Colonie de Vacances

Plaatsjes waar ik best wel eens naar toe zou willen:
- Marseille - nog nooit geweest
- Nice - weet ik niet meer
- Cannes - wel eens geweest
- Parijs - vroeger heel vaak geweest
- Corsica - ook al geweest (prachtig!!)

Hé, wel erg toevallig dat deze allemaal in Frankrijk liggen.... Ik heb wel wat met Frankrijk natuurlijk (hoezo, natuurlijk?), maar kom er toch niet meer zo vaak. Misschien vroeger te veel er naar toe geweest? Het is meer omdat er nog zoveel meer is dan Frankrijk alleen. En half Nederland gaat er al naar toe en is er zo lyrisch van. Nu is er ook niet echt een land - althans waar ik tot nu toe ben geweest - die de sfeer van Frankrijk kan evenaren. Er hangt een heel aparte sfeer, heel relaxt en ik kan me best voorstellen daar mijn oude dag te slijten.

Andere landen hebben andere sferen. Spanje, Bonaire (eigenlijk geen land), Amerika, Canada. Allemaal sferen op zich. Daardoor onderscheiden ze zich ook. Als overal dezelfde sfeer zou hangen zou het wel erg saai zijn. 

Ja, ik zie mezelf nog wel eens zitten op een plein onder de platanen met een café au lait voor me. Met uitzicht op de Mediterannée bijvoorbeeld. Of op het strand met een salade Niçoise en een fles frisse, koude rosé, en dan zéker met uitzicht over de Mediterannée, zo blauw, zo blauw. 

Dat ik wat heb met Frankrijk stamt uit mijn jeugd, want toen ik veertien was 'moest' ik van mijn ouders mee met een Colonie de Vacances. Mijn vader werkte toen bij een Frans bedrijf (Jeumont Schneider) en dat bedrijf organiseerde altijd vakantiekampen voor de kinderen van de medewerkers. Weet niet of dat nog zo is, maar toentertijd, jaren zeventig, in ieder geval wel. Ik was nog maar net dertien toen mijn vader daar al over begon en tijdens onze vakantie in Frankrijk werd dat iedere keer als we een groep kinderen voorbij zagen komen aangehaald: 'Kijk, daar had jij ook tussen kunnen lopen....'. Toen ik veertien was had ik twee jaar Frans gehad op school en toen ben ik in augustus 1975 naar Corsica geweest met zo'n Colonie de Vacances. In 1978 ben ik voor een tweede keer mee geweest naar Tunesië. Je begrijpt, als enige buitenlandse was dat best pittig, zeker de eerste keer, maar wel goed voor je talenkennis en je vorming. Van een super verlegen meisje in 1975 al heel wat minder verlegen in 1978 en tegenwoordig gewoon ronduit brutaal ;-)

Ja, er zijn heel wat traantjes gevloeid zeker in het begin, maar het was een goede leerschool. Ik heb ondanks alles leuke vakanties gehad en had in beide vakanties een 'vast' vriendinnetje. Grappig hè.... Ik vertrok altijd bij kennissen van mijn ouders die vlakbij Parijs woonden met hun dochter Louisette, en daar trek je dan heel in het begin even mee op - toch wat houvast - maar al snel had ik andere vriendinnetjes (en vriendjes....). Louisette was misschien toch mijn type niet. 

Nee, er is niets mis met Frankrijk dus wie weet kom ik er best nog wel eens. Nou ja, en weglopen zal het niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...