Mountains, bears and gosts, maar dan in het Nederlands

Mijn leven is een aaneenschakeling van bergen, beren en spoken. Ik zie werkelijk overal tegen op. Ik kan me om alles en nog wat druk maken. Afspraken, uitjes, plichtplegingen. Leuk, niet leuk. Het is werkelijk bijna dramatisch. Juist die dingen die het leven wat jus geven, geven mij stress en bezorgt mij gepieker.

Dingen die ik moet doen, dingen die ik mag doen, verantwoordelijkheden, verwachtingen. Ik begrijp niet waar het vandaan komt dat ik mij overal druk om maak. Hele dagen zit ik de dag te doorlopen. Hoe laat ik dit, wanneer ik dat en wanneer ik dan zo. Het zijn de zaken die ik afspreek, de plannen die we maken. Ik moet - om overzicht te houden - dit bijhouden in een papieren agenda. Daarin kan ik het overzien en kan ik de zaken op een rijtje zetten. Als ik dat niet doe en alles in mijn hoofd zet, zoals sommigen doen, dan word ik gek. Onze aannemer 'heeft alles in zijn hoofd'. Maar ook dát hoofd zit volgens mij vol, want de ene keer zegt hij dit, doen wij dat om daarna dan te zeggen: heb ik dat gezegd?

Dus ik spreek af, schrijf het op, maar zet het ook in mijn hoofd. Het in de agenda zetten moet voldoende zijn. Ksssst, weg uit mijn hoofd! Zoals vanmiddag. Twee dingen: schoonheidsspecialiste en boodschappen. Zit ik nu al te bedenken hoe laat ik hier weg moet om op tijd te zijn, wat ik eerst doe en welke weg ik terug zal nemen. Hoe laat ik dan thuis ben, of dat dan niet te laat is (te laat voor wat?).

Momenteel zit ik in de fase dat ik mijn lippen stuk bijt. In de andere fase moeten mijn vingers het ontgelden. Dat is de prijs die je betaalt als je niet rookt. Soms bijt ik mijn lippen tot bloedens toe. Mijn hoektanden zijn messcherp door het vele geknauw en ik trek rare bekken. Er werd mij wel eens gevraagd of ik rook omdat ik nogal wat lijntjes heb om mijn mond, maar dat komt enkel door het gestreste gebijt op lip en/of vinger. Ik heb een tante die doet dat ook. Stress zit in de familie. Ik weet niet of dat gezond is. Ik zou wel het type willen zijn dat overal de schouders over ophaalt. O ja? O.... Ben ik te laat? O, ja. Kan gebeuren. Maar ik ben er nu toch...? Verbouwing? Niet kunnen koken? O tja. Nou, dan ga ik toch elke avond uit eten...Ja....

Maar nee. Ik niet. Als ik die weg neem, dan zou het kunnen zijn dat, maar als ik het anders doe, dan zit ik weer daarmee. Uit eten? Alleen? En waar dan? Kost me weer m'n avond. Weer die bagger eten... nee hoor, dan flans ik wel wat met de magnetron of zo. All you can eat sushi? Kan nooit goed zijn.

Ik probeer echt om het niet te doen, maar ik hou dat nooit lang vol. Ik zit ook niet voor niets op yoga sinds kort. Kijken of me dat wat meer rust geeft. Ik heb dat nu vier keer gedaan en het bevalt me wel. Het is wel een beetje een kippenhok af en toe met al die dames, maar ik luister en glimlach en meestal zeg ik niets. Ik kom niet voor de dames maar voor de yoga. Maar nu zit onze juf in India en heb ik even geen yoga, of ik moet het zelf doen. Maar eens kijken of er een matje af kan. Dat zijn de kosten ook niet....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...