Een winterse herfstochtend

Wat een mooie herfstochtend! Alles stief bevroren - ook mijn auto - maar wat is het mooi zo in de ochtend! Beter dan het natte weer van een paar weken terug.

En dan toch proberen om midden in de randstad een paar mooie foto's te maken.

Ondanks het feit dat ik een deken over de voorruit had gelegd, waardoor ik daar niet hoefde te krabben, moest ik toch wachten tot de mist was opgetrokken.

Maar daarna kon ik wegrijden, nog net op tijd - of misschien net te laat - voor de zonsopgang. Auto langs de kant en er even uit.

Zomaar een zondag

Vandaag heb ik volop de tijd gehad om mijn nieuwe speeltje uit te proberen. Nee, geen Tarzan of een nieuwe gigolo, maar mijn Garmin 235 sporthorloge. Vandaag was het natuurlijk hardloopdag. Deel 2 van mijn RTR (Road To Recovery) of - zoals je wilt - een hernieuwde RTR poging. Was daar al eerder mee begonnen natuurlijk, maar was door griep en vakantie in de war geschopt.

Ik heb een workout in mijn horloge gezet. Dat lukte zowaar. Nog een oude herstel training voor na een blessure: vijf minuten hardlopen, afgewisseld met drie minuten wandelen. Deze had ik woensdag ook al gedaan en dat ging toen goed. Vanmorgen dus weer en Jan heeft gezellig mee gelopen. 

Oh, en wat een leuke, gezellige grafiekjes krijg je met zo'n Garmin! Alleen al daarom zou je willen overstappen.

Mijn stappen en slaap worden ook bijgehouden. Ik hoef daar enkel maar mijn horloge voor om te houden. Nu wil ik mijn leven niet laten leiden door mijn sporthorloge.... maar leuk blijft het wel. Was het maar alvast woensdag...

In het kader waarom ver gaan als je het dichtbij hebt, gisteren nog wat foto's gemaakt in de tuin. Alles is uitgebloeid, behalve de vingerplant. Die staat volop in bloei. Vreemde plant. Ik heb deze kamerplant ik geloof al wel een eeuw: ooit stond-ie op mijn vensterbank, maar sinds jaar en dag staat hij in de tuin. Als de winters mild zijn, gaat het goed. Bij harde winters heeft deze plant net als mijn yucca's veel te lijden. 

Ook erg mooie luchten gisteren. De zonsondergang was gisterenavond ook zo prachtig, maar bij gebrek aan uitzicht heb ik daar geen foto's wel. Wel eentje van overdag.

Vanmiddag zijn we ook nog even een stuk wezen fietsen. Het is er té mooi weer voor en straks zit ik weer bijna vijf dagen binnen. Nog een maandje en dan worden de dagen weer langer... Ik kan niet wachten.

TGIF...

Vandaag een stralende zonnige dag. Mijn kantoor is overgoten met zon. Heerlijk om in te werken (nog lekkerder om op zo'n dag de duinen in te gaan...).

Gisterenavond yoga gedaan in een nieuwe lokatie. De vierde in twee jaar tijd [zucht]. Hopelijk blijft deze lokatie even zo voor een tijdje. Ook wel aanfietsbaar voor mij, maar nu in de winter pak ik toch liever de tuut. 

Het was wel een erg rumoerige les met van die dames die hun waffel niet kunnen houden. Ik kom er om te ontspannen en aan mijn spieren te werken, niet om te ouwenelen over ziektes en kinderen en al dat soort 'problemen' waar moeders en parttime boekhoudsters het zo zwaar mee hebben. Het na-theeën was ook even wennen nu in een 'echt' café. Ze heeft het wel erg leuk gedaan. Petje af. Zeker na al die tegenslagen die ze telkens maar schijnt aan te trekken.

Ik heb nu wel wat last van mijn spier in die verdomde linkerenkelvoetkuit door één van de oefeningen van gisterenavond, maar ach, zal ook wel weer bijtrekken. Zolang het geen steken zijn hou ik hoop dat die blessure er wel uit gaat. Ooit.

