Effe somberen en hardop mopperen

Oftewel: hoe zit ik nu eigenlijk in elkaar....

We gaan even somberen vandaag. Ik probeer dit neer te pennen met een diepe groef tussen mijn ogen. Zal mij niet zo'n probleem opleveren: tijd om hem op te vullen met Botox. Die groef zit er al jaren. Bovendien heb ik hoofdpijn vandaag, gisteren ook al, om onduidelijke reden. Normaal weet ik wel wat de oorzaak is, dit keer niet.

Normaal gesproken sla ik ook niet zo'n super sombere toon aan als nu, maar ik vind het leven tamelijk saai. Wat gebeurt er nou.....? Helemaal niets toch? Je bent maar aan het werk en aan het werk, en dan ook nog werk wat ik ook soms vreselijk saai vind. De héle dag binnen, de hele dag achter zo'n computerscherm. Als ik naar rechts kijk zie ik de groenstrook met bomen die heen en weer waaien, ik hoor de hele dag de vliegtuigen die landen, ik zie de blauwe lucht door de bomen schemeren maar kan daar niets mee, als ik naar voren kijk zie ik in eerste instantie een computerscherm en dan een witte kast, als ik naar links kijk zie ik de deur en de printer en nog een kast.... tjongejongejonge. Saaiheid ten top. Een vakantie in het vooruitschiet...

Dan ga je naar huis en dan rij ik mijn straat in en dan denk ik ..... ja, wat denk ik eigenlijk? Eigenlijk niets. Ik zie al die andere mensen die zich door die nauwe straat wringen, ongeduldig zijn, parkeren op plekken waar ze niet mogen parkeren. Dan draai ik de parkeerhaven in en hoop dat er nog een plekje is voor mij, want tegenwoordig staat het daar vaak vol en dan nog vaak met auto's van mensen die er niet wonen. Staat er sinds kort een bord 'verboden om buiten de parkeervakken te parkeren'- belachelijk -, maar vanmorgen hing er al een vuilniszak overheen. Dat is dan weer humor! En thuis zit je dan weggepropt tussen het winkelcentrum en de rest van de huizen, geen uitzicht, wel zon, wel privacy, het lawaai van de straat, de mensen, de karretjes, het getoeter, die oorverdovende scootertjes.....Mijn gezellige huisje....

Dan mijn leven. Ik leef van weekend naar weekend, want dan ben ik SAMEN. Doordeweeks doe ik bijna niets dan eten maken, wat TV kijken, zo af en toe wat opruimen, beetje in de tuin frustelen en lezen - als ik zin heb. Want doordeweeks ben ik alleen. Vooral in de zomer zou ik ook wel eens graag na het werk gewoon hup weg in de auto even naar het strand. Rosé-tje drinken, saté-tje eten, genieten van de zon die in de zee zakt. Onbekommerd. 

En waarom doe ik dat dan niet als het kan? Want ik zit niet altijd alleen doordeweeks. Soms is Jan er wel, maar dan zitten we ook 'gewoon thuis'. Tja, weet ik eigenlijk niet! In feite weet ik het wel, denk ik, want ik heb er altijd een beetje een hekel aan als ik zelf daarin het initiatief moet nemen. Ik laat mij in die zin graag leiden. Nou moet ik oppassen dat dit niet als een verwijt klinkt natuurlijk, want dat is het niet. Ik zit nu gewoon hardop te mopperen en te zoeken naar waarom ik nou zo mopper. Probleem ligt ook bij mij, want ik pieker te veel en dan zou ik zeggen van: ja maar.....ik heb hoofdpijn, of ik krijg hoofdpijn, of ik slaap dan niet, of ik ben moe nu. Zoek maar een uitvlucht. Maar als mijn mannetje nu zou zeggen als ik thuis kom om half zes: 'kom schat, we gaan even naar het strand, even terrasje pikken en wat eten', dan zou ik zo meegaan natuurlijk, maar niet als ik bijvoorbeeld nog zou moeten zeggen waarhéén we dan zouden moeten gaan. Het moet gewoon kant en klaar zijn. Zo van hup, we gaan daarheen en geen gemekker, ik weet het al, geniet. 

Ik ben gewoon niet het type dat graag ergens een initiatief in neemt, zeker niet als het plotse ingevingen zijn. Iets plannen doe ik niet graag. Ik vind het altijd fijn als anderen dat doen. Zo van: 'Nou, vanavond geen zin om te koken, kom, we gaan even bij die-en-die eten'. Of: 'Kom, we gaan even toertje doen op de fiets.' Niet van: 'Heb je zin om....'. Nee, gewoon zeggen: nu kom mee. Meestal ben er dan wel voor te porren. Als het maar leuk is natuurlijk.... 

Als je het aan mij overlaat, gebeurt er weinig. Kan voor mezelf best initiatieven nemen, maar niet als er ook anderen bij betrokken zijn, dan blokkeer ik. Ik laat me graag op sleeptouw nemen. Gewoon doen, niet overleggen, het niet aan mij overlaten...

Ok, genoeg gemopperd? Je weet het hè: niet té serieus.....