Spelletjes

Vandaag een bijzonder slechte dag. Die frons tussen mijn ogen is meters diep en ik ben al de hele dag pissed. Begon eigenlijk al vanmorgen vroeg zo tegen 5 uur, toen ik wakker werd van 'enge benen' en dan vanmorgen weer zo'n vrachtwagen die niet kon insturen en wel een kwartier lang stond te etteren. Dan had ik een tas gepakt waar ik mijn laarzen, koekjes en doos met eten voor tussen de middag in had gedaan, valt die tas tot drie keer om, met als laatste keer, ja inderdaad, die plastic doos met restje couscous van gisterenavond volledig over de vloer. Je had me moeten horen vloeken! Ik kan het helaas niet herhalen hier, maar er vlogen aardig wat vreselijke ziektes door de kamer.
En alles is terug te herleiden aan mijn malcontentie - om het maar zo te noemen - aangaande mijn werk. Ik irriteer me namelijk kapot aan één specifieke collega en aan een andere collega die mij volledig laat vallen en alleen zegt hoe geweldig die andere collega wel niet is en dat het - o surprise - aan mezelf ligt. Lekker motiverend. Nu moet ik gewoon maar proberen om alles van mijn rug af te laten glijden en gewoon mijn ding doen terwijl ik langzaam terzijde wordt geschoven en mijn input er niet meer toe doet, dat anderen mijn taken overnemen. Maar erg leuk is dit niet natuurlijk, om maar gewoon hier te zitten en het maar over me heen laten komen en me niet druk maken. Ja, dan maar niet hè. Je hebt alleen zo langzamerhand nergens meer zin in, want alles wat je doet of wilt doen wordt naar mijn gevoel niet gewaardeerd en afgekraakt. En dan denk je op een gegeven moment ook, van ach laat maar.
In het verleden hadden wij hier een bedrijf bij in zitten en die persoon die daar de leiding heeft, is een ICT wizzkid en had aardig wat te roeren in onze systeemsoftware. Nu zijn ze uit ons pand en de communicatie is alleen maar slechter. We worden niet gezien als klant maar meer als 'lastig', worden niet terug gebeld en als je iets mailt krijg je de bal altijd weer net zo hard terug gekaatst. Behalve onze directeur. Als hij wat vraagt dan wordt er gerend en staat hij direct in de houding. Ik dacht eerst dat ik de enige was die dat zo ervaarde, maar 'gelukkig' zijn er meerdere met dezelfde ervaring. Maar ja, hoe vaak als dat ik dit heb gezegd, het wordt gewoon weggewimpeld, want het ligt dan aan jezelf.
Communicatie in dit bedrijf is gewoon superslecht, maar er is niemand die dit oplost. De na lang strijden MT vergaderingen zijn inmiddels een zachte dood gestorven, maar er werd ook niet goed mee omgegaan, laat staan dat er ooit iets was uitgekomen. Het ging alleen maar over de verkoop en dan in detail, maar niet over beleid, niet van alle afdelingen. Het was (en is) alleen maar verkoop, verkoop, verkoop. Als ik iets opperde werd er over gegniffeld en lacherig gedaan, zo erg dat dit anderen zelfs opviel, met als gevolg dat ik al niets meer zei. Bovendien kwam mijn afdeling als laatste aan de beurt, en dan was het inmiddels al zo laat, dat ik niet eens meer aan bod kwam evenals nog een paar collega's. Er waren er twee, buiten de voorzitter om, die constant het woord hadden en er werd niet ingegrepen. Dus volledig mislukt. En wie ben ik om dat te veranderen. Ik ben niet snel iemand die zegt: omdat ik een vrouw ben moet ik harder knokken, maar de persoon die mij nu zo irriteert heeft echt iets tegen vrouwen en dat laat-ie merken ook. Altijd zo raar reageren, zo hard praten, alsof-ie bang is maar 't niet wil laten blijken. Gewoon niet normaal doen en me niet serieus nemen of juist me pakken op kleine dingen. Daar kickt-ie op. Je moet alles bij hem voor 1000% goed hebben, want o wee. En ik pas ervoor om dat spel mee te spelen eerlijk gezegd. We zijn hier allemaal voor hetzelfde doel en het moet geen spel zijn tegen elkaar, maar met elkaar, elkaar aanvullen en niet elkaar afbreken. En dat gebeurt nu. En ik heb geen zin, geen energie om daar in mee te gaan.