De kaalgevreten wildernis

Die vervelende maandag is gelukkig alweer voorbij, en dus kunnen we beginnen aan de rest van de week, die lang zo erg niet is. Als de maandag eenmaal geweest is, gaat het een stuk beter met mij.

Vorige week vrijdag had ik een rotdag. Door een druppel - en die bekende emmer - had ik die middag een ontzettende huilbui die niet leek te stoppen. Ik ben die middag eerder naar huis gegaan en ben even naar de duinen geweest en daar een wandeling gedaan van zo'n zes kilometer, laverend tussen de damherten, die je vroeger echt van het pad af moest zoeken en die nu op een meter of dertig van je af staan - soms nog wel dichter bij - en niet eens meer voor je weglopen. Dat buiten zijn en alles even van me afpraten tegen Jan heeft mij goed gedaan. Natuurlijk voel je je knap gammel en moe daarna, maar soms kan je het niet tegenhouden en moet het eruit. Dat was dus vrijdag.

Zaterdag zijn wij via een boerenmarkt in Almere, waar wij een flinke kip van zo'n twee kilo hebben gekocht en een doos wijn, naar mijn ouders gereden om toch nog even bij ze langs te gaan. Om de tijd wat te doden zijn we nog even naar het einde van de Knardijk gereden en daar rechts naar beneden de Oostvaardersplassen in gelopen. Nu die film De Nieuw Wildernis zo enorm wordt gepromoot, nog eens even met eigen ogen wezen kijken wat een troosteloze toestand daar heerst. 

Kaalgevreten wilgenbomen

Zelfs in de zomer is alles kaal gevreten. Gelukkig zagen we nog een reebok in het omhekte terrein, maar ik heb de goede indruk dat hij over het niet al te hoge hek - want op dat terrein lopen de Koniks - kan springen om zijn voedsel buiten de omheining te zoeken. 

Reebok.

Reeën zijn namelijk niet meer te vinden in de Oostvaardersplassen omdat zij zich daar niet meer kunnen handhaven - er geen voedsel meer is - tussen de grote grazers en de ganzen. Ze zitten nog wel in het Hollandse Hout, een bos aan de linkerkant van de Knardijk. 

Op datzelfde terrein zagen we ook nog een dode Konik liggen, een merrie, die daar volgens mij nog niet echt heel lang lag. Was wel aardig opgezwollen en er zaten veel vliegen op, maar nog nergens een teken van verrotting en het stonk er ook nog niet echt super erg. De foto heb ik bewerkt met een zogenaamd artistiek filter, maar het is wel degelijk een echte foto van een dode Konikmerrie. Ik kon zo niet zien waaraan ze nou was overleden.... Het leek net alsof ze daar gewoon boem! was omgevallen.

Dode Konikmerrie (Oostvaardersplassen)

Mede door de politiek loopt het daar uit op een drama ondanks goede alternatieve beheerplannen (zie het pdf-bestand hier) waar tot nu toe helaas nog niet naar wordt geluisterd. De damherten in de Waterleidingduinen gaan eenzelfde lot tegemoet nu het hele gebied is omheind.

Afijn. Even langs mijn ouders dus waar mijn vader op dat moment erg ziek was en niet veel had aan ons bezoekje. Aangezien Jan in oktober op zee zit, was dit nog de enige kans voordat hij weg gaat om nog even langs te gaan. Je weet niet hoe snel het gaat natuurlijk.

Zondag hebben we eerst hardgelopen en daarna lekker lopen rommelen in de tuin en binnen en 's avonds een zalige reebout - nee, niet van de reebok hierboven - hebben verorberd.