Nieuw-Zeeland reisverslag, vervolg 6

Tongariro 'Crossing'. 

En daar ging de wekker dan: om 06.30u want we zouden om 07.15u worden opgehaald. De camper hebben we een paar meter verderop gezet en enige tijd later kwam er een bus aan waar aan flink wat lotgenoten inzaten. Allemaal lekker asociaal één volledige plek in beslag nemend waar je met z'n tweeën had kunnen zitten, dus Jan en ik zaten ver uit elkaar. Niemand zei een woord. De weg erin duurde een half uurtje en de chauffeur reed goed door. Dan links af een gravelweg op en na een paar kilometer dan aan het begin van de wandeling. We kregen een korte uitleg. De bus zou ons weer om 15.00u komen oppikken en als je te laat was dan had je pech. Op dat moment had ik echt zoiets van: nou, dat hadden ze wel eens mogen vertellen want we hadden er ook met onze eigen camper naar toe kunnen rijden, hoewel de plaatsen daar beperkt zijn, maar als je vroeg bent, zoals nu, had dat makkelijk gekund. Nu moest je als het ware nog doorstappen ook. Daar kregen we dan ook te horen dat het geen 'crossing' meer was, maar een op en neer wandeling. Ook niet leuk. Al met al begonnen we al met een wat katergevoel aan de wandeling die overigens wel erg mooi was. Het is alsof je door een maanlandschap loopt - hoewel ik eigenlijk niet zou weten hoe dat er uit ziet .... Je moet beseffen dat je hier door actief vulkaanlandschap loopt en je de oude lavastromen heel duidelijk ziet lopen. Probeer dan te bedenken hoe het er hier uitziet tijdens een uitbarsting, hoe geweldig, hoe immens, hoe indrukwekkend. Hoe nietig wij dan zijn. Omdat geologie toch altijd wel een soort van latente hobby is van mij ben ik natuurlijk meer dan normaal geïnteresseerd in dit soort landschappen en hoop dan altijd op een klein bevinkje of zo, of een nietig lavastroompje, een fumarole (waar je dan bij kunt)....

De wandeling was best pittig en sommige delen waren ofwel met vlonders ofwel met trappen. Ik ben wat dat aan gaat een stoomlocomotief: ik kom wel omhoog maar het gaat traag. Achteraf gezien is alles tof en leuk natuurlijk, maar op het moment zelf kan ik best afzien. Aan de andere kant zie ik het nut er ook niet zo van in om in sneltreinvaart naar boven te lopen, want dan bonkt mijn hart zowat m'n lijf uit. Nog een geluk dat het lekker koel was. Helaas begonnen de wolken wat te zakken en op een gegeven moment loop je echt in de mist en zelfs in de mistdruppels. Handschoenen aan, muts op, jas aan en dan het laatste stuk bij Esmerald Lakes wat behoorlijk pittig is, ook omdat het zand, klei, as, wat is 't, behoorlijk rul is en je wat moeite hebt om grip te houden. Helaas dus niets gezien van de Lakes, behalve dan een duizelingwekkende afgrond. Althans zo leek het want door de mist zag je niet veel behalve dat het vrij steil naar beneden liep. Helaas mochten we niet verder dan een bepaald bord en konden we de terugtocht weer aanvaarden. Dalen vind ik al net zo vervelend als stijgen, want dat doet best zeer aan mijn knieën - ik heb mijn knieën ooit eens overbelast bij mijn eerste actieve wandelvakantie op Corsica - maar het lekkere van dalen is dat je niet zo buiten adem raakt. Je benen gaat wat trillen van de inspanning, maar dat is te overzien, zeker als het pad redelijk stabiel en goed uitgelopen is. Ik kreeg wel erg veel last van mijn rechtervoet: toch een spier in mijn voet die verkrampt en bij tijd en wijle kon ik haast niet meer op die voet staan. Maar enfin, toch weer de eindstreep gehaald en we moesten wachten bij de bus op een 'laatkomer' en werden we terug gebracht naar de campground waar we de camper hadden achtergelaten. We konden helaas niet douchen daar, dus we zijn zo de camper ingestapt en doorgereden naar onze volgende stop.

Onderweg kwamen we langs Thermal Pools in Tokaanu. Omdat dit een geologisch actief gebied is, zijn hier veel van die natuurlijke hot pools. Je kunt dat natuurlijk vercommercialiseren en dat hebben ze dan ook gedaan, maar voor ons wel een heerlijk relaxt afsluitertje van zo'n actieve wandeldag. Lekker twintig minuten dobberen in een bad van 40 graden, privé, dus lekker in je blootje. Zalig.

Nog een kleine wandeling gedaan door de tuin om deze pools - dat is buiten het gebouw en dan doorgereden naar Taumarunui waar we een campground hebben opgezocht. Wat ze er niet bijzetten in de folder is dat deze campground vlakbij een spoorbrug ligt en het net lijkt alsof ze dwars door je camper heen denderen. Gelukkig is het niet zo'n frequente lijn....

Daar in de algemene keuken - met tomatenplantjes en andere kruiderijen - een lekkere ovenschotel gemaakt met kip en zoete aardappel en het ons eens goed laten smaken. De keuken is goed geoutilleerd en best wel gezellig. Douches zijn prima en de uitbater erg aardig. We hebben die nacht veel regen gehad. Gelukkig was het tegen de ochtend weer droog en een graadje of 20.