Het is de maand van de vervelende berichten. Alles wat minder leuk is, stapelt zich op en ik moet dan maar vooral doorgaan en blijven lachen.
Mijn vader ligt weer eens in het ziekenhuis. Nu vanwege zijn longen. Hij heeft COPD, het resultaat van jarenlang roken. Hij heeft overigens nooit ergens last van gehad, maar doordat de weerstand van zijn lichaam een forse opdoffer heeft gehad de laatste maanden, komt natuurlijk alles tegelijk. Niet leuk voor hem en ook niet voor mijn moeder. Iedere keer op en af, ziekenhuis in en uit. Het is voor mijn vader vooral moeilijk om te accepteren dat zijn lichaam niet meer wil wat zijn geest nog wel wil. Dat is het vervelende van ouder worden. Je hebt helaas geen andere keus dan om het te accepteren en proberen je te concentreren op de dingen die je nog wél kunt, of nieuwe dingen te gaan doen waar je je nog wel happy bij voelt. Je alleen maar blindstaren op zaken die je niet meer kunt, is niet goed voor je welbehagen. Genieten van de kleine dingen is dan vooral belangrijk om je goed te blijven voelen en niet achter de geraniums weg te kwijnen.
Dan krijg ik vandaag ook nog eens te horen dat ik me niet meer mag omkleden op kantoor om te gaan hardlopen. Ik doe dat normaal ook niet, maar de laatste woensdagen van het jaar scheelt mij dat een kwartier en dan kleed ik mij hier om en ga van uit kantoor naar het bos waar ik dan net een uurtje kan lopen, want dan gaat de zon onder en is het donker. Ik heb net al even uitgerekend dat gisteren de laatste dag was dat het 'moest', dus het gebeurt ook niet meer.
Nog vijf dagen en dan is het kerst en dan is het ook weer snel bijna voorbij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.