Het was prachtig weer en Jan z'n vader en diens vrouw en de rest stonden al buiten. Ik kende de familie van de bruid - die overigens ook een Nederlandse is - niet, maar dat duurde niet echt lang - niet verlegen als ik ben - en al snel had ik de zus en moeder en vader al gesproken. De ouders van de bruid zijn ook al niet meer bij elkaar (wat een ellende toch), maar ze waren wel samen op de bruiloft, allebei met nieuwe partner. De bruid en bruidegom kwamen gewoon aangewandeld, hij in een soort boeren-outfit en zij in een paarse jurk die wat weg had van een middeleeuws gewaad. Verder geen poespas, geen bloemetje, geen make-up, gewoon: zij, zoals ze zijn.
Binnen in het Gemeentehuis werd iedereen welkom geheten en kregen eerst de vader van de bruid, de moeder van de bruid, de vader van de bruidegom en de moeder van de bruidegom het woord. In Nederland vrij ongebruikelijk: dat doe je later op het feest of receptie. De plechtigheid zelf was simpel en sober en snel, net zoals bij ons toen wij trouwden in Oostende en toen was het afgelopen. Nog niet feliciteren, dat kon later bij de feestzaal.
Wij dus allemaal weer naar buiten waar inmiddels een hele schare volk stond. Allemaal bewoners van Widar, de zorgboerderij waar het paar werkt. Verstandelijk gehandicapten dus, met een lied. Was leuk om te zien.
Dan met z'n allen naar de feestzaal, een eindje verder weg in een erg mooie omgeving. Een fraai, groot wit gebouw met een grasveld ervoor met hoge bomen. Schijnt ook eigendom te zijn van Widar.
Daar konden we het bruidspaar feliciteren en het kado overhandigen. Dan gingen we naar binnen waar een mooie bruidstaart op ons stond te wachten en koffie, thee, fris, en de zaal was opgesierd met overal vazen vol weidebloemen: boterbloemen, gras en nog meer bloemen waarvan ik de naam niet weet. Stond erg vrolijk.
Na de koffie en taart gingen we zo zoetjes aan weer naar buiten, want het was prachtig weer. Ik heb me wel vermaakt door met veel mensen gewoon even een praatje te maken, vooral met de familie van de bruid, maar ook met de vader van Jan en diens vrouw. Ik had mijn camera mee, dus heb ook in de gauwigheid flink wat foto's gemaakt. Goed idee van mij eigenlijk. Geeft je altijd een soort vrijbrief om overal te gaan en te staan en zo raak je met veel mensen in gesprek.
's Middags hadden we nog spelletjes. We moesten groepjes maken en een achttal spelen doen als sjoelen, reuzenjenga, cricket, vijfpersoonsskilopen, darten, slurflopen, whatever. Ik ben niet zo'n spelletjespersoon maar heb me toch uitstekend vermaakt. Jan z'n vader had het ook wel naar z'n zin.
In de loop van de middag arriveerde ook een pizza-oven op een aanhanger. Er werd een kraampje opgebouwd en er werden pizza's gemaakt. De oven aangestoken - echt hout! wat ruikt dat toch altijd lekker! - en tegen zes uur konden we aanvallen: een heerlijk saladebuffet en natuurlijk de overheerlijke pizza's. Was erg lekker allemaal. De zon scheen nog steeds volop, hoewel die natuurlijk steeds lager zakte en er stond een aardig windje. Heb lekker in de zon gezeten samen met de familie van de bruid, gekletst over Jan natuurlijk en hoe wij leven.
Na het eten gingen we allemaal weer naar binnen waar een paar sketches werden opgevoerd door de familie van de bruid. Ik vind dat persoonlijk nooit zo leuk, maar goed, voor de familie is dit altijd leuker omdat het herkenbaar is. Het is altijd letterlijk het leven door, dit keer van de bruid dan, met verhalen van vroeger en zo.
Tegen half tien ben ik naar huis gereden. Er was nog een huifkar met paarden geregeld, maar die zat toch vol en ik had het wel gezien en vond het wel genoeg. Ik was sneller thuis dan op de heenweg en lag zo rond twaalf uur in bed. Erg naar mijn zin gehad, maar had het toch leuker gehad met Jantje erbij. Nou ja, nog een paar dagen en dan is hij er weer, alleen geen bruiloft in het verschiet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.