Nieuw-Zeeland reisverslag - vervolg 2

Eenmaal aangekomen in Wanganella Cove, moesten we de kayaks nog klaar maken voor de trip. We hadden ons al in onze wetsuits gehesen met daarover een fleecetrui en een regenjas. Rond ons middel het spatzeil. We hadden onze duikschoentjes meegenomen voor aan de voeten. Nu de bagage nog in de ruimtes zien te krijgen. Het weer was wat druilerig, maar daar staat deze omgeving ook om bekend. Fjordland is bijzonder mooi, maar deze pracht komt met een downside en dat is dat het er vaak regent. Nu dus ook. Maar in een kayak wordt je toch nat en op een gegeven moment voel je de regen ook niet meer, zeker niet met een regencap en een muts. Goed ingepakt dus. Beetje lastig als je moet plassen trouwens....

Klaar voor de tocht

Lunchen (in de regen...)

Onderweg

We peddelden van Waganella Cove door Deep Cove, dan de bocht om naar links, Hall Arm in helemaal tot aan het einde, tot we niet verder konden. Dan via de andere oever weer terug waar we naast een rivier ons kamp hebben opgeslagen in de stromende regen. We werden verwelkomt door een nieuwsgierige weka, een inheemse loopvogel. Grappige beestjes... 

Overigens was dit een veel gebruikte plek waar een gemeenschappelijke tent stond op een vlonder met muggengaas, gasje, stoelen etc, een dekzeil waar de kayaks onder konden liggen en hier en daar plekjes voor de tent. Het regende behoorlijk toen we de tentjes moesten opzetten, maar mede door de nodige ervaring met tentjes stond alles in no-time. Toilet was vrije natuur of voor je 'number two' - zoals ze dat daar noemen - kon je in weer zo'n 'natuurtoilet' waar het allemaal op de grote hoop valt. Onder het dekzeil kon je je redelijk droog omkleden in je warme, droge kleding en in de groepstent kon je je prakje opwarmen. Wij hadden gewoon een simpele zak soep gekocht wat we hebben opgegeten met brood en wat beleg. Het was wel zalig om iets warms in je maag te hebben want het was niet echt warm buiten. Die Canadees zat een koude pastasalade te eten wat er niet erg aantrekkelijk uit zag, maar dat kwam ook omdat het koud was. Mel had ook iets uit blik wat ze opwarmde. Dat doet je toch wel goed, een warme prak.

Weka (loopvogel)

Na nog wat kletsen en een bak thee ons kleine tentje in waar we op zo'n half thermarest-matje sliepen in geleende slaapzakken. Ik had gelukkig mijn fleece lakenzak mee. Zo'n half matje is best koud aan je onderlichaam, maar ondanks alles en ondanks de regen toch redelijk goed geslapen. Wel een erg klein tentje, hoor. Was bijna claustrofobisch.... 

The next morning: FIRST SNOW!  Op de bergen weliswaar, maar dat verklaarde wel waarom het zo verrekte koud was. Een werkelijk mooi gezicht zo als je je tandjes staat te poetsen aan het water van de inlet. Dat doet je de oervervelende sandflies op dat moment wel vergeten. Hoewel... 

First snow bij het tandenpoetsen.

Nog wat beter te zien halverwege onze tweede dag.

Na het ontbijt alles weer opruimen, je weer in je (natte) kayakkleding hijsen (bleh) en weer een mooie tour gedaan. Er stond weinig wind, weliswaar af en toe een bui, maar het was immens mooi, zo met die verse sneeuw op de toppen van de bergen. Nog burlende herten gehoord. Ze helaas niet gezien hoewel we er wel ons best voor hebben gedaan (met een kayak kan je heel geruisloos heel dichtbij komen). Gepeddeld langs Elizabeth Island. Dat is een eiland in de Doubtful Sound waar alle predators zijn verwijderd en het eiland voor de vogels is, zoals het oorspronkelijk was in heel Nieuw-Zeeland voordat de mens er ratten en ander ongedierte (de mens zelf?) heeft geïntroduceerd.

Helaas was zo rond drieën ons kayak-avontuur weer voorbij en gingen we weer aan wal bij Wanganella Cove. Alles weer opruimen, jezelf omkleden, kayaks weer opbergen en wachten op de bus. Ondertussen word je kapot geprikt door die ellendige sandflies.... Overigens had ik wel weer behoorlijk last van mijn rechterarm, wat ik al had verwacht min of meer. In 2002 had ik daar carpaal tunnelsyndroom opgelopen, ook tijdens een driedaagse kayaktocht. Mijn rechterarm blijft een kwetsbaar lichaamsdeel (RSI).

De bus bracht ons via de steile, hobbelige gravelweg weer terug naar het punt waar de veerboot al lag te wachten. Om één of andere reden mochten wij er met z'n vieren al in, terwijl er aan wal een hele bubs dagjesmensen stonden te wachten. Een erge drukke bedoeling en dat tot tegenstelling van de heenreis waar we maar met z'n achten of zo waren. Maar ja, toen was het wel erg vroeg. 

Helaas geen dolfijnen of ander 'groot wild' gezien, maar de ervaring was wederom weer overweldigend. Een erg leuke bezigheid. Zeker daar.

Eenmaal op de wal weer onze camper opgepikt en op dezelfde campground gestaan. Ons eten in de keuken gemaakt waar we in gesprek raakten met twee  Britten die al een jaar of tien in Nieuw-Zeeland wonen. Was erg gezellig. Dat is dan weer een voordeel van zo kamperen in Nieuw-Zeeland.