Het gaat dus om het huisje op Ile Grande, Bretagne, Frankrijk (Ty Yvonig) wat je kunt vinden via Gîtes De France , maar als je klikt op de link die ik hier net heb gemaakt kom je er ook. Klik op de foto's voor een vergroting.

Het huisje ligt op Ile Grande, een eilandje wat gescheiden is van het vasteland door een bruggetje. De auto kan je naast het huisje parkeren. Het huisje staat op een punt wat bij zeer hoog water op zich dan ook weer een eiland is (hebben wij twee keer gehad), maar het water staat dan niet hoger dan zo'n 15 cm dus je kunt het altijd bereiken. Misschien met natte voeten....


Het uitzicht

Het is een vrij klein huisje geschikt voor twee volwassenen en eventueel twee kleine kinderen, maar beslist niet voor twee grote(re) kinderen. Je komt binnen in een soort tussengedeelte, waar je direct de vrij kleine douche hebt met WC en 'technische' ruimte. De douche zelf is prima met een regendouche en goede waterdruk. De boiler staat in diezelfde ruimte. Met twee tegelijk in die ruimte is het wat krap. 

Rechts van de 'voordeur' is de keuken met ronde tafel en open haard. De keuken is bijzonder goed geoutilleerd met alles wat je nodig hebt. Wel erg klein  (weinig aanrecht) en laag, zeker voor lange mensen. Er staat een magnetron, een broodrooster, een koffiezetapparaat en is zelfs een keukenmachine. Gasfornuis met vier pitten met voldoende capaciteit (gasfles staat onder de gootsteen). Er is ruim voldoende kastruimte, voldoende potten en pannen, bestek en serviesgoed.


Het huisje - zijkant
Links van de voordeur is de woonkamer met daar nog een extra bed wat als bank wordt gebruikt (bedbank). Daar staat de TV en de router. Er is een radio waar je je iPhone (4) in kunt zetten en er is een DVD speler. Het WiFi signaal is niet al te sterk: als je in de keuken zit heb je praktisch geen signaal meer. 

In de keuken is de trap naar boven waar je uitkomt in de masterbedroom met schuine daken. Dus uitkijken voor je hoofd. Bed is perfect (behalve dan dat vieze onderlaken van plastic... get, wat heb ik daar een hekel aan...). Op dezelfde verdieping is een apart kamertje waar nog twee éénpersoonsbedden staan. Die kamer gebruikten wij als kast. Het is wat onhandig dat de douche beneden is, maar het went. Je moet wel overal uitkijken voor je hoofd, zeker op de verdieping, maar ook de deurposten zijn niet al te hoog.


Het huisje - woonkamer met slaapbank
De (zon) ligging is perfect. Wel altijd wind. Wij waren er dus in december en het was met die wind wat moeilijk aangenaam warm te houden. De elektra moet je apart betalen (verwarming is op elektra). 

Ile Grande is erg leuk en in de zomer erg druk. Omdat je op een soort punt ligt met het huisje denk ik zelf dat je daar op die plek weinig last zult hebben van drukte. Er loopt geen wandelpad langs het huis. De zee komt bij hoog water tot aan de tuin maar zwemmen vanuit het huisje is volgens mij niet echt mogelijk omdat het water maar twee keer per dag hoog staat en dan hooguit 20 cm diep is. Verder is het eb en is de zee zo'n 300 meter verder pas te zien. Er zijn echter mooie stranden genoeg in de directe omgeving. Schijnt wel dat je goed kunt vissen vanuit het huisje. 

Wat ik persoonlijk miste in het huisje was een vergrotende make-up spiegel (ben helaas geen 20 meer en heb een leesbril en zonder zo'n spiegel is het wat op de tast opmaken). Wat mij ging tegenstaan na twee weken was de donkere inrichting, de verlichting en de vele spullen en troepjes die er staan. De inrichting schijnt oud Bretons te zijn, daar moet je van houden. Er staan verder nog heel veel spulletjes op de diverse kasten en als vakantieganger heb je daar niets aan behalve dat ze in de weg kunnen staan of kunnen breken. 


De 'voordeur'.
Dit huisje is door de slaapbank op de begane grond zeer geschikt voor minder goed ter been zijnde personen, hoewel er wel een opstapje is tussen de woonkamer en de 'hal' dus voor een rolstoel niet echt geschikt. In de douche is een klapstoeltje en een grijpstang. Het toilet is tamelijk laag.

Schoonmaak zit niet bij de prijs inbegrepen. Er zijn voldoende attributen om het huisje schoon te maken.

Verder een super huisje dus van mij een 9 (van de 10) en zeker voor herhaling vatbaar.

Voor een video-rondleiding van het huisje klik dan HIER.

Weer thuis

Inmiddels zitten we alweer een week in januari 2016. De eerste januari zijn wij uit het huisje weg gereden. Dat was pas tegen half twaalf. Mijn gewoonlijke nieuwsjaarstraditie - op de eerste dag van het nieuwe jaar hardlopen - ging helaas niet door omdat ik mij niet goed voelde én bovendien hadden we om elf uur afgesproken met de eigenaars, dus dat ging allemaal niet lukken.

