Onrust

Bij ons op kantoor ben ik belast met het begeleiden van het inrichten van een zogenaamde shuttlekast. Dat is een paternosterkast-achtig systeem voor in ons magazijn, echter een shuttle is intelligenter - zou ik zeggen - met het verdelen van de ruimte over de lades. Of andersom eigenlijk.

Op zich vind ik het heel leuk om dat te doen, echter ben ik er tegelijk ook erg onzeker over. Ik ben namelijk best slecht in het planmatig vooruit denken. Ik kan daarentegen wel goed iets analyseren, maar dingen die nog moeten gebeuren op elkaar afstemmen kan ik niet zo goed, zeker als daar meerdere partijen bij betrokken zijn.

Ik heb hetzelfde bij mijn aanstaande verbouwing. Dat geeft mij een hoop onrust en een gevoel van stress.

Meestal los ik het op door gewoon te zeggen: begin maar, we zien wel waar het schip strand.

Thuis kan ik dat wat makkelijker zeggen dan op kantoor natuurlijk. Het project op kantoor geeft mij veel buikpijn en ik word er ook erg onrustig van. Als dan daarboven mijn verbouwing nog bijkomt, moet ik uitkijken dat ik niet teveel ga lopen piekeren en te veel beren zie. 

Qua verbouwing schiet het nog niet op. Ik heb nog geen datum wanneer begonnen wordt en nog geen begroting. Ik heb daar al een paar keer om gevraagd, maar het wil niet vlotten. Nu heb ik de definitieve vergunning van de gemeente ook nog niet binnen, maar als ik nu nog niets gehoord heb, lijkt het mij wat stug dat het niet is goedgekeurd.

In feite had ik op 1 april al willen beginnen, hoewel ik van tevoren al wel wist dat niet gehaald ging worden. De aanvraag voor de vergunning werd om te beginnen al een week later ingediend dan gepland.
Maar nu het jaar al weer aardig begint te vlotten, word ik zo langzaamaan wel erg onrustig. Vrijdag de aannemer nog maar eens aan zijn jasje getrokken om te vragen wanneer hij denkt te kunnen beginnen. Maar vandaag toch weer niets gehoord.

Nee, ik kan bar weinig hebben de laatste tijd. Hebben ze voor die shuttle kast een CAT5 kabel getrokken, maar god mag weten waar die uit komt, want hij moet wel gepatched worden. Maar dat is wat lastig als je niet weet welke het is. Argh! 

Er zijn momenteel te veel dingen die niet duidelijk zijn en dat bezorgd mij stress. Onze vakantie die wij gepland hadden zie ik langzaam niet doorgaan. We zitten weliswaar niet aan een periode vast, maar ik weet dat ik vakantie gewoon nodig heb en ik kan er nu al weer onrustig van worden nu ik al bijna zeker weet dat we er wel naar kunnen fluiten, tenzij de aannemer de draden uit z'n sokken kan klussen en alles in een maand klaar is.

Ik verwacht dat eerlijk gezegd niet, hoewel het wél haalbaar is...