Verbouwen, mijn lust en mijn leven...

foto: btmgrefkens

Toen ik gisterenmiddag thuis kwam, was het eerste wat ik zag de twee gele flacons van het afgewerkte frituurvet die op de stoep stonden. Er waarschijnlijk uitgehaald door de vuilophaler. Vandaag maar even een mail gestuurd naar de vuilverwerker, omdat het mij nu niet meer duidelijk is waar dit dan heen moet. De flacons staan inmiddels weer naast mijn eigen kliko in mijn eigen tuin, samen met de twee nog steeds met puin gevulde stalen containers van de verbouwing. Blijkt dat ik de afgewerkte frituurvet tóch bij de milieustraat moet inleveren óf in een gele container moet deponeren die blijkbaar bij diverse supermarkten staan. Voor recycling. Nooit op gelet.

Je komt dan thuis en ziet direct dat er niemand is geweest en alles nog zo staat als achtergelaten. Niet dat ik het had verwacht, maar je weet het maar nooit. 

Ik moest eerst even ontstressen want ik voelde mij behoorlijk gespannen, dus met een Crodino met ijs naar mijn dakterras en daar even lekker in de zon gezeten. Daarboven heb je niet echt het idee dat je huis overhoop ligt. Trouwens als ik op de bank beneden TV kijk ook niet, want dan zit ik met mijn rug naar alles toe. Het enige wat je hoort is af en toe een druppel die van het reservoir van het toilet beneden in de emmer druppelt. Om het toilet zit immers geen muur meer. Maar verder kan ik nog alles. Ik kan koken, ik kan douchen, ik kan zitten, slapen en op mijn dakterras zitten.

In feite heb ik nu zoiets van: ik doe niets meer, H. moet alles doen, maar ik zou wel graag willen weten wanneer het allemaal gaat gebeuren. Het probleem bij deze aannemer - die overigens wel goed werk levert - is dat hij heel slecht communiceert. Hij zal ongetwijfeld wel bezig zijn voor mij, dat hoor ik dan nog zo wel hier en daar, maar hij brieft mij niet direct. En dat vreet aan me. Nu hebben wij hem een soort 'ultimatum' gegeven van donderdagavond en als er dan nog niets is gebeurd, dan ga ik reclameren. Ik heb niet echt een deadline, maar het zou wel prettig zijn als ik geen máánden in de rotzooi zit.

Ik hoor nu bijvoorbeeld van de man die mijn nieuwe parket gaat leggen, dat dit pas gaat gebeuren als alle werkzaamheden achter de rug zijn. En dat was nieuw voor mij! Niet dat ik het erg vind, maar het is wel prettig als ik dat ook weet. Ik vind het eigenlijk wel bijzonder fijn dat iemand anders alles voor mij doet. En ik heb nu zoiets van: nou ja, goed. Dan doe ik gewoon mijn ding en probeer klaar te staan, maar onderneem verder niets. Maar ik kan het natuurlijk niet allemaal op z'n beloop laten want ik moet toch een beetje mijn budget in het oog houden en liefst ook de planning omdat wij zelf toch ook dingen willen doen als misschien even ertussen uit en in het najaar hebben wij onze 'grote' vakantie gepland. Dat duurt nog wel even, maar ik zie het allemaal maar steeds dichterbij komen en ik ben al vanaf februari bezig met (de voorbereidingen van) de verbouwing, dus dan begin je het wel een beetje zat te worden.

Toch heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt en dat het ook mooi wordt. Het is gewoon even flink doorbijten dit jaar. Hopelijk kan ik op een gegeven moment zeggen dat het achter de rug is en dat ik tevreden ben!