Naarmate de dag vordere voelde ik mij steeds rotter en had echt een mega-hoofdpijn. Jan heeft dus de hele weg naar Oostende gereden. Is wel te doen, zeker als je over de snelwegen rijdt. Het was niet druk en we waren tegen zes uur of zo in Oostende. Jan heeft mij afgezet en is met de auto even naar de Koekoek gereden om twee halve kippetjes te halen wat we dan zouden oppeuzelen met wat brood. Ik voelde al wel ietsje beter gelukkig, maar lag er niet al te laat in met een flinke dosis chemische preparaten in poedervorm (oftewel pijnstillers en slaaptablet) nadat we nog eerst even een aflevering van The Bridge hebben gekeken (want ik heb thuis geen DVD speler....).

De 2e januari zijn we via Kaatsheuvel terug naar mijn huis gereden. Auto vol. Natuurlijk. We waren ook niet al te vroeg thuis: denk tegen vijf. Dus auto leeg halen en snel wat hazepeper wat we nog in de vriezer hadden opgewarmd. En dat smaakte super goed.

Altijd raar om weer thuis te zijn. Toch ook fijn om weer thuis te zijn. Kon ik mijn huisje maar optillen en verplaatsen....






Vakantie Bretagne - deel 10

Toen ik woensdag de 30e wakker werd, voelde ik het al: keelpijn. Ja hoor! En ik maar denken dat het mijn deur voorbij zou gaan. Helaas. De keelpijn was nog niet zo heel erg, maar 's avonds in bed natuurlijk wel. Gelukkig had ik dropjes mee (ik loop altijd hard met een dropje in mijn mond).

Stekelbrem - zo voelde mijn keel ook...

Op oudejaarsdag hebben we op de markt in Lannion allemaal lekkere hapjes gekocht voor 's avonds én een fles heerlijke champagne (nee, geen Moët..). Vooraf een schelletje foie gras. Eerder hier in Bretagne hadden wij een foie gras entier gekocht, oftewel een hele gekookte lever, nu een - zeg maar - geperste, maar de smaak was even goed. Nog wat kaasjes, chocolaatjes als friandises bij de thee ('s avonds drinken wij geen koffie), oesters vooraf maar die hebben we ergens anders gehaald, en een côte à l'os als hoofdgerecht met wat side gerechtjes van bij de traitteur. Deze côte à l'os - wat in feite een entrecote is maar dan mét been, in Nederland niet zo bekend - kochten we bij een slager vlakbij de hallen. Er was nog iemand voor ons die 'kop' had besteld en hij kreeg een keurig in een netje verpakte kop van wel 30 cm lang en zo'n 15 cm dik. Je zag die man echt zo aarzelen, oei, is dat wat ik besteld heb? Wel een beetje veel.... Uiteindelijk heeft hij die rollade - want zo zag het er uit - dan door de helft laten snijden, nadat hij eerst nog aan ons vroeg of wij de helft wilden hebben. Het zag er lekker uit, tenminste voor Franse begrippen dan, maar we waren maar met twee en zouden de volgende dag ook weer terug rijden. Zo'n koprollade, om het zo maar even te noemen, bestaat dan gewoon uit stukken (varkens)kop samengerold en met een netje eromheen. In België eten ze kop met mosterd. Heerlijk. Ik eet het graag. Hier in Nederland haalt men er z'n neus voor op, zoals bij zoveel lekkere dingen die hier dus nergens meer te koop zijn.

De côte à l'os werd voor ons ter plekke van een groot stuk vlees gesneden. 'Zoiets?' vroeg de slager en hij wees met zijn mes een plak aan van zo'n 2 cm. Waarop Jan zei: 'Ja prima. Je bedoelt toch dat dikke stuk?' En dat was dan natuurlijk dat stuk van zo'n 25 cm dik. Haha, hilariteit alom. We lachen wat af hier. Super aardige mensen hier allemaal hoor. Ik snap niet waarom iedereen toch vindt dat Frankrijk mooi is maar dat er geen Fransen zouden moeten wonen. Nu scheelt het denk ik dat wij de taal spreken, maar ik heb nooit moeite met ze.

's Middags hebben wij het huisje schoon gemaakt, want we zouden de volgende dag toch weer terug rijden. Waren eerst van plan de 2e terug te rijden, maar omdat we via Oostende reden, kom je zo op zondagmiddag bij mij pas thuis, moet je alles nog uitpakken, opbergen, doen.... Dus is wat relaxter als je op zaterdagavond al thuis bent. Heb je nog de hele zondag.

We werden nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Eentje waarbij je de zon als een grote ronde bol weg ziet zakken. Die hadden we nog niet gezien deze vakantie.



's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een fors haardvuur, want we moesten natuurlijk flinke rood gloeiende kooltjes hebben voor ons stuk vlees. 




En verder hebben we niet veel bijzonders gedaan in de zin van oudejaarsavond. Sterker nog: om klokslag 24.00u gingen we net naar bed. Héél in de verte zagen we door het dakraam wel vuurwerk, maar verder was het (heerlijk) stil. De buren hadden wel visite die we wel later hoorden weggaan, maar verder helemaal zoals ik het graag heb. In mijn jonge jaren genoeg gefeest en gebeest. Nu lekker gezapig. 

Nog even een leuke - traditionele - spiegelfoto:


IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...