Hardnekkige verkoudheid

Ik loop nu al vanaf 31 december te modderen met een hartnekkige verkoudheid. Eerst kwam de keelpijn, toen wat laf gehoest, daarna het niezen en de snotneus, dan de verstopte bijholtes met bijbehorende hoofdpijn, gevolgd door het taaie slijm wat in je keel blijft steken, en nu het soort van loskomen van het slijm met in mijn geval kou op mijn stembanden, dus schor met een 'volle krop'. Zo voelt dat ook. Ben niet ziek genoeg om thuis te blijven, dus maak ik mezelf nuttig op kantoor. In het zonnetje. Dat is dan wel lekker.

Het zal vanzelf wel weer overgaan. Ik voel me dan ook niet echt heel rot, wel heel moe. 

Zondagmorgen heb ik dan ook wel weer een rondje hardgelopen, wat misschien achteraf gezien niet echt een super goed idee was, maar je weet dat pas als je gelopen hebt. Zoals ik al vaker heb gezegd laat ik mij door weinig dingen tegen houden om niet te gaan lopen. Hoofdpijn, vermoeidheid of verkouden horen daar niet eens bij. Het lopen ging op zich wel, maar niet echt denderend. Misschien dat het daardoor daarna op mijn keel sloeg.

's Middags had ik een nieuwjaarsreceptie van de jachtsoos waar ik sinds kort bij zit. Dit was pas mijn tweede keer dat ik er was dus ik ken nog niet zoveel mensen. Ik ben op deze sociëteit geïntroduceerd door mijn vriendin die ik al járen ken en nu ineens weer meer zie omdat ik jaag. Gek hoe het soms kan gaan... Netwerken is niet helemaal mijn ding, maar het is voor het goede doel: kijken of ik voor Jan nog een gasthouderschap kan krijgen zodat hij ook zijn jachtakte kan aanvragen. Helaas lijkt niemand daar erg happig op te zijn om dat af te geven. Ik geef de moed niet op en hoop dat iemand hem dit gunt zodat hij mee kan jagen als ik uitgenodigd wordt. Niet dat dat nu niet kan: hij is al eens meegeweest en dan loopt hij gewoon mee. Eind februari gaan we misschien weer 'op de vossen' en dan is hij drijver - en heeft het lekker warm - en ik ben een 'geweer' - en ik heb het dan koud...Dat is het 'lot' van een jager... Haha.

Zaterdag zijn wij verder gegaan met de boekenplanken boven het trapgat. Of we: Jan eigenlijk meer. Eerst hout halen bij Fixet. Daar word je tenminste nog goed geholpen en zagen ze alles voor je in de afmetingen die jij wilt. De boekenplanken zijn nu af en mijn boeken kunnen terug. Eindelijk. Hoewel ik niet dagelijks in een boek kijk, mis ik ze toch af en toe. Zeker mijn kruidenboeken. 

Boekenkast van steigerbuis boven trapgat

Het moet eerst weer een rotzooi worden...

Zondag zijn wij begonnen met het schilderen van de planken in de keuken. De keuken staat nu meer dan een jaar en de planken waren nog steeds onafgewerkt MDF. Nu zijn ze mooi wit. Kost altijd even wat inzet, moeite en rommel, maar het resultaat tovert altijd een glimlach om mijn mond. Iedere keer iets doen en dan zo langzamerhand wordt het nog eens wat.


Gisteren - maandag - was ik vrij en zijn we naar Biddinghuizen gereden om mijn nieuwe kogelbuks in te schieten. Deze buks had ik op de terugweg van Oostende opgehaald en moest nog ingeschoten worden. Er staat een mooi Leica Magnus 1.8-12x50 op, maar zo'n pracht van een richtkijker heeft niet veel nut als deze niet is afgesteld. Voor leken betekent dit dat als ik het kruis wat je ziet als je door de richtkijker heen kijkt op een object zet, ik er ook vanuit moet kunnen gaan dat ik het object ook op dát punt tref. Dus schiet je het wapen in op 100m. De richtkijker wordt dan afgesteld op het punt waar de baan die de kogel maakt het punt van je richtkijker kruist. Je kunt er dan genoegelijk vanuit gaan dat als je object op 100m van je af staat, je het raakt als het kruis van je richtkijker op dat object staat. 

Docter richtkijker

Met dat inschieten had ik wel wat meer 'last' van de terugslag. Ik had dat in het veld nauwelijks in de gaten, maar nu voelde ik dat toch wel. Misschien dat de positie een rol speelt: met inschieten zit je en in het veld - bij een drukjacht tenminste - sta je. Bovendien had ik met de drukjacht een Docter drijfjachtkijker (red dot) erop. Die zijn een stuk kleiner (en lichter!). Het kostte mij ook elf kogels om in te schieten. Ik had gelukkig speciaal daarvoor goedkopere munitie gekocht, maar toch.

Na het inschieten hebben we nog even een rondje hagel gedaan. De dwarsen gingen wonderbaarlijk wel heel erg goed dit keer. Bijna allemaal raak! Hoe is het mogelijk. En de duiven daarvoor gingen juist een stuk slechter. Afijn. We moeten dit meer doen. Misschien een stimulans om een Hubertus insigne te halen. Houd je skills wel op peil natuurlijk en zo gebruik je je wapens ook nog eens.

Daarna nog even langs mijn moeder en dan weer naar huis. En ... er vroeg in....