Keelpijn en meer

Nee hè... Niet weer..... [zucht]

Ik heb het niet over de aanslag in Berlijn. Hoewel ik daar wel weer behoorlijk triest en ongerust over kan worden.

Nee, ik heb het over keelpijn. Voel de verkoudheid - hopelijk is het alleen dat - mijn lijf in de war brengen. Zware ogen, zwaar hoofd. Maar wat wil je, als je omringd wordt door enkel zieke mensen en je die dan ook allemaal nog hebt moeten zoenen. Verbaast mij dus niet al te veel. Maar ik vind het wel vervelend.

Een druppel op de gloeiende plaat vergeleken met Berlijn natuurlijk. Ik ben niet iemand die dan meteen haar Facebook profiel in de kleuren van het land zet. Want waarom Berlijn zoveel aandacht geven terwijl er op tientallen plekken op de wereld elke dag opnieuw vergelijkbare nare dingen gebeuren.

Het leven is niet gemakkelijk en daar horen deze nare dingen ook bij. Door de aanwezigheid van media in elke hoek van de wereld, worden we er nu veel meer bij betrokken dan vroeger en dat wordt sommigen denk ik wel te veel. Ik sluit me er ook het liefst van af, maar dat is je kop in het zand steken en denken: ver van mijn bed, gaat mij niet aan, hou maar lekker daar. Voedselbodem voor populisten.

Het is veiliger dan ooit en toch lopen we te miepen. Je kunt nooit ergens 100% veilig zijn. Vergelijk dit nu eens met vroeger: dan kon je - zeker als vrouw - niet eens zonder man over straat lopen. Kon je zo in elk donker steegje een mes tussen je ribben verwachten en beroofd worden van je buideltje met florijnen. Geen haan die daar naar kraaide.

We zijn gewoon met te veel op deze aardkloot, maar er is niemand die dat hekele punt écht durft aan te snijden. We lopen elkaar in de weg, we beginnen ons vreselijk te irriteren aan elkaar. Godsdienstoorlogen en aanslagen zijn zo oud als de mensheid. Overstromingen en natuurrampen: altijd al deel geweest van ons bestaan. Maar nu rampen omdat er altijd mensen omkomen omdat we overal zijn.

'We' krijgen nog steeds kinderbijslag: een achterhaalde subsidie bedoeld om de na-oorlogse mensenstand weer wat op peil te krijgen. Afschaffen die hap en drie keer nadenken over kinderen en die roze wolk wegblazen. Als we eens wat minder zouden fokken, zou het voor onze volgende generaties een stuk aangenamer worden.