De dagen voor kerst

Maar eens even verslag doen van mijn eerste dag van het lange kerstverlof. Of eigenlijk vandaag alweer de tweede dag. Hoe snel kan het gaan....

Ik voel me vandaag niet helemaal gelukkig. Ik had hoofdpijn toen ik wakker werd vanmorgen en het was nog donker in de slaapkamer toen ik eens keek hoe laat het was. Toch al half negen. Niet te lang meer wachten, want ik wil meestal zo rond negen uur in het 'bos' zijn voor mijn hardlooprondje. Het regende ook nog eens en het waaide behoorlijk fors. Maar ik laat mij daardoor niet tegenhouden. Zoals al eens eerder vermeld is het alleen ijs wat mij tegenhoud. Ik begon om zestien minuten over negen met mijn rondje. Het was behoorlijk rustig op de gebruikelijke clubjes na: een fanatiek vrouwenclubje wat je geen haarbreed ruimte geeft als je langs komt en een klein clubje met van die kettlebells (gewichten met een handvat eraan). Moet je ook niet toevallig langs lopen als ze daarmee aan het zwaaien zijn ;-)

Gisteren ben ik met de fiets even op mijn gemak naar het centrum gereden. Dat was al tegen elven. 's Morgens lekker rustig aan gedaan met ontbijten en douchen en aankleden. Ik had niet echt meer iets nodig, maar toch wat kleine dingen gehaald en zelfs twee rokjes, shampoo en nog wat zaakjes. Even nog bij Rivière Maison wezen kijken of ze daar leuke dekbedovertrekken hebben, maar er was weinig keus, allemaal erg duur (maar wel leuk!) en dus gewoon even geneusd en dan weer via de schaatsbaan weg. Het was wat miezerig maar ik vond het niet erg.  Het was overal mega-druk en ik was blij dat ik gewoon met het fietsje was. Nergens last van en een lekkere frisse neus bovendien. Ze stonden rijen dik te wachten tot er plek was in de parkeergarage. Ik begrijp het soms niet hoor. Echt niet. Wat dat aan gaat heb ik echt een hekel aan die dagen zo vlak voor kerst. Iedereen is erg prikkelbaar en het is overal superdruk. Allemaal om maar het kerstgevoel in huis te halen, hoe dat gevoel ook mag voelen. Want het is volgens mij alleen maar dikke stress. Dit jaar dus geen last van. Had het er ook niet bij kunnen hebben gezien de drukte op kantoor. Meestal als Jan thuis is neemt hij al dat soort zaken op zich. Lekker relaxt voor mij.

Via de eco-winkel terug naar huis in de inmiddels regen en verder heb ik niet echt veel gedaan die dag.

Ben niet erg relaxt de laatste dagen. Als ik in bed lig 's morgens kan ik vaak niet meer in slaap komen omdat ik vaak zo'n stoot adrenaline voel. Ik weet wel hoe het komt: dat de winkels nu iedere zondag open zijn, geeft mij veel zorgen. En iedere keer zeg ik tegen mezelf dat ik het los moet laten omdat ik er toch niets tegen kan doen. Dat heeft denk ik even z'n tijd nodig. Ik zal er wel aan wennen, maar het bezorgt mij nu nog een knoop in mijn maag. Vaak vraag ik aan mezelf: waar zie je nu zo tegenop de komende tijd? En dat is in feite niets. Morgen ga ik gezellig naar de film met twee collega's en dinsdag heb ik kerstdag met mijn ouders. Daarna is de kerst alweer voorbij en ik kijk gewoon uit naar donderdag als ik weer kan werken. Dus dat is het allemaal niet. Het is gewoon weer die verandering hier en daar kan ik nooit zo goed tegen. Beetje autistisch denk ik. Maar dat heb ik altijd al gezegd. Ik heb dat ook een beetje in me. Kan slecht tegen veranderingen. 

Vandaag was ik zo moe en had ik hoofdpijn dat ik niet echt veel heb gedaan behalve een was en lekker gelezen - weer eens een keer - en eten gemaakt: everzwijnribbetjes met aardappelen in room en een beetje sla. Was erg lekker, al zeg ik het zelf. Ik had eigenlijk vandaag Limoncello willen maken, maar het is er niet van gekomen. Gewoon te lusteloos.

Ja, al met al heb ik wat moeilijke dagen. Ben ook best wel labiel en huil om het minste geringste. Ik kijk uit naar de dag dat Jan weer thuis is. Ik vind het maar niets zo alleen. Kan er alleen weinig aan veranderen (ook al niet). Gelukkig loopt de tijd gewoon door, dat is dan wel positief en komt de dag dat hij terug is wel steeds dichterbij. En dan is ook meteen dit gevoel weg en vraag ik me af waarom ik me zo druk heb gemaakt die maanden....