Voortgang

Het is raar hoe je nu de dagen doorkomt. De ene keer voel je je sterk, het volgende moment staan de tranen in je ogen. Mijn ouders zijn nu druk bezig om de zaakjes te regelen en er worden allerlei afspraken gemaakt. Erg zakelijk allemaal, maar ja, het moet gebeuren. En beter nu met z'n tweeën dan straks allemaal moeilijk moeilijk als pa er niet meer is.

Ik kan mijn gedachten op kantoor er best moeilijk bij houden. Komt nog bij dat het erg druk is op kantoor en ik praktisch de hele dag alleen maar reizen en hotelkamers aan het boeken ben en daar moet je best je gedachten bij houden. Gelukkig kan ik één en ander laten regelen door externe partijen, anders zou ik helemaal horendol worden.

De telefoon staat helaas ook niet stil....

Ik heb contact met mijn moeder via Skype, dat staat dan ook op de achtergrond aan. Ze zegt dat het snel gaat en aan de ene kant is het maar goed ook, maar het klinkt wel raar om dat zo te zeggen. Maar een lang slepend ziektebed is ook niets. Niet voor mijn vader, maar voor ons ook niet. Want niet alleen ik zal me zo voelen, maar zeker mijn moeder en mijn broer en mijn schoonzus. Schijnt dat mijn kleine nichtje het er helemaal moeilijk mee heeft.... Jan kan van dit alles denk ik wat beter afstand nemen. 

Het is voor mij soms niet echt leuk dat ik geen contact heb met Jan overdag, dus moet ik het allemaal ook zelf maar zien te verwerken steeds. Alles opsparen voor de avond werkt niet altijd. Met mijn moeder kan ik zeg maar 'real time' via Skype 'praten' en dat werkt goed. Fijn dat we in zo'n tijdperk leven!