En het is nu nóg niet over. Wat ik nu nog heb is hoofdpijn. En nog best fors ook. Vanaf donderdag echte hele heftige hoofdpijn. Toen ben ik ook begonnen met stomen en dat verlichtte wel en ik had gelukkig ook nog hele heftige pijnstillers (Indometacine) die ik toen maar ben begonnen te nemen. Gisteren en vandaag dan voor het eerst niet en ook geen codeïne, en hou ik het bij 'gewone' Alève - dat is bij mij de enige pijnstiller die - normaal gesproken - helpt. Ubiprofen helpt bij mij echt geen meter en paracetamol al helemaal niet.
Ik heb echt het idee dat het gewoon allemaal bende is en dat je gewoon zo voor de gek wordt gehouden met al die middeltjes tegen griep, hoest of pijn. Ik heb de afgelopen dagen gewoon meer dan vijftig euro uitgegeven aan al die lapmiddeltjes hoestsiroop, hoestpastilles, smeerseltjes.... Geldklopperij. En echt beter worden doe je d'r niet van. Omdat niks 'mag' in dat hypocriete Nederland.
[kijkt boos]
Zondagmorgen zijn we naar Emmen gereden. Ik voelde me al ietsje beter en de hoofdpijn was bijna verdwenen. Ik heb een nieuwe kijker op mijn geweer en moest ik deze nog inschieten. Ik had er ook enorm veel zin in. Zo gek hoeveel voldoening het geeft om een kogelgroepje te schieten en de mannen (!) de loef af te steken. Je kunt al zo weinig 'in het echt' op pad en dan is een kogelbaan een leuk alternatief.
 |
| Bruggetje |
 |
| Prachtige luchten die zondagmorgen. |
Helaas weigerde mijn geweer, waarschijnlijk de afsluiter oftewel grendel. In de grendel zit een slagpin en deze slagpin slaat weer op het slaghoedje in de patroon wat het kruit doet ontvlammen en de kogel uit de huls laat schieten.
Dus ik baalde als een stekker want ik MOEST mijn geweer inschieten (waarvoor dat hoor je later nog wel) en dat ging nu dus mooi niet door. Dus helemaal in tranen en dan komt de frustratie van je ziek-zijn daar natuurlijk ook nog bij (vrouwen, hè...) dus ik zag het nut er niet van in om daar te blijven en we zijn richting huis gereden om na een half uurtje weer om te draaien. Daar hebben we aan onze schietinstructeur gevraagd of hij met mijn grendel langs de geweermaker kan gaan. Afijn, dat doet-ie natuurlijk en daarna heb ik met een drietal andere geweren toch mooie groepjes geschoten op 100 en 300 meter.
 |
| Jan in aktie |
 |
| Dat groepje bij elkaar zijn vier schoten. Dit was op 100 meter |
 |
| En hier mijn resultaat op 300 meter. |
Natuurlijk weer hoofdpijn...
Probleem is nog niet verholpen maar ik heb goede hoop dat alles goed gaat komen.
Ik ben nu weer op kantoor en ik krijg ook net te horen dat het dak van mijn woning er al half af is. Hè, hè, eindelijk. Ook dat speelde mee hoor in mijn frustraties van zondag. 'Alles gaat mis!' snikte ik. En als Jan dan vroeg: 'Ja, maar wat dan?' snikte ik terug: 'Nou gewoon. Alles...'. Ja, je kunt je soms zó verdrietig voelen.
Komende weken heb ik tamelijk drukke weken en omdat ik het 'bovenin' niet helemaal op een rijtje kan krijgen, moet ik echt proberen met de dag te leven, wat ik overigens wel érg moeilijk vind. Heb daarvoor op mijn telefoon een Mindfulness app gedownload, kijken of ik het met wat hulp wel kan. Ik moet van mijn therapeut 1x per dag 10 minuten mindfullen, maar zo uit mezelf gaat best lastig. Het is zo gemakkelijk gezegd: het is maar 10 minuten. Eigenlijk moet ik dat als eerste doen als ik wakker word, maar ja. Dus nu probeer ik het te doen om 12.00u ergens op een rustig plekje op het werk. Kijken of het gaat. Vandaag was het dag één...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.