Verbouwperikelen

Het is zondag. Al zou je het niet zeggen, want qua verkeer lijkt het hier wel weer een doordeweekse dag. Het is bij vlagen. Ik kan mij daar heel erg aan irriteren, vooral nu met de ramen en deuren open en de rommel in huis en het langzaamaan zat worden om in die rommel te zitten. Het zat worden dat je de was op zo'n omslachtige manier moet doen. Dat je voelt dat alles wat je aanraakt onder een dun laagje stof zit. 

Gisteren hebben wij kleine dingetjes gedaan. Ik vooral de ramen en kozijnen schoon gemaakt waar ik niet zo'n ster in ben. Streeploos ramen zemen is niet mijn ding. Aan het einde van de middag kreeg ik pijn in mijn rechterarm en -hand als gevolg van mijn (latente) RSI. Dus rustig aan doen in de loop van de dag. Met mijn gemoed en humeur gaat het al net zo moeizaam. En dan moet er nog een project komen....

Ik hoop dat de komende twee weken - voordat de aannemer met vakantie gaat - het nieuwe toilet zal worden gedaan en de deuren voor de trapkast, meterkast en toilet worden afgehangen. Als het even kan ook nog de schuifdeur. Komende zaterdag komt de keukenmonteur, dus als het meezit kan ik binnenkort weer gebruik maken van de keuken. Dan zal al wat schelen. Echt inrichten kan ik het echter nog niet, want dan is het nog wachten op de egalinevloer die eerst gedaan zal worden en daarna het parket. De nieuwe dekvloer ligt aanstaande maandag een week en zal - als wij de stukadoor moeten geloven - nog minstens drie weken moeten uitdrogen. 

Als je zo in een overhoop gehaald huis zit, dan lijken ineens die zondagen dat je lui in je bank zat met de TV aan ineens heel ver weg en erg aantrekkelijk. Ik wist wel dat ik het zwaar zou krijgen. Het is vooral de combinatie van de rommel binnen en het rumoer buiten wat mij zwaar valt. Vooral de ergernis aan de pinnende mensen die hun wagen op de fietsstrook parkeren en dan vooral die mensen die daarbij dan ook nog hun radio keihard laten staan. Gelukkig is de vakantie aangebroken in dit deel van Nederland, maar ik denk zelf dat men pas ná volgende week weg zal gaan omdat Nederland natuurlijk nu zo ver is gekomen in het WK voetbal. Eerlijk gezegd lag ik gisteren in bed een beetje te hopen dat ze zouden worden uitgeschakeld. Al dat gedoe, alles bij elkaar, maakt dat ik erg gespannen ben. Hoe gek het ook klinkt, zelfs van het geflapper van die plastic vlaggetjes en van onze partytent boven, word ik erg gestoord. Het is al zo'n herrie en dan dit er nog bij...

Dat het een soort test is voor je relatie, is ook wel waar, hoewel ik dat nog wel vind meevallen. Ja, af en toe wat strubbelingen, maar als het bij mij zo'n chaos is dan kan je je ergeren aan de kleinste dingen.

Kan alweer zitten en TV kijken

Maar ik wil niet enkel maar klagen. Ik moet er gewoon doorheen. Het kan ook erg aan mij liggen - in feite ligt het ook alleen aan mij - en af en toe zit ik even in een dip. Dat ik nu wel weer lekker op de bank kan zitten en ook nog TV kan kijken, zou al moeten helpen. Straks de keuken en het is dan al voor de helft af. 

Nog effies....