Fred en hardlopen

Na de prachtige dag van gisteren, vandaag weer bewolkt. Ik vind het op zich niet echt erg: ik zit toch de hele dag op kantoor. Lekker met de ramen open, TV in zicht met de Olympische Spelen. Kan ik het toch een beetje volgen.

Gisterenmiddag ben ik - ondanks het warme weer - toch even gaan hardlopen. Ik loop nooit zo denderend als het zo warm is, maar had het gevoel dat ik het even nodig had. Bovendien moet ik mijn 'goal' van 200 km op 31-12-2012 zien te halen. Zeeën van tijd daarvoor - zit al op 66% - en zeker later dit jaar als het weer koeler is, denk ik daar wel over heen te gaan. Sinds ik op mijn nieuwe schoenen loop heb ik geen last meer van shin-splint en ook mijn linkerbeen doet geen pijn meer. Kan je nagaan hoeveel dat uitmaakt! Ik moet het echt in mijn agenda gaan zetten: let op! nieuwe schoenen!
Natuurlijk met een hoofd zo rood als een tomaat en ontzettende dorst. Was te verwachten met zo'n temperatuur! Als we maar goed bezig zijn!

Jan heeft niet meegelopen maar is met Fred - onze oppashond - wel meegeweest en ze stonden twee keer me op te wachten. Fred herkende mij de eerste keer niet, maar de tweede keer wel. Ach ja, leuk beest: boxer met alles er nog op en aan, qua oren en staart bedoel ik dan. Helaas heeft hij last van artritus, anders had hij mee kunnen lopen natuurlijk. Ik heb ooit eens een zwarte labrador als oppashond gehad en die nam ik wel mee en die was na twee weken van een vrij zware hond getransformeerd tot een redelijk slank beest. Ik ging dan ook iedere dag met hem naar het bos waar ik een rondje wandelde, toch snel een uur en ik nam 'm mee als ik ging hardlopen. Dan spoelde ik 'm thuis af onder de tuinslang, want natuurlijk vond hij zwemmen ook erg leuk, Labrador-eigen. Dan mocht ie pas binnen als hij droog was. Heb niet zo'n groot huis, dus een hond is geen optie voor mij. Helaas. Later, als ik groot ben misschien.... Mijn droom was vroeger, toen ik nog single was, om met 'mijn' hond (Frits) op vakantie te gaan: hij met een rugzak op en ik met m'n rugzak op. Samen als maatjes. Mee naar kantoor, mee hardlopen, mee naar alles en iedereen en super onder appèl natuurlijk. Maar Frits is dan ook een Mechelaar. Of dat er ooit van komt...

Helaas had ik na het hardlopen (natuurlijk) weer hoofdpijn. Had geen pijnstiller genomen van te voren, dus het was te verwachten. De ergste hoofdpijn kwam toen ik in bed lag en toen had ik al een pijnstiller genomen en vanmorgen geen pijn meer, maar wel moe, zoals iedere ochtend. Ik slaap enorm goed de laatste tijd en misschien moet ik daar wel aan wennen. :-)

Vanmorgen naar de tandarts (happen) en gelijk neusdruppels gehaald, die ik - tegenstrijdig als het is - had voorgeschreven gekregen van die KNO arts. Ik zal eens kijken of ik ze ga gebruiken, misschien straks wel, maar nu niet. De komende twee weken duik ik toch even niet. Even rustig aan en bovendien hebben we andere bezigheden de komende tijd.

Iedereen die ik het vertel van mijn ervaring met de KNO arts reageert tamelijk verbaasd. Nu horen ze het natuurlijk alleen van mijn kant, dus dat is nooit echt helemaal objectief, maar ik herinner me steeds meer van dat bezoek, bijvoorbeeld dat ze voordat ze in mijn oren had gekeken al zei dat ik zou moeten stoppen met duiken. Dat ze dat baseert op dat ene enkele bezoek van twee jaar geleden wat zelfs niets met duiken te maken had. En dat terwijl mijn oren er prima uitzagen en er geen vocht meer zat. Ze was zo anti-duik dat ik zelfs nog zei: u heeft het niet zo op duiken geloof ik! Waarop ze zoiets zei als: ik hoor alleen dat het zo verslavend is... blabla. Dus ja, ik denk dat het niet zo verwonderlijk is dat ik er zo van slag door was. Ik ga in ieder geval toch nog langs mijn eigen huisarts - die overigens zelf ook duikt - en dan hoor ik het wel van hem.

Ik heb inmiddels al wel gemerkt - op internet - dat er zat duikers zijn die gewapend met een hele pillendoos duiken en dat er zat duikers zijn met klaarproblemen. Dusssss.... Baas in eigen buik, baas in eigen hoofd, baas in eigen oren. Ik merk het snel genoeg als het niet gaat... En dat is niet eigenwijs: dat is zelfkennis!