Hoofdpijn

Tamron tulpen

Met wat schroom moet ik vandaag toch melden dat ik een wat mindere dag heb. Schroom omdat ik regelmatig commentaar heb dat mijn blogs wat somber zijn. In feite moet ik mij daar niets van aantrekken, want ik blog wanneer en wat ik wil bloggen. Het is namelijk zo, dat als ik mij super voel ik eigenlijk geen drang heb om te bloggen. En dan lijkt het alsof ik alleen maar somber ben wat niet het geval is. Ook ik geniet voldoende, maar ik moet mijn frustraties toch ergens kwijt....

Vannacht niet zo goed geslapen. Werd wakker door felle hoofdpijn aan de rechterkant achter mijn oog. Ik ben daar toch min of meer doorheen geslapen maar daardoor is de kwaliteit van de slaap niet al te best. En dat was te zien vanmorgen: dikke zakken onder mijn ogen. Direct een pijnstiller tegen de hoofdpijn, maar helaas wordt het niet minder. Sterker nog, het breidt zich uit naar de rest van mijn hoofd en voel mij moe.

Daar dan nog bovenop - of misschien daardoor - dat ik weer aardig labiel ben vandaag. Die labiliteit kan komen doordat er een beroep wordt gedaan op mijn geheugen en ik daar de laatste tijd dus echt niet meer op kan vertrouwen. En dat frustreert mij, omdat ik dan denk dat men daar misbruik van maakt. Dingen zeggen die ik heb gedaan, gezegd of gehad waar ik mij niets meer van kan herinneren. Als je niet uitkijkt kan je daar gek van worden. Daarom schrijf ik bijna alles op om dat te voorkomen. 

Vandaag twee concrete voorbeelden: een bonus die uitgekeerd had moeten worden, of ik dat wel had gedaan (don't know) en sleuteltje van onze nieuwe kast in het magazijn die ik zou moeten hebben gekregen (don't know....).

Dan de voortdurende frustratie dat de verbouwing nog steeds niet concreet is..... Gelukkig begint er wel iets, dat ik een nieuwe groepenkast krijg. Gelukkig al iets. Ben wel met van alles bezig, maar actie ho maar. De aannemer loopt wel rond, maar wordt dan door een ander gevat om weer verbouwplannen op kantoor door te spreken - en nog iets over een schuurtje bij hem thuis - en dan heb ik zoiets van: "hé, nee! Eerst ik!" En dan zie ik het allemaal in duigen vallen. Ik word er hopeloos van. Sta in feite op het punt om te kijken voor een andere aannemer, maar het probleem is dat ik daar niets van weet (waar vind ik zo snel een goede en vooral betrouwbare aannemer?) en dat dat nog geen garantie is dat het vóór de zomer klaar is.

Is er dan nog goed nieuws? Jazeker! Gisteren had ik een gesprek met een meneer die hoogstwaarschijnlijk onze vacature voor in het magazijn gaat opvullen. Een oudere man maar die in onze ogen precies in het profiel past. Ik was zó enthousiast, dat ik mij moest inhouden om te zeggen: "Ja, stop maar, morgen kan je beginnen....". Nu moet ik even alles laten sudderen en later in de week erop terug komen. Ik was helemaal blij gisteren! Het heeft lang geduurd maar de aanhouder wint dan uiteindelijk. Hopelijk. Want wij kunnen wel enthousiast zijn, maar de vraag is of hij dat ook is natuurlijk en dan zijn er nog een aantal zaakjes waar je dan ook nog uit moet komen.

Verder ben ik tamelijk verslaafd aan een spelletje dat heet Temple Run 2. Echt lastig om je iPad weg te leggen! Zeker als er geen bal op TV is. Hoewel gisteren ik per toeval Jamie Oliver op TV zag - al zappend - die in Schotland was en hij een lekker ontbijt klaar maakte van aardappelscones met roerei en zalm. Dat zag er lekker uit en een ideetje voor komend weekend. Weer eens wat anders. Maar goed, alles ziet er lekker uit wat die man klaar maakt en het ziet er nog eens zo ongelofelijk kipsimpel uit en de manier hoe hij dat dan omkleed met sappige woorden. Je krijgt vanzelf trek, zelfs als je net een copieuze maaltijd heb genuttigd.