Genieten

Ik ben wakker, maar mijn ogen blijkbaar nog niet. Valt ook niet mee om na drie dagen uitslapen - of lees: slapen in je eigen bioritme - weer in het keurslijf te worden gedrukt. Voordeel is wel dat het deze week heerlijk rustig is in de straat vanwege de schoolvakanties en dan voel ik me direct een stuk relaxter. Was het altijd maar zo! Ik werd dit keer gewekt door een flink onweer dat vrijwel recht boven de 'stad' (grinnik) hing. Ik dacht nog, maar even wachten met douchen. Sta je straks met je haren ingezeept, valt de stroom uit. Maar het viel mee. We hebben toch al nauwelijks last van stroomuitval.

Op kantoor is het al net zo rustig. Een aantal zijn op vakantie en de baas ligt voor een dag in het ziekenhuis voor een kleine ingreep. Ik zit hier dan met halfwakkere ogen en een weemoedige herinnering aan het weekend, hoewel die niet echt opwindend was. Ik was zaterdag naar een vriendin van mij gereden in Culemborg en daar ben ik gebleven tot zondagmorgen. Zij en haar man hebben twee dochtertjes. Eén van vijf en één van zeven. Als ik daar dan zo bij zit denk ik echt: wat ben ik blij dat ik geen kinderen heb. Niet dat ze nou zo vervelend zijn of zo, maar gewoon, dat gedoe eromheen, vooral met eten. Maar ik kijk er dan ook van een afstand naar en dat is natuurlijk al heel anders dan dat je zelf kinderen zou hebben.

Werk Aan Het Spoel - Culemborg

Gisteren ben ik gewoon thuis gebleven. Ik ben eerst gaan hardlopen - weer 7 km, kon het niet laten - en daarna heerlijk met een vers opgepiept broodje met koffie en chocoladepasta in de tuin ontbeten. Maar al snel was de rust ver te zoeken en werd ik het zat. Niet dat het nu aan één stuk door herrie is, maar het is zo per vlagen en dan vind ik het meest irritante die mensen die hun motor laten draaien terwijl hun wederhelft even snel boodschappen doet. De Lidl bleek dus open te zijn - tot een uur of één - en dat geeft toch onrust. En dan dat geknal van die portieren de hele dag! Pang, pang, pang, pang, knal. Je staat er niet bij stil, maar het is heel irritant. IK WIL HIER WEG!! Maar als je dan kijkt hoe de tuin er bij ligt, dan heb ik best een leuk en gezellig stukje zo. Niet groot, maar wel leuk. Maar dat winkelcentrum mag van mij afbranden.

Mijn tuin

Ik ben gisterenmiddag dus toch nog wel even naar het park gefietst met m'n e-book - die raar doet overigens - en daar nog even gelegen. Maar het begon te betrekken en ben er al met al niet lang geweest. Eenmaal weer in mijn tuin was het een stuk rustiger - de winkel was dicht - en brak de zon ook gewoon weer door. Ach ja. Veel gelezen dus en dan zit er zo'n duveltje op mijn schouder me in te fluisteren dat ik niet genoeg geniet van het leven... Je moet wat doehoen! Feestùh.... zit je maar duf in je tuintje...

Dat is dus wat een 'aantal' mensen om mij heen mij proberen wijs te maken, dat ik niet genoeg geniet van het leven. De één omdat die vind dat ik naar België moet verhuizen om samen met Jan te kunnen zijn en de ander omdat die geld zat heeft en overal heen gaat met 'vrinden' en veel shopt en uit eet. Het is allemaal zo gemakkelijk gezegd. Ja, ik zou ook het liefst samen met Jan zijn, maar of ik nu hier zeven weken alleen ben of in België, dat maakt niet veel verschil. Ja, ik zou ook het liefst midden in de bossen wonen of in een omgeving waar je zó de natuur in loopt, want dát is voor mij genieten. Ja, ik zou ook willen dat ik een hoop geld had om dat te kunnen realiseren. En veel uit eten: Jan en ik gaan zo af en toe, maar we kiezen dan met zorg het restaurant uit. Dat is voor ons genieten. Samen zijn, dat is genieten. Samen leuke dingen doen, samen duiken, samen ontbijten, samen eten maken. Dát is genieten. En ja, als ik alleen ben geniet ik inderdaad minder omdat ik alleen wat moeilijker kan genieten van het ontbijt of het eten klaar maken. En alleen ga je zowiezo al niet uit eten, of alleen een glaasje wijn gaan drinken op een terras ergens aan het strand. Did it, done it, survived it, maar was NOOIT leuk, dus dat is voor mij niet genieten.

Ik kan genieten van twee jonge merels die samen met pa zich komen wassen in mijn fonteintje, zoals gisterenavond. En dat pa dan een mega vette worm voor ze vangt en de kleintjes luid kwetterend de worm komen opeisen. Dát is genieten voor mij...