SHOOT AMSTERDAM

Daniël Maissan met één van zijn foto's

Gisteren was ik op de SHOOT Amsterdam. Een door ons bedrijf georganiseerd evenement voor (beroeps)fotografen. Dit was de tweede keer dat het werd georganiseerd. Vorig jaar ben ik niet geweest en toen ik het draaiboek voorbij zag komen - niet bij mij trouwens - had ik mezelf voorgenomen dit jaar ook eens een kijkje te nemen.

Omdat het volledig wordt georganiseerd door onze marketingafdeling, ben ik daar vrijwel helemaal niet bij betrokken, wat ik op zich best jammer vind. Vroeger toen het bedrijf nog wat kleiner was en we geen speciale marketingafdeling hadden, wist ik veel meer, hoorde ik meer en had meer contact met alle activiteiten die er werden ondernomen. Het is niet zo dat het niet wordt gecommuniceerd, maar het meer de manier waarop door wel zo nu en dan een mail te sturen naar iedereen, maar je word niet expliciet uitgenodigd om als medewerker te komen kijken, wat natuurlijk erg inspirerend en motiverend kan zijn. 

Dat was en is het voor mij in ieder geval zeker. We hadden wat bekende en minder bekende fotografen uitgenodigd om te vertellen over hun werk, hun manier waarop ze dat werk doen, hun drijfveren en de techniek die zij gebruiken. De één deed dat wat beter, had het wat beter voorbereid, dan de ander. Nu heb ik niet alles gezien, maar de drie sprekers die ik dan zag verschilden enorm van elkaar. En dat is natuurlijk super, want van alledrie steek je wat op. Daarnaast hadden we ook een workshop-achtig optreden van Urs Recher van broncolor die bepaalde technieken besprak die je kon doen met de flitsers van broncolor in combinatie met de Hasselblad. Daarna nog heel gezellig met die man zitten praten en hem later op de avond afgezet op Schiphol.

Wie bij mij de meeste indruk heeft achtergelaten is Daniël Maissan. Deze hele toegankelijke en aardige man uit Haarlem heeft een paar mooie reizen gemaakt en daar met zijn camera - eerst Nikon, later Leica - mooie reportages van gemaakt. Gewoon voor hemzelf, later wat meer opdracht gebonden. Zijn thema in zijn verhaal was wandering, wat zwerven betekent of dwalen en waar het woord wondering - verbazen - dichtbij zit. Een mooie verweving van twee woorden die zoveel met elkaar gemeen hebben. Voor mij was het verhaal wat hij vertelde erg herkenbaar: ook moeite met werkgevers - maar ik doe het nog steeds wel - en moeite met moeten. Hij vertelde dat mensen zonder doel in feite hun hele leven wanderen en dus vaak de mooiste dingen deden en zagen, en ik had zoiets van: Hé, het is toch niet erg om GEEN doel in je leven te hebben! Want ik 'worstel' al zo lang dat ik geen doel heb en iedereen om mij heen zegt dat je een doel moet hebben anders is het leven zinloos. Dus een soort van eye-opener voor mij wat mijn kijk op hem gelijk veranderde. Ik vind zulke mensen heerlijk. Niet die meelopers en 'in hokjes duwers' waar ik doorgaans mee omga. 

Gisteren was er ook een fotograaf Thomas Morel die zat te mopperen over het feit dat hij tegen zijn wil in naar Noorwegen moest toen hij zestien was... (my god, ik zou direct gaan) .. en dat hij geen verstand had van fotografie (ik moet soms écht uitkijken met wat ik schrijf...). 

In ieder geval: hij had voor tweehonderdtwintigduizend euro aan apparatuur gekocht en hij was beroepsfotograaf en fotografeert voornamelijk sporters in beweging. Hij had ook speciaal een onderwaterhuis voor zijn Hasselblad laten maken (!). En ik weet hoe duur een onderwaterhuis is, laat staan een custom made. 

Overigens geen slechte foto's. De manier waarop hij het bracht sprak mij soms alleen niet echt aan. Dan luister ik liever naar die Daniël waar ik meer voeling mee heb dan die Thomas. Hoor dan weer van anderen dat het een heel bescheiden jongen is die het direct goed wil doen met goede apparatuur. Afin, op mij maakte hij die indruk niet helemaal maar nothing personal.....

Toch steek ik er iedere keer weer wat van op als ik naar zoiets ga en zou het fotograferen weer wat meer moeten oppakken. Maar ja, te weinig tijd en daardoor geen inspiratie. De laatste keer Bonaire had ik mijn SLR niet eens mee. Nu waren we daar maar voor een week, dus de volgende keer zal ik hem wel weer meenemen en wellicht vind ik weer wat inspiratie om te fotograferen. Door zo'n dagje foto-inspiratie krijg je toch wel weer zin om er weer eens wat meer mee te doen...