Vanmiddag weer de boodschappen halen voor het weekend. Ik eet zo veel mogelijk biologisch danwel lokaal: dat wil zeggen: als de biologische tomaten uit verweggistan komen, dan koop ik niet-biologische tomaten uit Nederland. Appels en lam uit Nederland en niet uit Nieuw-Zeeland, om maar even een voorbeeld te noemen. Hert uit de vriezer (zelf geschoten) en niet gekweekt uit Nieuw-Zeeland. Idem met aardappels die ik liever koop van een boer om de hoek dan uit een weiland in Frankrijk. Nu koop ik al mijn eten toch het liefst uit het eigen Nederland: om de boeren te helpen, maar ook voor zo min mogelijk CO2 uitstoot (en als ik in België ben produkten 'van bij ons', zoals ze dat daar zeggen) (eh ja, hoe moet dat dan straks als ik op de grens woon....??).

Maar nu viel mij vorige week op dat de biologische produkten ineens zo enorm duur waren. Nu let ik over het algemeen niet zo op prijzen (sorry, beetje decadent, ik weet het), maar vijf euro voor vier appels vind ik toch wel erg veel geld. Zelfs een pompoen moet je nu wegen terwijl deze vroeger slechts een euro kostten, ongeacht de grootte. Stelletje hufters die grootgrutters! Nu biologisch ineens zo populair is, stellen ze hun marges ineens even bij.

Volgend jaar hè, als ik zo'n immense tuin heb, dan komen de pompoenen van mijn grond, de appels uit mijn bomen, de tomaten uit mijn moestuintje! Volgend jaar is ietwat optimistisch: de verwachtte oplevering is uiterlijk 14 juli 2017, dus het zal voor 2018 zijn dat we hopelijk iets kunnen oogsten.

Dus nu zit ik mijn boodschappenlijst te maken en probeer iets rondom de hazenrug te bedenken (die moet echt op: ligt al een jaar in de vriezer). Dus dat worden spruitjes (die kleintjes, de smaakvolste) en ik ga ervan uit dat ik over hou, dus zondag de rest. En wat ga ik daar nu eens bij eten...? Ik denk dat ik daar een soort ragoutje van ga maken en dan met pasta of zo. We verzinnen wel wat. 

Happy weekend!

Een cadeautje

Ik kreeg vandaag - donderdag 24 november - een cadeautje:

Nou ja, cadeautje. Moet 'm wel zelf betalen maar hij stond al héél lang op mijn verlanglijstje. Eindelijk geklikt op 'in mijn winkelwagen'. Aanbieding. Tenminste, dat willen ze je doen geloven, maar toch vijftig euro goedkoper dan toen ik er laatst naar keek (er zal wel een nieuw model komen).

Een watch! Neeeee, een stukje techniek om mijn sporten mee te monitoren. Ik liep altijd met Runkeeper op mijn telefoon, maar ik heb nu een iets (ahum) grotere telefoon en dat loopt niet meer zo handig. 

Spannend hoor, zo'n pakje openen.

Wel héél veel gebruiksaanwijzingen in alle talen van de wereld.

Gelukkig ook in het Nederlands.

'Draag het Forerunner toestel om uw pols, boven uw polsgewricht'. Uhh, wáár dan? Ik heb geen plaats meer....

En dan aan de slag. Dat is altijd het spannendste. Gaat het werken? Kan je connecten?

En het werkt. Wel even plaats gemaakt om mijn pols.

Wanneer mag ik weer lopen? Eerst yoga....

Leuk.

Eindelijk. Weer. Hardlopen. !

En dan heb je - eindelijk - weer hardgelopen, kom je thuis en knal je van de honger maar is het 'pas' vijf uur.

Grrr....

Ook niets in huis.....

En daar gaan we dan...

Vóór het lopen

Na het lopen.

Het was overigens weer heerlijk en had het weer ook mee natuurlijk. Enkel goed ingetapet en intervaltraining gedaan. Na twee kilometer even een paar pijnscheuten, daarna niet meer. Thuis gekoeld en even beetje gemasseerd en een enkel-brace erom. Heerlijk om weer bezig te zijn....

Nu nog met telefoon en Runkeeper, zondag met mijn Garmin! 😃

Camera recht houden is niet mijn sterkste punt

Maar wel mooi hè, die zon zo....

Duckies.....

Herfst.

Paddo's

Er is weer behoorlijk gesnoeid in het bos en ze waren daar nu nog druk mee bezig. Met al die zware stormen in het verschiet en die hoge bomen is het wel goed om te vernieuwen. Geeft weer lucht.

Mijn winterklare tuin met gesnoeide lei-lindes

Ik wilde dit even kwijt. Tot de volgende!

.-*o0o*-.

Het 57e levensjaar. En verder...

