Opgesloten

Ik zit net door een blad te bladeren (WAW - een blad over Wallonië) en daar zag ik een man met een koptelefoon liggen in z'n huis op een bed en meteen dacht ik: dat zou ik nou nooit doen: met een koptelefoon in mijn eigen huis gaan zitten. Als ik hardloop dat heb ik ook nooit muziek op mijn hoofd. Ik moet de dingen om me heen blijven horen.

Ik heb überhaupt nooit muziek op mijn hoofd terwijl ik het best fijn vind om muziek te horen. Maar het idee om je zo af te sluiten vind ik onplezierig. Ik hou er niet van om 'opgesloten' te zitten. Ik hou er ook niet van als er teveel mensen om me heen staan. Als ik in een vliegtuig stap kan ik mezelf zo in paniek krijgen als je gaat bedenken dat je met nog 300 anderen in zo'n relatief smalle buis zit. Ik heb dan gelukkig nog wel genoeg gezond verstand over om een soort van relaxt te blijven - hoewel vliegen niet mijn hobby is.

In een auto zitten in het donker als het regent. Ook zoiets. Vind dat naar, omdat je zicht zo belemmerd wordt. Binnen zitten. Ook niets voor mij. Net als een flat. Ik moet zo naar buiten kunnen lopen. Zelfs een huiskamer op de eerste verdieping - zoals in het huis waarop wij hebben gepast - vind ik al niks. Voor velen waarschijnlijk een prachtig huis, maar alleen al het feit dat de woonkamer op een verdieping ligt vind ik niks. Er zat weliswaar een knoepert van een terras aan vast, maar toch. Ik zou dan op z'n minst daar nog een trap aan maken of zo. Ik snap wel waarom de huiskamer op een verdieping ligt: de woning ligt aan een dijk en als de woonkamer op de begane grond had gelegen dan had je niet over de dijk heen kunnen kijken. Maar ja, het was toch mijn huis niet, zowel qua indeling als inrichting. Aan de andere kant, als ze het mij kado zouden doen, zou ik niet weigeren.

Goh, dat zou wat zijn.... De hele tuin op de schop. Die is nu veel te saai, veel te strak, veel te veel werk. Ik zou er een cottage-tuin van maken. We hebben daar toen twee weken in gezeten en jammer genoeg was het weer toen niet zo denderend. Een groot huis maar in mijn ogen niet zo praktisch ingedeeld. Maar smaken verschillen natuurlijk en ik zou er best in kunnen leven. Keep on dreaming. Ik zou best willen verhuizen. In ieder geval een groter huis. Grotere woonkamer, zeker grotere keuken, een kamertje of twee erbij, grotere tuin. Jammer dat het zo duur is allemaal en jammer dat wij in een bijzondere situatie leven. Dat maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Of ik moet de knoop doorhakken en in Nederland blijven wonen, zelfs in deze omgeving. Dan zouden we rond kunnen gaan kijken. 

Tja, choices, choices....