Nieuw-Zeeland reisverslag - vervolg 5

De campground van Cable Bay ligt tamelijk van de route af. Je moet er een vrij smal weggetje voor nemen om daar uiteindelijk te komen. Het schijnt dat Cable Bay vroeger de plaats was waar de kabel van het zuid naar het noordeiland liep. Ongetwijfeld is daar alles over te vinden op Wikipedia. Het was in ieder geval een leuke campground, lekker rustig en mooie keuken, niet zo heel groot, maar prima en met picknick tafels buiten waar de volgende dag, 11 april, heerlijk in het zonnetje hebben gegeten. Rond 10.00u weer op pad, de weg opgezocht richting Picton. We hadden de kustweg genomen, die leek ons wat leuker en spannender dan de weg binnendoor. De weg was inderdaad heel spannend want superbochtig en met zo'n verhoogde Hi-Ace was het soms lastig 'm goed in de bochten te houden. Langs deze weg erg veel woningen te koop. We vragen ons nog steeds af waarom.

We waren eigenlijk best snel in Picton. We hebben de auto geparkeerd en zijn het stadje doorgelopen op zoek naar een duikclub waarvan we alleen een naam en een vaag adres hadden. Maar eenmaal daar was er niets van te vinden. Terug gelopen door de 'winkelstraat' en daar zagen op zo'n vouwbord - wat altijd midden op het trottoir moet staan normaal gesproken, in Nederland tenminste, hier niet - voor een outdoor/viswinkel dat ze duikexcursies deden. We hebben ons gemeld en ernaar geïnformeerd en konden ons de volgende dag om 09.00u melden. Het was een strakblauwe dag, maar de vooruitzichten waren wat minder, dus het was niet helemaal zeker of het door kon gaan, maar dat hoorden we dan wel. 

We hebben daar op de hoek een koffie gedronken en zijn daarna naar zo'n Top 10 Holiday Park gereden. Tja. Niet onze favoriete holiday parks, hoor. In de WC's en douches klonk muziek, er was een keuken en er waren picknicktafels. We hebben er een was gedaan en een beetje verslag bijgewerkt, in de zon gezeten en daarna een eind gaan lopen richting het stadje (deze campground ligt een ietwat buiten het centrum). Picton heeft een mooie marina en ziet er heel gezellig uit. Schijnt overigens wel dat de veerboot die hier dus aankomt en vertrekt in de toekomst vanuit een ander punt zal gaan varen wat de 'jus' die Picton zo leuk maakt zal doen verdwijnen. We hebben lekker gewandeld, nog een wijntje gedonken en daarna op de campground gekookt in de gezamenlijke keuken. Er was daar een franse jongen die een lekkere lamsbout aan het bakken was in de oven. Grappig. In de loop van de avond werd het wel drukker op de campground, maar dat heb je hier voortdurend, zeker omdat iedereen met campers kampeert, en dan kan je binnenkomen wanneer je wilt. Camper parkeren, bed uit en klaar. Simpel!

De volgende dag ons gemeld bij de winkel waar na enige tijd de duikgids aankwam die een Nederlander bleek te zijn (Nine Dives), maar al wel heel lang in Nieuw-Zeeland woont. Met zijn rammelbus zijn we naar een afgelegen plekje gereden waar hij een opslag had voor al z'n duikspullen en waar ook zijn boot lag. We hebben ons daar omgekleed, hij heeft de boot achter z'n wagen gehaakt, z'n dochter hallo gezegd (die ook meeging, maar daar zat niet echt veel in...) en zijn naar het haventje van Waikawa gereden waar hij de boot te water liet. Het was was een vrij grijze dag met wat regen deze morgen, maar het trok later zowaar op en de zon begon ook nog te schijnen. We hebben gedoken in Double Cove (waar je overigens mooie huisjes kunt huren), een klein visreservaatje, waar veel Blue Cod zwom. We doken met dubbel 7 - het water was slechts 15 gr - en verder was het niet echt super bijzonder daar op een hele grote Eagle Ray na. Maar wel lekker om er weer even 'in te komen' na een stilstand van een half jaar (voor mij dan). De tweede duik was een ietsje verder op een klein wrakje. Daar in de buurt hadden we wel robben gezien en nadat we het wrakje uitvoerig hadden bekeken, kreeg ik het toch koud - na zo'n 35 minuten - en zijn we langzaam terug gegaan. Helaas dus niet gezwommen met seals. Toch pas na een minuut of 50 eruit. Je moet oppassen met onderkoeling en ik weet dat als je aangeeft dat je het koud hebt, het nog even duurt voordat je er echt uit bent.