Nu ik mijn 56e levensjaar achter me heb en al een aantal dagen me bevind in mijn 57e levensjaar, lijkt de tijd nu wel enorm snel te gaan. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd.
Het lijkt nog maar net een paar weken geleden dat ik voorbereidingen moest treffen voor kerst. Nu is het over een maand alweer zo ver. Iedereen in de stress. 

Waar anderen de herfst op handen dragen, vind ik het maar zozo. Dit heeft meer te maken met de donkere dagen dan met de prachtige herfstkleuren, de spinnewebben, de blaadjes op de grond en die speciale geur die er altijd hangt rond deze tijd. 

Mijn tuin is zo goed als winterklaar: de lei-lindes zijn gesnoeid en de haag voor een groot deel geknipt. Ik heb de druif een heel eind terug gesnoeid om deze alvast wat hapklaar te maken voor als ik 'm wil gaan verhuizen. De Aloë Vera's staan voor een deel binnen. Moet nog een plek zien te vinden voor ééntje, maar omdat mijn huis vrij klein is, is dat ieder jaar weer een crime.

Dat is hopelijk met het nieuwe huis ook opgelost, want ik zou er graag een (tweedehands) kas willen hebben. Dan kan alles wat moet overwinteren daar in.

De inhoud van de tuin zal sowieso van lieverlee helemaal  - of toch voor een groot deel - richting WO gaan. Stukje bij beetje. En op de opengevallen plekken komen planten die geen verzorging nodig hebben óf ik plemp het helemaal dicht met tegels. Dat moet ik nog even bekijken. 

Ik kan me nog heel moeilijk voorstellen hoe het zal zijn in het andere huis. Het is natuurlijk ook nog zo dat ik daar vier van de zeven dagen niet ben. En ik vind dat best een minder leuke gedachte. Het is jammer genoeg té ver rijden om iedere dag op en neer te gaan (iets meer dan twee uur) en bovendien volslagen nutteloos want ook dán kan ik niet genieten van het huis, de tuin (die nu nog kaal is natuurlijk) en vooral .... de stilte....de frisse lucht...

Ik ben niet meer zo heel romantisch ingesteld dat ik nu vlinders in mijn buik heb bij het idee heb dat we bezig zijn met een 'nestje' voor ons beiden. Na twee relaties en een flinke dosis levenswijsheid, weet ik dat dit gewoon weer een huis zal zijn, een thuis weliswaar, maar waar ook op een gegeven moment stof komt te liggen en waar ook gepoetst en geschrobt moet worden. 

We zijn ook niet van die mensen die alles direct tiptop in orde moeten hebben, omdat dat gewoon een utopie is en je laat meeslepen door programma's als Binnenstebuiten en Bouw Je Droomhuis. Een thuis wordt het vanzelf wel, met de jaren. Zoiets moet groeien. 

Ik zal je zeggen dat ik zelfs wat kriebels in de buik heb bij het idee dat ik over negen jaar inderdaad dan eindelijk ga samenwonen met mijn man. In één huis. Dat klinkt misschien heel raar en tegendraads, maar ik heb nu doordeweeks mijn eigen routines en gewoontes en dingetjes - je kent dat wel - en dat valt dan helemaal weg natuurlijk. Alhoewel: als het inderdaad zo is dat de militairen straks zeven (!) jaar langer moeten werken, heb ik overdag zeeën van tijd natuurlijk. Aan die ruim 600 m2 tuin zal ik mijn handen vol hebben. En wie weet tijd voor een kat. Of hond...

Mijn droomhond: Saarloos Wolfhond.

Hopelijk blijf ik nog lang fit en gezond. Vanmiddag alvast weer voor het eerst weer hardlopen na ruim een maand vanwege blessure/griep/vakantie. Ben erg benieuwd en heb er érg veel zin in.

En o ja, ik heb een Garmin 235 besteld....

Stormachtig weekend

Het is verbazingwekkend hoe snel iemand het ontspannen gevoel dat je hebt na een vakantie, zo in één dag teniet kan doen. Iemand die op dit moment geobsedeerd is in iets en waarvoor ik de klaagmuur of boksbal ben. Verwijten vliegen me om de oren en ik moet alles opzij zetten om te voldoen aan diens eisen. 

Was vrijdag dan ook tamelijk gefrustreerd toen ik weer naar huis reed om mannetje op te halen om samen naar de markt te gaan voor onze boodschappen. Markt bleek al gesloten - tenminste 'onze' groentenkraam - dus dan maar naar de grootgrutter. 

