Woensdagmiddag echt zo enorm veel info moeten opnemen in verband met de implementatie van een nieuwe programma op het werk, dat ik er echt slecht van heb geslapen. Ondanks de yoga die ik die avond heb gedaan (en deze groep was een stuk rustiger). Heb dus niet hardgelopen woensdagmiddag maar mijn 'vrije' middag opgeofferd aan een - in mijn ogen - belangrijker iets.
 |
| Mooie maan woensdagavond na de yoga |
Dan donderdag direct weer een meeting. Ik ben dat niet gewend: normaal gesproken heb ik weinig meetings of vergaderingen of besprekingen. Gelukkig niet. Dat is voor anderen. Ondanks mijn functie. En ik ben daar niet rouwig om.
Vanavond hebben wij ons jaarlijks kerstdiner met alle medewerkers en diens partner en gelukkig hadden we dit jaar de lokatie én de catering al vrij vroeg bepaald. Het enige was nu de uitnodigingen uitsturen, lijstjes maken met de diverse allergiën en lust-ik-niet, vreet-ik-niet, ken-ik-niet mensen en zelfs het kadootje wat ze meekrijgen vanavond heb ik dit keer niet hoeven te regelen, dat heeft de vrouw van de baas gedaan. Ik heb het wel gezien, maar ben alweer vergeten wat het was. Altijd handig als je zo vergeetachtig bent. Nu is het voor mij ook een verrassing.
 |
| Kerstdiner vorig jaar (bij ons op het werk) |
Dus straks als ik thuis kom eerst lekker douchen, haartjes en slaap uit mijn ogen wassen, pijnstiller nemen en me in een zwarte zomerjurk hijsen met een schattig kort vestje met nepbont. Hopelijk zit mijn haar vanzelf een beetje goed straks - vorige jaren ging ik altijd naar de kapper - en lukt het me om me oogverblindend op te maken en mijn motivatie op te krikken.
Hopelijk is mijn mannetje beetje op tijd hier want die zit 'as we speak' nog in Zeebrugge op zijn nieuwe stek. Daar zit hij nu sinds afgelopen maandag. En vraag me niet wat hij nu doet, want dat weet ik niet precies. Iets met de Marine...
Volgende week dan nog een volle week op kantoor en vrijdag vóór kerst nog een kerstborrel(tje) met de mensen die op kantoor zijn. Het gros is er dan niet - veel buitendienst - dus dat wordt een itiem 'feestje'.
Zelf ben ik niet zo'n ontzettende feestganger. Het ligt er een beetje aan: zo heel af en toe en vaak heel onverwachts kan ik ook doorhalen tot drie uur 's nachts. Wel met matig alcohol, want ik ben daar altijd zo beroerd van! Maar dit soort 'feestjes' vooral het kerstdiner, is voor mij gewoon een verplichting, in feite gewoon mijn werk. Dus er écht van genieten doe ik nooit. Kan ik nooit. Ik moet de catering de mensen eerder hierboven genoemd aanwijzen, in de gaten houden of iemand alleen valt en wanneer de baas wil gaan speechen, de cateraars dirigeren en de mensen die weg gaan hun kadootje meegeven.
Dus voor mij nooit natafelen, want de eersten taaien meestal direct na het dessert af, en dat gaat dan de twee uur daarna druppelsgewijs zo door. Vaak sta ik dan apart of zelfs een verdieping lager - afhankelijk van de lokatie - met een stralende glimlach mijn collega's en diens wederhelft fijne dagen te wensen. Die stralende glimlach is vaak wel fake hoor want ik baal er als een stekker van dat ik dit jaar in jaar uit moet doen en ik dus nooit 'na kan feesten', gezellig babbelen met deze of gene, een beetje small talk, beetje ontspannen. En aangezien mijn gezicht een open boek is, kan ik dat vaak zeer slecht verbergen.
Ben benieuwd hoe het dit jaar zal gaan. Misschien ga ik me wel bezatten vanavond....
 |
| Mijn bed wacht geduldig... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.