Zomaar een zondag

De eerste week heb ik het altijd het moeilijkst. In feite is deze eerste week pas gisteren ingegaan, omdat voor mijn gevoel Jan de vorige week toch 'in de buurt' was, hoewel dat wel op 250 km afstand was. Gisterenmiddag is het schip dan echt vertrokken en gevoelsmatig is dat voor mij dan pas het begin. Dus dat is weer even je ritme zoeken, zeker op een dag als deze - zondag - terwijl ik de zondag een heerlijke dag vind: het is lekker rustig hier in de straat en niets moet. Heerlijk je gang gaan, heerlijk cocoonen, emo-tv op de achtergrond. Vaak zit ik de hele dag TV te kijken of de TV staat in ieder geval aan. Heerlijk vind ik dat. Dus zit ik met een bakkie troost, de website van Marine Traffic waarop ik het schip kan volgen en emo-TV op de achtergrond.

Het is jammer genoeg te fris om buiten te zitten. De wind is te fris. Het is wel uitnodigend, want de zon schijnt wel. Misschien dat ik toch effe wel wat buiten ga vertoeven, een beetje 'doelloos' harken in de tuin of zo. In ieder geval even de was opvouwen. Moet ook gebeuren.

Vanavond eet ik zwijnrollade en ik hoop dat ik de energie kan opbrengen om daar wat TLC in te stoppen.... Het valt zo af en toe niet mee.

Toen ik aan het hardlopen was vanmorgen - 7,5 km gelopen! Heerlijk rustig tempo en ik voel me top! - waren ze weer aan het duiken. Zo'n zin in! Maar ik vind het nog te koud. Straks als Jan weer terug is, dan gaan we weer en hopelijk lekker veel. Het begint een klein beetje verslavend te worden. En ik hoop echt dat dat gevoel blijft. Het is haast niet te geloven, want ik heb in het verleden zó veel gedaan en niets bleef. Behalve hardlopen, maar dat kan je natuurlijk lekker alleen doen en wanneer je wil. Duiken op zich ook, en waar je wilt en wanneer je wilt. Tenminste, als je met je buddy bent. Ja. Leuk. Laat het maar lekker snel lekker warm worden...