The Bullet Is Through The Church!

Vandaag een hele slechte dag. Ik zal daar maar niet te veel over uitwijden, maar als er een meting zou zijn voor slecht humeur, is dat mij momenteel -50 (op een schaal van 0 naar -50). Misschien dat het even van me af bloggen wat verlichting geeft. Maandag is voor mij altijd al een moeilijke dag en de 'rest' er nog bij geeft een hoop ellende. Even de ogen dicht en tot honderd tellen (tien is niet genoeg).

Zaterdag na het ontbijt zijn we met de auto afgezakt naar Gent, naar de BIS Beurs. BIS staat voor 'Bouw en Inspiratie Salon'. Een beurs heet in België nogal eens salon. Wij hebben de Auto RAI, zij hebben de Auto Salon. Nogal duidelijk wat er te zien is op de BIS: aannemers, makelaars en wat al dies meer zij wat met bouwen, verbouwen en renoveren te maken heeft.

Goh, wat hebben wij daar te zoeken? Nou, we hadden een afspraak daar met de makelaar van 'ons' huis en met de promotor, oftewel in het Nederlands: projektontwikkelaar. Parkeren bij Flanders Expo is al een avontuur op zich, maar ik kon mijn mini-bolide toch vlakbij de tunnel naar de Expo neerplanten. Zoveel ruimte neemt die niet in beslag. Toch prettig.

Op de BIS beurs is de route voor je uitgezet, zodat je niet als een kip zonder kop loopt te dwalen door de hallen en op een gegeven moment niet meer weet in welke hal je zit en of je die en die gang al hebt gehad. Hier is een mooi labyrint gemaakt langs alle stands dus als je dat braaf volgt, komt je overal. 

Klokslag 14.00u - moesten toch wat smokkelen met de route dus hier en daar doorsteken - waren we bij de opgewekte makelaar - die mij overigens niet direct herkende (minpuntje) - en werden we hartelijk ontvangen aan de tafel. Koffie erbij, ja lekker. Geen koekje (minpuntje) en even later voegde de even zo joviale en jonge promotor zich bij ons aan tafel, tien minuten later gevolgd door een vrouwelijke collega. Samen hebben wij getracht onze vragenlijst die wij hadden voor de woning een beetje constructief door te worstelen, wat best moeizaam ging. Ja, die Belgen hè, draaien graag om de hete brij heen en antwoorden uiterst vaag. Aangezien Jan inmiddels een halve Nederlander is qua doen en laten, kwamen we toch wel tot een concrete conclusie qua prijs en wat daar dan allemaal bij zit. 

En dat zat wel snor dus hebben we daar de knoop doorgehakt en is mijn wederhelft een huis rijker. Soort van. De overeenkomst is op dit moment nog slechts een mondelinge, maar ja, wel met vier getuigen. We hebben er zelfs bubbels op gedronken: geen champagne maar een Prosecco (minpuntje). Ik ben even geen partij want ik blijf gewoon in Nederland wonen (voorlopig) en ik kan niet meebetalen (belastingtechnisch) aan de woning.

Tegen vieren verlieten we de beurs, ineens erg stil, in tegenstelling tot de heenreis waarin wij wat opgewonden probeerden te brainstormen, wat niet helemaal was gelukt. Nu zwegen we, hoofd vol en maag leeg. Nog even naar ONS huis wezen kijken in ONZE tuin en ONZE straat, ONZE keuken. Kennis gemaakt met een buurkat die het niet helemaal vertrouwde en hoogstwaarschijnlijk ONZE tuin nu nog als kattenbak gebruikt.

De woning aan de voorkant

De achterkant

Het huis vanuit de tuin

Buurkat en toekomstige moestuin

Ons uitzicht. Straks.

We zijn daar direct de grens over gegaan en hebben bij een benzinestation twee zakken chips gekocht (o Lord forgive me). En wáár is het nu precies, hoor ik jullie denken. Nu hou je vast: in de pittoreske gemeente Sint-Laureins. 

Dat wordt dan te zijner tijd hardlopen in Nederland over de Zeeuwse dijken, op zondag vers brood halen in België en trachten de lap tuin die aan het huis zit (de kavel heeft een oppervlak van ruim 600 vierkante meter!) in te richten. Dat is al zo goed als gedaan trouwens. Op papier wel te verstaan.

Thuis in Nederland nog even langs de toko en een goed gevulde nasi rames laten samenstellen - dat was al tegen negen uur 's avonds - en tegen elf uur onze hoofden te ruste gelegd.

Zondagmorgen éérst hardlopen door onwijs watertandende BBQ luchten. Er was weer zo'n BBQ wedstrijd en zondag was de wedstrijd dag dus alle deelnemers hebben de hele nacht doorgetrokken om hun vlees te bakken. Ja, dat is nachtwerk. Maar een mooiere locatie kun je je haast niet wensen als professioneel BBQer: zo vlak aan het meer en dan die prachtige ochtend gisteren!

Even 7 km weggerend wat best lekker ging - hoewel ik niet echt goed kan babbelen tijdens het hardlopen wat er meestal op duidt dat je dan te rap loopt - daarna een fors ontbijt met roerei, gerookte zalm, gebakken tomaat, avocado, koffie, en vers geperste jus. En o ja, vers gebakken brood. Zelf gebakken. 

En toen kwamen de tekeningen en berekeningen op tafel en hebben we in feite (stopwoordje) de hele dag daaraan gezeten. Om vier uur heb ik de ree-achterbout in de oven gedaan en heeft Jan lekkere guacemole gemaakt en tegen zessen was het gedaan met de rompslomp, alles opruimen, eten en nog een beetje TV kijken. 

En dat was ons weekend. Jan is nu weer in België, zijn appartement staat te koop en het wachten is op een mail van de makelaar die hij ons had beloofd en de compromis overeenkomst (bij ons heet dat voorlopig koopcontract). Oplevering is geheel afhankelijk van ons - dat gaat toch effe anders daar dan hier - maar we verwachten tegen de zomer volgend jaar. Dus nog heerlijk de tijd om alles voor te bereiden en in te laten dalen.

I keep you posted. As ever....