Op de terugweg hadden we behoorlijk wind en golven tegen: het weer was goed verslechterd. We werden afgezet bij de haven van Waikawa waar we een heerlijke warme douche konden nemen (luxe! Daar mag Vinkeveen nog een puntje aan zuigen!). We zijn daarna afgezet bij de parkeerplaats waar de camper hadden achtergelaten, gedag gezegd, nog even wat gedronken in Picton (bij Nederlanders notabene) en dan terug gereden naar Waikawa waar we op een campground hebben overnacht. Niet meer die Top 10, want dat vonden we niks. Weer met grote keuken en eetzaal, grote laundry en weinig andere campers. We zijn te voet gelopen naar de marina van Waikawa waar we hebben gegeten bij een vrij simpel restaurant, maar het eten was goed: ik had Blue Cod en die was perfect gekookt. We hadden wel een ongenode gast aan tafel die behoorlijk wat biertjes op had en begon te discussiëren over de piraten en al het onrecht in de wereld. Niet echt gezellig. Toen we het eten op hadden, zijn we dan ook direct weg gegaan.

Zaterdag de 13e april zijn we na een bezoek aan een goede bakker met de veerboot van Picton naar Wellington gevaren. Een tocht van zo'n twee uur. We hebben weer aardig wat dolfijnen gezien en een aantal albatrossen. Het weer was niet al te best en er hingen donkere wolken boven het noordeiland. In Wellington hebben we het museum Te Papa bezocht. Mooi museum, gratis ook, maar wij zijn niet echt museummensen, dus we hadden het ook wel nel gezien. Bij de New World inkopen gedaan en in de regen zijn we weer op weg gegaan en uiteindelijk een campground in Paraparaumu, Lindale Motor Park. Ik zou zeggen: gewoon doorrijden als je dit ziet. Echt de slechtste en minst aangename campground die we hebben gehad. De meeste plaatsen waren bezet door van die vakantiehuisjes-achtige bouwsels bevolkt door van die low-lifes die we de volgende ochtend pas tegenkwamen, maar toch. De douches en WC's, keuken en zo waren wel in orde, maar er was gewoon niets aan. We hebben ons eten gemaakt in de keuken en zijn gaan slapen.

De dag erop zijn we na douche en ontbijt verder gereden naar het Tongariro National Park. Weer een beetje aanpoten dus vandaag. We zijn door prachtig landschap gereden, de zon scheen, nog onderweg in Mangaweka een koffie met een heerlijke lemon merengue pie gegeten (mjammie, aanrader!) en we hebben de vulkanen gezien, stralend in het zonnetje. Er kwam stoom uit de flanken en hadden al gehoord in Otaki waar we bij een "i" (i van Information oftewel de VVV) waren gestopt voor wat info, dat we de Crossing in het Tongariro NP niet zouden kunnen maken omdat er nog niet zo lang geleden - ik meen in 2012 - een uitbarsting zou zijn geweest en dat een deel van het pad zou zijn weggeslagen.... Nou ja, we zouden het zien.
Aan de rand van het National Park een campground opgezocht, wederom met een keukentje met een prachtig houten blad, daar een lekker wijntje met een kaasje opgepeuzeld in gezelschap van twee jagers die net een aantal dagen (tevergeefs) op hertenjacht waren. Ik heb van één van die jagers zijn geweer mogen zien met een Bushnell kijker erop en nog even gebabbeld over Leica en Bushnell en over het jagen in het algemeen. Altijd leuk zulke gesprekken.
Na het avondeten aldaar in de keuken gemaakt naar bed, want er stond ons een lange wandeldag te wachten.