En toen ik vanmorgen op kantoor kwam was één van mijn collega's duidelijk not amused over wat ik gisteren met een andere collega - die erg veel van chemie en natuurkunde weet - aan het bespreken was onder de lunch, namelijk over de vermeende onzin achter elektroacupunctuur. Dat heeft zij zich blijkbaar erg aangetrokken en nu was ze boos op mij.
En ik kan er bijzonder slecht tegen om in onmin met iemand te leven! Net zoals met de overbuurbloemenvrouw, die mij trouwens gisterenmiddag wel goedendag zei toen ik naar mijn huis liep, dus dat komt wellicht ook nog wel eens goed. Dus ik moest even zuchten en steunen in mijn kantoor en toen ben ik resoluut op haar afgestapt en gevraagd om even mee te komen. Ik moet per slot van rekening met haar en zij moet voor mij werken. Dat wilde ze in eerste instantie niet, maar uiteindelijk is ze meegelopen en we hebben het uitgepraat. Ze vatte mijn mening over mesologie veel te persoonlijk op en zoals ik in mijn vorige blog al zei: als het baat heeft moet je het vooral doen. Ik zeg niet dat ik er misschien niet toch eens naar toe zou gaan, maar zoals ik er nu over denk is die kans klein.
De lucht is gelukkig nu geklaard hoewel ik voor mezelf ook een flinke drempel heb moeten overwinnen om meteen de confrontatie aan te gaan. Meestal vermijd ik die door al meteen onenigheden te vermijden natuurlijk. Daarom was ik ook direct terug gegaan naar die bloemiste om het uit te praten, maar zij wilde van niets weten. In dit geval is zij nu aan zet, maar ik lig daar al niet meer wakker van (overigens nooit wakker van gelegen).
Zo heb ik ook een aantal dagen geleden een vroegere vriendin uitgenodigd om 'vriend' te worden op Facebook, waarbij onze vriendschap nogal gevoelig ligt. Zij is namelijk de vrouw van de broer van mijn toenmalige man. Wij konden het heel goed vinden met elkaar, maar zij heeft toen - nu ruim 24 jaar geleden denk ik zo - gekozen voor haar broer en dus voor haar zwager (mijn ex). In feite logisch hoewel zij eigenlijk geen invloed zouden moeten hebben op onze vriendschap. We deelden heel veel en ik denk dat mede door deze ervaring en nog meer van dat soort ervaringen in een verder verleden, ik daarna nooit echt meer 'boezemvriendinnen' heb gehad. Echt zo'n vriendin waar je je hele ziel bij bloot kunt leggen en je vriendin blijft door dik en dun, hoe vervelend je ook bent. Ze lieten mij altijd in de steek waardoor ik mij verraden voelde. Door één enkele 'misstap' of gebeurtenis, wat ik mij vaak al niet eens meer kan herinneren, dus misschien lag het altijd wel aan mij, was het gedaan met de vriendschap en ik heb dat nu een aantal keren meegemaakt. Dan hoeft het van mij niet meer.
Maar tot op heden nog geen reactie gehad van deze dame. Ik vind dat raar want na vierentwintig jaar heb je dingen toch een plaatsje gegeven en is het leven door gegaan en is iedereen toch min of meer gelukkig. Dat zij geen Facebook 'vriendschap' meer wil omdat ik haar zwager heb bedonderd, vier-en-twintig jaar geleden, terwijl we het samen zo leuk hadden, snap ik niet zo tenzij er nog steeds na al die tijd wrok hangt. Ja, kan. Er zijn van die mensen die kunnen na dertig jaar hun exen niet luchten of zien, terwijl ik zoiets heb van: that's life. En nu gaan we weer door. Dingen gebeuren, levens veranderen, vrienden komen en gaan, maar zeker op Facebook is 'vriend' worden zo oppervlakkig als wat dus kan geen kwaad in mijn ogen.
Maar anyway, er zijn genoeg andere dingen waar je je druk over kunt maken dus we laten het hier bij en genieten van het mooie weer. Buiten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.