Weekendje zwaar...

De kalender zegt week 51. De één na laatste week van het jaar 2016. Op kantoor worden we overspoeld met zoetigheid: dan is het een Sachertorte van een leverancier uit Oostenrijk, dan een meter kerststol, marsepein, chocolaatjes met Macadamia-noten, één of andere Japanse lekkernij en natuurlijk de flessen wijn. Blijkbaar kan het weer dit jaar.

Je hoort dat ook weer in de media: mensen pakken deze kerst flink uit met het kerstdiner.

Overigens kan ik van dat alles gelukkig goed afblijven en verdwijnt alles naar de collega's. Eén groot vuilnisvat die afdeling.

Het kerstdiner van de zaak hebben we weer achter de rug. Het was dit keer in Kasteel Keukenhof. Prachtig gedecoreerd en helemaal in kerstsfeer. Even met de hakjes 100 meter over een grintpaadje: niet ik hoor, ik ben (helaas) niet van de hakken, maar ik zag sommige dames zich wel erg krampachtig vasthouden aan hun partner. Ik had ze gewaarschuwd, want het was dit keer ook een walking diner, dus niet stijf en strak in het gareel aan tafel, maar walking. De naam zegt het al.

De trap prachtig versierd.

Kasteel Keukenhof. Een bezoekje waard. Echt!

Lekkere kitcherige kroonluchter

Ik vond het erg gezellig, hoewel ik niet zo van het mingelen ben. Meestal sta of zit ik ergens en daar blijf ik dan ook. Tegen half elf taaide de eerste met een cadeautje rijker af en dat bleef zo druppelsgewijs doorgaan tot 01.00 uur (!). Gelukkig stonden de pakjes op dezelfde verdieping als waar de gasten waren, dus kon ik - voor het eerst sinds jaren - eens aktief deelnemen aan het after-dinner borrel geouwehoer en getuige zijn van half uur durende afscheiden. Och och wat is dat toch moeilijk om weg te komen, zeg. Voor sommigen.

Afijn. Al met al was het voor ons 01.15u eer wij daar weg reden, ook een cadeautje rijker (luchtje van Boss) en het was 02.00u eer we in bed lagen. Natuurlijk niet meteen kunnen slapen (RLS.... grrrrr) en pas tegen 03.00u kwam Klaas Vaak eindelijk van zijn wolkje af om wat zand in mijn oogjes te strooien.

Allemaal niet erg, ware het niet dat wij om 09.30u een afspraak hadden bij een bedrijf in Amstelveen waar blokhutten, tuinhuisjes, garages en alles wat er op lijkt wordt verkocht. Dus met nog flink veel zand in de ogen toch om 08.00u op, ontbeten en naar Amstelveen. Dacht die verkoper nog dat de afspraak om 10.30u was. Nou zeg, had dat even gezegd, dan hadden we een uur langer kunnen blijven liggen... Duh!

Direct daarna met de auto - heel ongewoon voor ons - naar de AH. Gelukkig was het nog vroeg, vóór elven en hadden we ook drie tassen vol dus met de fiets was toch niet echt een optie geweest. Vooruit dan maar. 

Ik was toch zó moe dat ik rond één uur toch even naar bed ben gegaan, nog net een klein hazeslaapje heb kunnen doen, alvorens ik wederom door mijn RLS het bed werd uitgejaagd. Gek dat zo'n kort slaapje wonderen kan doen!

Daarna nog even een lekkere wandeling gedaan naar het centrum, daar wat gedronken, een beetje rond gelopen, Jan nog een trui gekocht en weer naar huis. Zo'n wandeling in de koude doet ook wonderen!

Even niet naar de kleine oogjes kijken...

Zondagmorgen geheel uitgerust en fris natuurlijk begonnen met hardlopen. Graadje of 7 dus niet al te warm aankleden en vanuit huis lopen, over de dijk, rondje bos en weer terug. Geen interval maar één lange duurloop van 7,5 km. En weinig pijn.

De rest van de zondag besteed aan de woning én proefkoken voor tweede kerstdag. We hebben iets uitgekozen wat 6 uur in de oven moet. Zaterdag hadden we alle voorbereidingen al gedaan (marineren) en vandaag dan die lange oventijd, wel op lage temperatuur. Ook het toetje voor de tweede keer klaar gemaakt met een kleine wijziging. 

Dus 's avonds smikkelen en smullen en alles goedgekeurd. Het mooie van wat wij gaan klaarmaken is dat we het de dag ervoor allemaal kunnen doen. Dus dat geeft een relaxt gevoel. 

Van mij mag het gaan sneeuwen....