Ik maak mij zorgen over wat er allemaal gebeurt in de wereld. Misschien komt het door de media en 'valt het allemaal wel mee', maar ik vraag mij toch af waar het heen moet. Dat gedoe met Griekenland en Portugal en nu ook Italië. En aan de andere kant van oceaan beginnen ze nu ook al. Ik ben geen econoom en weet dus ook niet wat voor consequenties dit kan hebben, behalve dan dat wat je hoort. Maar dat wat je hoort kan gekleurd zijn en is dus niet objectief. Ik vorm liever mijn eigen mening, maar dat gaat lastig als je er niets vanaf weet. Misschien weet ik dan maar liever niets, gewoon alles uit: geen radio, geen TV, geen kranten. Beetje struisvogel spelen. Soms zou ik dat wel willen want op één of andere manier raakt het me toch en maak ik me dan toch zorgen. Ik ben allang blij dat ik nog gewoon in mijn oude, vertrouwde huisje woon, met weinig kosten en een mooie overwaarde. Geeft mij de ruimte om straks mijn oude houten kozijnen te laten vervangen voor kunststof. Ook wel een kleine aderlating, maar ik heb ervoor gespaard en ik kan sparen omdat mijn kosten meevallen.
Waarom is al het nieuws altijd zo deprimerend? Je krijg het idee dat er ook werkelijk NIETS goed gebeurt. Alsof iedereen zo rot als wat is en nietsontziend alles maar neermaait wat 'm in de weg staat. Zelfs het verhaal van CO2 compensatie is niets dan een luchtbel (Keuringsdienst van Waarden), wat ik overigens al dacht: ik compenseer mijn vluchten bijvoorbeeld niet, want ik weet niet waar dat geld naartoe gaat. Dan plant ik liever een boom in mijn eigen tuin dan aan iemand anders het geld geven en hem maar op z'n woord te moeten geloven dat dat ook gebeurt. Als iedereen z'n vlucht compenseert dan tikt dat aardig aan. Waarom ben ik niet op dat idee gekomen eigenlijk? Had ik nu in mijn droomhuisje kunnen wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.