Ik ben een vrouw uit het jaar 1960. Ik heb sinds kind af aan een passie voor lezen en schrijven. Ik las alles wat los en vast zat (Caro en Tamara, Arendsoog...) en schreef heel veel verhaaltjes en ik hield ook een dagboek bij. Sinds het voortgezet onderwijs mij 'verplichte' om een literatuurlijst te lezen - 40 boeken voor Nederlands, 20 voor Engels, 20 voor Duits en 20 voor Frans - heb ik járen geen boek ter hand genomen en het schrijven ben ik helemaal verleerd: geen fantasie meer.
Een aantal jaren geleden kreeg ik last van RSI. Op een gegeven moment kon ik geen pen meer vasthouden en toen ben ik een dagboek op mijn computer gaan bijhouden. Dat printe ik dan en plakte dat in mijn 'normale' dagboek. Gelukkig gaat het nu wel beter en kan ik weer gewoon schrijven, en van het bijhouden van een dagboek is het bloggen gekomen, toen de eerste blogsites werden aangeboden op het internet.
Ik blog al héél erg lang. Niet voor een ander, maar meer voor mezelf. Ik kan op deze manier mijn frustraties heerlijk van mij afschrijven. Ik typ blind en kan dus met mijn ogen dicht mij helemaal laten wegvoeren in mijn verhaal. De ene keer serieus, de andere keer met een kwinkslag, meestal met een knipoog.
Ik woon in de Randstad en heb een fulltime baan bij een commercieel bedrijf. Over beide dingen niet onverdeeld tevreden. Ik vind de Randstad te druk, mijn huis staat op de verkeerde plek en ik zou wel minder willen werken. Ik heb geen kinderen. Beetje vanzelf zo gelopen. Niet bewust niet, maar vind het absoluut niet erg dat ik ze niet heb.
Ik ben getrouwd met een buitenlander. Een Belg. In 2002 ontmoet tijdens een rugzaktrekking met Nature Trek Canada in Canada. Een militair in de (Belgische) Marine en daarom een niet alledaagse relatie. Wel getrouwd, maar niet op één adres. Hopelijk ooit wel. Soms is hij voor vier maanden op missie, soms korter, vaak niet, maar we zien elkaar enkel in het weekend.
Ik heb (helaas) geen huisdieren - of je moet mijn twee goudvissen in de vijver huisdieren noemen -, ik heb (helaas) geen groot huis en (helaas) ook geen grote tuin, ik heb (gelukkig) geen enge ziektes of afwijkingen, maar wel een paar verslavingen:
- hardlopen
- duiken
- lekker eten
- tuinieren
- bezig zijn met mijn huis
- bloggen
Wees welkom op mijn blog, leest en verbaast u en laat een reactie achter als je dat wilt. Of stuur een mail: purerehua1960@gmail.com.
Kom hier viavia. Wat een interessant leven. En waar zou je huis dan moeten staan?
BeantwoordenVerwijderenEnne: Arendsoog die las ik vroeger zo veel!
@Mrs.T: mijn huis staat tegenover een winkelcentrum, dus erg veel hinder van vrachtwagens en ander verkeer. Dus een wat rustigere omgeving zou fijn zijn. Komt (hopelijk) nog wel.... :-)
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar van die verplichte leeslijst! Ik heb echter geen aversie gekregen tegen lezen, ben na m'n examen gewoon doorgegaan met boeken verslinden. Maar 't was wel fijn toen de verplichting er eenmaal af was.
BeantwoordenVerwijderenDeze 'Wie ben ik" maakt me nieuwsgierig naar meer ... papillon
BeantwoordenVerwijderenWelkom. Ik zou zeggen: leef je uit :-)
VerwijderenGoh, jij getrouwd met een Belgische militair, ik met een Nederlandse. Beiden graag lezend, schrijvend en rennend... :-) Ik zeg: ik ga je volgen!
BeantwoordenVerwijderenGezellig! Hoe meer zielen hoe meer vreugd!
VerwijderenIk ga je proberen te volgen! Ko m hier leuke dingen tegen... ;-)
BeantwoordenVerwijderenGezellig. Wees Welkom! Het is mijn leven waar ik de lezer een blik in laat werpen. Leuke dingen, maar ook minder leuke dingen...
VerwijderenGetrouwd met een Belg. Check! (maar ik ben zelf ook Belg)
BeantwoordenVerwijderenDe aangetrouwde is een militair. Check! (maar die zit niet op regelmatige basis 4 mndn in het buitenland, hoogstens enkele weken)
En je schrijft over leuke èn minder leuke dingen, I like that! After all, het leven is niet altijd een sprookje, toch? Ik denk dat ik je volgen ;)
Tof! Gezellig! Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Mijn militair zit momenteel in opleiding en is nu ook niet zulke lange periodes weg, maar het zou zomaar kunnen dat dit nog wel eens gebeuren gaat. Dat weten we over een paar maanden. En zo gebeurt het dat ik maar bij de dag leef... :-)
Verwijderen