Familie

Zo. Maandag. Tijd voor een update na een enerverend weekend...(?). Vandaag voelt de maandag anders dan anders:

• het is herfstvakantie hier, dus héérlijk rust
• mijn mannetje is op de terugweg dus een weekend samen in het vooruitzicht.

Afgelopen vrijdagmiddag ben ik even naar het tuincentrum geweest, omdat ik via een site van onze bloemiste aan de overkant - die nog steeds niets tegen mij zegt - een leuk stilleventje heb gezien en ik dacht: dat kan ik zelf ook.

Het origineel ...

Het valt echter nog niet mee om al die attributen die zij gebruikt los te kopen. Maar je moet het natuurlijk niet één op één hoeven te kopiëren: je kunt je eigen creativiteit ook z'n gang laten gaan. Maar het is wel een leuk uitgangspunt.

Een eerste opzetje..

Eenmaal alles bij elkaar gezocht en thuis 'in elkaar gezet', viel het kleine dienblaadje een beetje in het niet op de grote tafel. Aangezien ik nog een dienblad had, het één en ander weer veranderd en uiteindelijk kwam daar dan de volgende creatie uit:

Denk de stoel weg en beeld je een paars-pluche achterwand achter, dan is dit ook best leuk geworden, al zeg ik het zelf. Veel komt uit mijn eigen tuin, en de sinaasappelschijfjes zijn hier nog niet helemaal ingedroogd, maar ook eigen creatie.

Zaterdag moest ik om half elf bij de opticien zijn omdat ik erg moe word van het beeldschermwerk op kantoor. Na de nodige metingen komt een lang verhaal hierop neer: ik heb een vari-focus bril nodig waarmee ik op 75 cm afstand mijn beeldschermwerk beter zie, en op 40 cm afstand kan lezen. Kosten inclusief monteur zo'n 700 euro.... uche-uche-uche.... wát zegt u?
Mijn ziektekostenverzekering vergoedt daar dan 100 euro van, maar aangezien ik een flink eigen risico heb, is dat dus voor eigen rekening. Maar goed, ik zal zo'n bril wel gaan aanschaffen, want het is niet te doen zónder. 

Dan nog even nieuwe hardloopsokken gekocht, van die kniekousen eigenlijk, van X-socks en even naar de grootgrutter voor de nodige boodschappen. Op de fiets weer terug naar huis, was opgehangen, tas uitgepakt, boterhammetje gegeten met de rest van de schouderkarbonade, beetje in het zonnetje gezeten en wat lopen rommelen. Geloof ik, want ik weet begod niet meer wat ik de rest van die zaterdag heb gedaan eigenlijk...

Zondagmorgen hardgelopen. Een mooi rondje bedacht waarvan ik dacht dat dat wel ongeveer 10 km zou moeten zijn. Ik had me voorgenomen om dat rondje te lopen en dan te stoppen bij waar ik was begonnen, maar eenmaal daar zat ik op de 9 km en toen dacht ik - ondanks de blaren - nou ja, die ene kilometer kan er dan ook nog wel bij, en dat heb ik dan maar gedaan. Dus ondanks de nieuwe sokken en de ingetapete voeten toch weer blaren. Balen! Na het lopen ben ik met de auto naar de duikplaats gereden om de daar aanwezige duikers even te polsen over de eventuele sanitaire voorzieningen en ze waren daar niet geheel onwelwillend over. Echt uitgesproken enthousiast waren ze echter ook niet. Dus ik was pas tegen twaalven thuis en ik rammelde van de honger. Eerst douchen dan een lekker snee brood met scrambled eggs en backed tomatoes en een flinke bak koffie.

Die zondag heb ik wel vier extra familieleden toegevoegd aan mijn vriendenlijst van facebook, van die familieleden waar je járen niets van heb gehoord en nu mijn vader ziek is, zoeken die allemaal contact met mijn ouders en zodoende heb je dan ineens weer familie. Na de dood van mijn oma - moeder van mijn vader - is die hele familie eigenlijk wat uit elkaar gevallen, tenminste, mijn ouders hebben er nooit meer iets van gehoord op een enkele tante na - tante Fien - maar voor de rest werd het stil. Ik wil niet zeggen dat dat nu persé aan die familie ligt, want mijn ouders zijn nu ook niet van die bellers. Maar nu met facebook ligt de drempel een stuk lager en heb je ineens een aantal nichtjes en wat tantes erbij. Ik kan me ze niet echt heel goed meer herinneren, behalve mijn ene nichtje waar ik toen ik klein was best veel mee op trok, maar de rest is wat vaag. Het is dan ook meer dan 25 jaar geleden dat ik ze voor het laatst heb gezien. En ik moet ze dan ook wel even 'plaatsen' van hoe zit dat ook alweer en wie is nu van wie... Maar ja, wel grappig. Ze zijn, voor zover ik kan zien, allemaal gek van paarden, dus veel gemeen hebben we niet. Hoewel ik zou wensen dat ik was opgegroeid met paarden maar dan wel de western kant en niet van de - zoals Youp van het Hek zo mooi zegt - nichterige paarden.

Ik opper dat deze edele dieren met hun rare dansjes en aanstellerige pasjes binnen de manege toch echt worden gezien als Brabantse homo’s en ik weet niet of het handig is om een Roomse bisschop op een kinderfeestje rond te laten rijden op een nichterig paard? - uit: Ramptoerist, NRC, Youp van het Hek.

Ik zie met hun paarden en honden op foto's staan en dan kan ik het toch niet nalaten een klein zuchtje te laten en te denken van: zij wel....

Het leven loopt zoals het loopt....