Regendag

Wat is er gisteren gebeurd met de verbouwing?

De aannemer heeft enkel drie stukken hout gebracht die tot deur moeten worden omgevormd, dus één zeker een flink stuk eraf en de anderen heb ik niet opgemeten. Hij heeft de grote houten platen die dienden als afdekking voor de vloer weer meegenomen. Ruimt lekker op. En verder is er niets gebeurd.

Aangezien de keuken weer zeer provisorisch staat, hoef ik niet persé meer boven op de BBQ te koken. De Boretti is aangesloten en doet het. Er is één knop die vast zit dus die pit kan ik niet gebruiken. Gisteren dus gewoon gebakken aardappelen met een restant kip en een bak sla klaar gemaakt en op de bank, bord op schoot, opgegeten.

Ik heb nog geen water beneden, dus wel alles nog met de hand afwassen, maar zoveel was dat niet. Kan ook weer TV kijken, maar zoals gisteren was er geen klap op TV. Bovendien was ik moe en na een korte douche lag ik er om kwart voor tien al in. Om nu te zeggen dat ik me vandaag fris en fruitig voel.... helaas. Voel me erg moe. Je word toch iedere keer wakker om kwart voor zeven met de wetenschap dat om zeven uur het belletje kan gaan en dat de aannemer binnen loopt. Dus sta ik om zeven uur maar op, douche en kleed me aan en ga zonder ontbijt - kan nog geen smoothies maken - naar kantoor waar ik dan al om acht uur ben - normaal begin ik om kwart voor negen - waar ik twee crackers met kaas eet met een koffie verkeerd. Als aanvulling voor de vitamientjes neem ik maar een pil en vandaag ook een pijnstiller, want ik heb hoofdpijn.

Vandaag is het erg slecht weer en de partytent op het dakterras loopt aardig vol met water langs de randen. Helaas, het is niet anders. Er staat niet echt meer iets op het terras wat niet nat mag worden. Het elandgewei wordt op deze manier eens goed schoon - die ligt wel buiten. Dus in feite mooi weer om bij mij binnen te klussen als daar zijn:
- toilet betegelen
- toiletpot ophangen
- deuren inhangen

Maar.... niet binnen zagen! Geen stof meer aub!

Ik kan mij nog goed herinneren dat vroegâh, toen ik jong was, ik heel veel zelf deed en daar ook plezier in had. In verfde hele muren en als ik de kleur zat was, verfde ik het weer opnieuw. De muziek vaak op tien en hoppa! weer een laag latex ertegen. Nu is er van dat plezier weinig meer over en dat heeft te maken met fysieke beperkingen. Ja, dat klinkt lullig en ik vind het ook lastig dat te moeten aanvaarden. Ik kreeg RSI en wel zo hevig dat ik heel lang niet kon schrijven en ik niet kon schakelen. Daardoor kon en kan ik mijn rechterarm niet meer lang en zwaar belasten. Zelfs als ik de douche een flinke schrobbeurt geef, voel ik dat de volgende dag. Kayakken gaat mij ook slecht af: ik krijg al na een half uur pijn. Ik moet dan mijn duim aan dezelfde kant houden als de rest van mijn hand. Nu hetzelfde: ik heb zaterdag de ramen gezeemd en alle kozijnen schoon gemaakt en moet dat nu bezuren met pijn in mijn arm. Bovendien vermoed ik één of andere vorm van artrose, want ik heb een pijnlijk gewrichtje in mijn rechter wijsvinger. In feite doet mijn hele wijsvinger zeer en er zit een pijnlijke knobbel op het eerste vingergewrichtje vanaf de nagel gezien. Weet je, ik zou bijvoorbeeld vanavond of een andere avond waarop ik niets te doen heb de koofjes boven het raam kunnen opschuren om ze straks te kunnen schilderen. Maar dat gaat dus niet, want het doet zeer. Ik moet ook kunnen accepteren dat ik niet alles meer kan zoals vroeger, echter het maakt mij boos en ongeduldig. Vandaar dat ik zo kribbig word als ik iets doe en het zeer doet en ik toch door ga omdat ik niet wil toegeven. Ik kan toch niet álles aan een ander vragen...! Ik zou wel willen dat het allemaal wat sneller gaat, maar we kunnen geen ijzer met handen breken en geduld is een schone zaak.

Ik kom nog wel eens regelmatig binnen bij mensen in België. Zij hebben een andere mentaliteit qua woning en het opknappen ervan dan wij. Wij in Nederland kopen een huis, maken er een toonzaal van (voor onze vrienden!) en verkopen het dan weer na een jaar of acht. In België - of Vlaanderen - kopen ze een huis voor het leven. Ze verbouwen successievelijk, beetje bij beetje. De ene keer dit, dan weer sparen en dan de volgende keer dat, en ondertussen ligt jaren het plafond open of is een andere ruimte niet afgewerkt. Dat is daar - denk ik - heel gewoon. Ik snap niet hoe je daarin kunt leven. Ik krijg al buikpijn als ik denk aan al het na-werk wat ons te wachten staat als de grote werken zijn gedaan! Ik wil in mijn huis alles opgeruimd hebben, alles tot in de puntjes afgewerkt. Dan voel ik mij het prettigst. Je moet daarentegen echter eens in mijn hotelkamer of huisje kijken tijdens mijn vakantie: de troep rolt je tegemoet, overal kleding en bende, en dan doet dat mij niets. Gek hè. Ik prop ook altijd alles na afloop zó in de koffer of tas, vouw niets op en zoek het thuis wel weer uit. Dan ligt alles een dag later opgevouwen weer in de kast, netjes op het stapeltje waar het hoort: hemdjes bij de hemdjes, witte shirts bij de witte shirts.... 

In feite heb ik daar wel bewondering voor, voor die mentaliteit van die Belgen. Wat maakt het ook uit. Het gaat om de essentie zoals ik al eens eerder had aangekaart: een dak boven je hoofd en je thuis en veilig voelen. Maar goed. Een mens veranderen doe je niet zo snel, maar ik zou er toch iets aan moeten doen om dat opgejaagde gevoel kwijt te raken.

Nog iemand een oplossing voor het douchen straks als ik de badkamer ga doen? Gaat er nog iemand op vakantie in september.....?