Nieuw-Zeeland reisverslag - vervolg 4

De volgende dag, zondag 7 april, mochten we een uur langer doorslapen, want de zomertijd was ten einde en de wintertijd was weer begonnen. Aangezien wij zonder wekker slapen en vandaag best een lange rit voor de boeg hebben (helaas....) waren we al om 06.45u op pad. We zijn even snel naar de Franz Jozef Glacier gereden waar we het pad naar de gletsjer hebben opgelopen en enkel de gletsjer vanuit een uitzichtpunt hebben gezien. Jammer genoeg geen tijd om erheen te wandelen, anders hadden we dat zeker gedaan, temeer omdat wij de eersten waren. Er was verder helemaal niemand!


Het was een frisse ochtend met een hele heldere lucht en hadden - zeker in het begin - een prachtig landschap met ochtendmist. 


In Hari Hari hebben we ontbeten en dit plaatsje bestempeld als een potentiele oude-dag voorziening. Getankt in Hokitika, afvalwater gedumpt onderweg en eindelijk mijn korte broek weer eens opgezocht. Onderweg toch even de Pancake Coast bezocht ondanks het strakke schema. 


De temperatuur was inmiddels opgelopen naar een graadje of 18. Rond 17.00u waren we in Kohatu waar we even een koffie hebben gedronken. We kwamen eigenlijk net voor donker aan in Motueka, maar zijn doorgereden naar Kaiterteri van waar vandaan onze volgende excursie zou vertrekken. Onderweg tussen Motueka en Kaiterteri hebben we geen campgrounds gevonden (alleen veel boomgaarden, dit is het appelgebied van Nieuw-Zeeland). Eenmaal in Kaiterteri was het donker en hebben we wat op de tast een campground gevonden, Bethany Park (wat later een 'christian' campground bleek te zijn...). Een immens grote campground met nog een handjevol andere campers, maar dat kon je natuurlijk niet zien in het donker. Daar ook weer een keuken waar we ons avondeten hebben klaargemaakt en opgegeten en dan naar bed.


's Morgens werden we ruw gewekt door vechtende Pukeko's: een soort uit de kluiten gewassen meerkoeten. We hebben buiten ontbeten in het zonnetje en alles weer gereed gemaakt en gereden naar het dorpje Kaiterteri zelf, waar we bij het hokje van Wilsons te horen kregen dat we ons moesten melden in Motueka [zucht]. We waren gelukkig vroeg, dus snel weer terug naar Motueka waar we ruim op tijd in hun hoofdkantoor aankwamen. 
Het klaarmaken van onze daypacks

Met de boot werden we naar het beginpunt gebracht.

Beroemde gespleten rots.

Aan boord
We zouden met 'Wilson's' een driedaagse wandeltocht doen door het Abel Tasman National Park. Ook dit weer een tikkie aan de luxe kant, maar ach. We hebben in het verleden primitief genoeg gedaan. Het klaarmaken van de bagage ging wat rommelig. We kregen ieder een mooie Wilson's tas om onze spullen in te doen en we moesten zelf voor onze dagrugzak zorgen. Er stonden lunchpakketjes klaar en een fles water. We hadden onze overnachtspullen gelukkig gisteren al klaar gelegd, dus dat hoefden we alleen maar in de andere tas te doen. Met onze eigen auto reden we achter de bus aan waar de andere mensen die dezelfde tocht zouden doen in zaten. Ergens halverwege konden we de camper op een 'bewaakte' parkeerplaats achterlaten en konden wij ook de bus in weer terug naar Kaiterteri van waar vandaan de boot vertrok die ons naar ons wandelbeginpunt zou brengen. Daar moesten we even op wachten. Eenmaal aan boord (rond 13.00u pas) bleven wij boven op het buitendek zitten ondanks dat het niet echt warm was, maar de zon scheen en dan ga je niet binnen zitten! We zijn afgezet in Totaranui, waar onze wandeling begin (zie de kaart op deze site). 
Zwarte scholekster met een mossel

Pohutukawa

Oversteek van een lagune

Zonsondergang bij onze eerste lodge.
We hebben gewandeld in prachtig oerbossen met eeuwenoude bomen en onze gids vertelde er veel over. De groep was vrij groot en zeer divers maar best ok. Het weer was goed: beetje zonnig, niet te warm. Uiteindelijk kwamen we uit bij een lodge, Meadows Homestead, waar we konden douchen in onze eigen (luxe) kamer en gewoon konden relaxen in een grote lounge met open haard. Het uitzicht was formidabel. Je zou maar zo wonen. Heerlijk gegeten - niet super veel, maar wel erg lekker. Na de thee onze donzige tweepersoonsbed in en snurken.

Dag twee van onze wandeling begon met een stevig ontbijt en buiten op de tafel stond alles uitgestald voor de lunch waar we naar believen in konden graaien en onze lunchzak mee konden vullen en dat was behoorlijk veel! Zeer goed verzorgd, maar ik wel zeggen.
Nog even genieten van de laatste necktar

Roodpoot meeuw

Een Bellbird.

Er zaten geen kaboutertjes onder..

Onze tocht van vandaag was prima te doen met af en toe best steile stukjes. Na een uur of twee gingen een aantal van onze groep vanaf een strand verder met kayaks. Wij liepen gewoon verder door het prachtige bos met palmen, manuka, kanuka (weten we het verschil nog?), en de schitterende geluidjes van de bellbird en de tui. De stops onderweg zijn goed voorzien van o.a. wc's (waar je gewoon doortrekt!) met wc papier. Af en toe moet je door het water zodat je je wandelschoenen moet vervangen door je teva's of gewoon op blote voeten verder. Dat laatste deed ik dan en dat veroorzaakte wat pijnlijke voetzolen op mijn poezelige stadsvoetjes. Niet zeiken, gewoon doorlopen. Buiten deze kleine pijntjes bezorgden de bulten van de sandflies mij meer irritatie. Wat een gemene rotkrengen! De tweede lodge, Torrent Bay, was zonodig nog mooier met een mooie lounge en een ruime kamer. Het eten weer formidabel, en we werden met veel zorg en gastvrijheid omringt. Pluim voor Wilson's! Dan 's avonds in slaap vallen bij het geluid van de golven. Wat wil een mens nog meer!
De overvloedige tafel om je lunchpakket samen te stellen.

Manuka

Fantail.

De derde en tevens laatste wandeldag verliep wat vlotter dan de vorige dagen. Er werd flink doorgestapt - maar nog niet snel genoeg soms naar mijn zin. Weer 17 km deze dag. Het weer was wat wisselvallig vandaag met af en toe dikke, grijze wolken, maar we hebben het toch droog gehouden. De paden waren goed en naarmate we dichter bij het eindpunt kwamen, kwamen we steeds meer tegenliggers tegen, hoewel ik nog vond meevallen. Schijnt in de zomer (daar dus december en januari) behoorlijk druk te zijn. Rond 14.30u was het gedaan en moesten we bij het eindpunt nog een flinke tijd wachten op de bus. De kayakkers onderweg nog opgepikt, korte evaluatie bij het kantoor (onderweg ook nog de camper opgehaald) en dan boodschappen doen bij de supermarkt daar: onze favoriet New World, een soort luxe AH, maar dan tien keer beter gesorteerd! Op weg richting Picton waar we onderweg op een campground in Cable Bay hebben overnacht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...