Chaos in mijn hoofd

Ik kan zeggen dat ik toch licht autistische trekjes heb. Als ik denk aan thuis dan is het chaos in mijn hoofd, dan krijg ik ook een heel onrustig gevoel in de maagstreek. 

Het ergste aan de verbouwing is dat ik mijn 'thuis' kwijt ben. Alles is een rommeltje, niets staat op z'n plek en overal zit nog wel een dun laagje stof op. Ik heb vanmorgen toch maar wat kleine dingen weer in de badkamer terug gezet om wat orde te scheppen in de chaos, die dus vooral in mijn hoofd zit. Als ik zou willen zou ik in paniek kunnen raken, maar wellicht is dat juist wat mij onderscheid van een 'echte' autist. Alles gilt en schreeuwt en holt door elkaar momenteel binnenin mij. Ik word daar zwaar sacherijnig van dus moet mij vermannen omdat ik dat niet wil afreageren op Jan, die werkelijk van 's morgens vroeg tot 's middags laat staat te klussen. Ook hij is moe, maar hij is denk ik vermoeider dan ik. Ik kan nog 'vluchten' naar kantoor.

We kunnen denk ik weinig doen dit weekend behalve kleine klusjes. Bijvoorbeeld de sponningen schoonmaken, want die zitten onder de stuuk. Schilderen kunnen we nog niet want daar komt wat meer werk bij kijken dan we dachten, behalve dan één muur die niet gestuukt is die we in principe zouden kunnen verven. En verder moet ik gewoon maar hopen en werken aan het niet te kortaf doen en het van de bright side blijven bekijken. 

Het zal zwaar worden...