Sloom

Ik weet het: ik mag niet klagen. Het is ook maandag, dus ook geen goede dag om te gaan bloggen. Maar toch...

Inmiddels is het 29 graden op mijn kantoor. De airco is stuk bij mij. Nu ben ik niet zo'n airco-fan - grappige woordspeling - maar als je nu al zo'n drie weken op rij in zo'n warm kantoor zit, dan begin je het toch wel een ietwat zat te worden. Ook omdat het niet het enige is wat mij een beetje een blèh-gevoel geeft. Zoals in mijn vorige blog al gemeld is het gewoon komkommertijd en gebeurt er weinig. Iedereen op vakantie, nu ook niet echt een supervolle werkagenda met stapels werk wat ik nu mooi had kunnen weg werken. En wat vaak gebeurt is als je het rustig hebt, dat je dan ook geen zin hebt om iets op te pakken, zeker niet als het zo warm is. 's Morgens gaat het nog wel, maar 's middags..... het is net alsof de stoel magnetisch is en ik van ijzer...

En wat had je dan het liefst willen doen, waar had je dan het liefst willen zijn op momenten als deze?

Niet thuis in ieder geval. Niet in dít huis. Wel in mijn droomhuis. Maar die heb ik niet. In mijn droomhuis valt een hoop te doen want er zit een flinke tuin omheen. Misschien zijn de pruimen wel rijp en moeten ze geplukt worden, moet ik daar jam of gelei van maken. Ik moet de appelbomen in de gaten houden en kijken hoe de appels groeien. Ik moet de druiven uitdunnen om de anderen groter te laten worden. Ik moet voor die paar kippen zorgen en mijn hond heeft ook aandacht nodig. De moestuin moet dagelijks onderhouden worden, rozen gesnoeid, bloemen geplukt. Ik moet brood bakken, ik moet de oven aanhouden, want die gaat op hout. Gelukkig staat die buiten anders was het binnen niet te harden. Ik moet maar een taart maken van al die rode bessen en aardbeien, of anders invriezen. Ja, dan heb ik geen tijd meer om te werken. Ben dan wel lekker de hele dag buiten zonder echt in de zon te bakken of samen met die andere zestienmiljoen mensen op het strand te liggen of brallend bij zandeiland 4 in Vinkeveen.