Wel mooie luchten vrijdag.

Zaterdag 'moesten' we weer naar Kaatsheuvel en zijn via Amstelveen gereden om daar bij een bedrijf blokhutten, tuinhuisjes en garages te bekijken. Voor ons nieuwe huis moeten we toch iets van een garage annex tuinhuis hebben en dat is ook voorzien - de vergunning althans - maar ook nodig omdat we anders al onze zooi in huis moeten zien te parkeren. En dat zal niet gaan lukken.

Onderweg naar Amstelveen echt een pracht van een regenboog, zó fel! Kon helaas niet stoppen onderweg, dus dan maar een foto vanaf het bedrijventerrein. Was echt magnifiek om te zien.

Op de terugweg van Kaatsheuvel hadden we lekker zonnetje in de bakkes, dus best wel beetje link zo op de snelweg als het net geregend heeft. Maar wel mooie luchten. Wat dat aan gaat is november wel een prachtmaand (ook omdat ik in die maand ben geboren natuurlijk 😛

Zondag had ik mij voorgenomen om weer te gaan beginnen met hardlopen. Ondanks mijn blessure - die nu wat is afgezwakt - en ook om te ondervinden hoe die zich houdt tijdens en na het lopen. Maar door de storm is daar helaas niets van gekomen. Het waaide zó hard dat het niet verstandig was geweest je in het bos te begeven, waar je overigens wel heel goed beschut kunt lopen. Poging is dus uitgesteld naar woensdagmiddag.

Met mannetje gaat het overigens niet zo best: hij is enorm gespannen over de immense investering en dan met name over het feit dat je niet kunt overzien waar het financiële schip strand. Ondanks dat hij er niet alleen in staat - op papier wel maar in the flesh niet - zal hij pas weer rustig worden als er échte handtekeningen zijn gezet bij de notaris.

Nu hij doordeweeks in België is kan ik er weer wat meer afstand van nemen, ook omdat ik de papieren (plattegronden) niet thuis heb en ik wel tot uit den treure kan gaan zitten schetsen en indelen, maar ook weet dat het uiteindelijk toch altijd anders uitpakt. Het is niet de eerste keer dat ik 'verhuis' (ik verhuis natuurlijk niet echt...): dit wordt de zesde keer. En wij zijn niet van die mensen die zeggen dat alle kabels moeten worden ingevreesd omdat dáár de tafel komt te staan en dáár de boxen en dáár komt de bank. Want ik verander zo'n drie à vier keer per jaar de indeling van woonkamer danwel slaapkamer, dus dat is nutteloos.

Dit gezegd hebbende realiseer ik mij dat het al weer een aardige poos geleden is dat ik bij mij de boel heb omgegooid. Wordt weer eens tijd..... 😎

Valencia in pictures

En dan hier een kleine fotoverslag van ons weekje in Valencia:

Detail Mozaiek Museum buitenkant

Mozaiek Museum

Mozaiek Museum

Detail van een standbeeld

Mooie gevels

Hardloopwedstrijd onder een Calatrava Brug

Op Gulliver kan je klauteren

Mooie architectuur van Calatrava

Brug en 'nutteloos' gebouw van Calatrava

Straatlantaarn

Bar met aparte verlichting

Prachtige bomen!

Die slaapt nog...

Hammetjes bij de vleet.

Zaaddoos van één of andere boom...

Waterafvoer onder een brug in de vorm
van adelaarkoppen

Operagebouw by night.

Muurschildering in El Palmar

Strandboulevard Valencia

Mijn probleem is altijd dat ik achteraf nooit meer zo goed weer waar het was of hoe het heet. 

Veel leuke muurschilderingen:

Naam van een kapperszaak...

Ook een erg mooie klopper. Maar wij
hebben 'gewoon' een handje gekocht.

En met de nodige mooie planten en bloemen:

Afijn. Zoals gezegd: een mooie stad om een keer te zijn geweest. Wat onze volgende stedentrip wordt kan ik niet zeggen. We hebben er al aardig wat gehad en allemaal hebben ze wel wat. Ik vond Stockholm ook erg leuk. Wel erg koud, want we waren daar toen met oud-en-nieuw. 

Misschien dat ik nog wel eens een keertje terug wil naar Lissabon. Ben daar ooit iets van twintig jaar geleden een dag geweest (voor het werk) en ik heb daar wel goede herinneringen aan. Was ook erg interessant. En lekker eten. Dat is belangrijk!