Duik nr. 72

Gisterenmiddag nog een duik gedaan in het Haarlemmermeerse Bosplas. Ik mocht om 15.00u naar huis en heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn katerduik van zondag even over te doen. Helaas is het niet helemaal geworden wat ik wilde, hoewel ik hier geen kater van heb overgehouden. De duik was in feite erg ontspannen. We zagen al vrij vroeg een gigantische paling liggen die even later wegzwom toen die het niet meer vertrouwde en verder veel kleine visjes, die piepkleine visjes van een paar weken geleden waren nu flink gegroeid.

Alles ging dus goed. Geen water in mijn masker, in dezelfde combinatie gedoken als de dag ervoor - dus met dubbel 7 - alleen bij het platform ging het toch weer mis. Het was daar erg troebel, ik hing op een meter of 7, maar zag geen bodem. In feite zag je niets behalve die pilaren waar het restaurant op staat en ik raakte daar weer volledig gedesoriënteerd. Op zich geen probleem want ik raakte niet in paniek maar voelde me gewoon niet prettig. Ik heb dat niet alleen bij die pilaren, maar als ik geen bodem zie en verder ook niets behalve stof, dan raak ik volledig de weg kwijt en voel ik mij niet op m'n gemak. Natuurlijk blijf ik dan in de buurt van Jan die daar geen last van heeft, maar soms is het net of ik niet 'luister' en ik bij hem wegzwem, maar dat is meer om even wat ruimte te scheppen tussen ons twee anders zitten we steeds zo met onze vinnen in elkaar en om niet ónder het platform te geraken, want het is net of je daaronder 'gezogen' wordt, wat natuurlijk niet zo is, maar dat gevoel heb je. Ik in ieder geval, omdat ik me daar niet prettig voel.

Door dat geëmmer, kon ik niet klaren met mijn rechteroor en probeerde ik wat hoger te geraken maar dat mocht niet baten. Mijn trommelvlies is volgens mij nu zo erg uitgerokken, dat het net een gebruikte condoom lijkt! Zo voelde het wel tenminste. En dat deed pijn!! Dus ik baalde alweer onder water en had zelfs traantjes, bah, ging het weer niet goed! Wat is dat toch met mij? Wat heb ik toch de laatste dagen? Ja en dan doordat je je al niet happy voelt en de ander dat niet goed aanvoelt of denkt dat het aan hem ligt, dan word je snibbig en kattig naar elkaar en eindigt deze duik - die op zich best lekker was - toch weer met een domper.

En dan kom je thuis, ga je je spullen uitspoelen, komt er zo'n waardetransportauto die wel drie kwartier mét motor aan voor je deur blijft staan, komt er een vliegtuig over, een aantal scootertjes voorbij.... Wat een takkeherrie toch af en toe! Dan schijnt de zon lekker, wil je daar toch effe van genieten, zit je in die stank en die herrie van zo'n wagen die 'vanwege veiligheidsredenen de motor draaiende moet houden'. Ach, rot toch op! Pas dat dan aan. Zoiets kan in een brede straat maar niet in zo'n smalle straat als waar ik aan woon, zo pal bij de huizen. Toch een achterhaald concept, zo'n betaalautomaat. Wie betaalt er nu nog met cash? Ik tenminste niet meer.

Gisterenavond nog wel lekker buiten gezeten, zonder TV, zonder radio, gewoon even in de 'stilte', genieten van het geluid van het water en van de tortelduif die niet dichterbij durfde te komen. Het is natuurlijk zalig weer en nu moet je ervan genieten, want het is snel weer voorbij volgens de verwachtingen. Alle duikspullen weer binnen hangen natuurlijk en daar tussenin nog een wasje gedaan en een was opgeruimd. Het gaat gewoon allemaal door.

Vannacht met de wapper aan geslapen en eigenlijk toch best goed. Natuurlijk weer te vroeg wakker door vrachtverkeer, maar weer terug in slaap gevallen. Geen oorpijn, maar wel het gevoel dat er 'iets' zit en een hoop gekraak en getik als ik slik en het gevoel alsof er nog druk op staat. Hopelijk niets gescheurd en hopelijk hersteld het deze week. Deze week toch niet duiken, misschien het weekend pas.

En dan weer de dag door zien te komen in een snikheet kantoor...