Scooterhufters

Ik ben aardig overstuur de dag begonnen. In het begin niets bijzonders: opstaan, douchen, m'n smoothie in ontvangst genomen en in de auto gestapt. Door de vakanties hier is het lekker rustig op straat, maar ik rij op mijn gemak naar kantoor. Dat doe ik altijd. Ik weet bijna 98% zeker dat mensen achter mij soms wel eens hun tanden in het stuur willen zetten, zo rustig rij ik soms. Zeker op de weg die langs de spoorlijn loopt waar je 80 mag en waar ik zo 70/75 rijd. Waarom zou ik me haasten....?

Dus ik rij op die weg, dan de rotonde naar rechts en dan de volgende rotonde rechtdoor. Als ik links kijk zie ik een scooter op het fietspad (!) met een noodvaart aan komen rijden, maar die is nog ver weg. Echt ver weg. Dus ik rij gewoon door tot het moment dat ik rechts af moet. Op dit soort wegen stop ik vrijwel altijd als ik moet afslaan om goed te kijken of er geen fietser aan komt, want paralel aan de weg loopt dat fietspad. Als je er al rijd, kijk je in feite al naast je of er iets rijdt. Het gaat met name om de fietsers die dan van links komen maar wel voorrang hebben omdat zij ten opzichte van jou rechtdoor rijden en jij afslaat.

Dus ik sla rechts af, stop, kijk, zie niets aankomen, trek op, en ik hoor een claxon, ik stop abrupt en hoppa! scheert die eikel met z'n arrogante rotkop zonder helm ook nog met een snelheid van minstens 60 km per uur net voor mijn auto langs. Als ik had doorgereden had ik die lul midden in mijn rechterdeur gehad met z'n schedeldak in twee. Er reed iemand achter mij en die zal ook wel gedacht hebben. 

Gewoon de godvergeten arrogantie waarop die eikel, die klootzak naar me keek en door reed. En ook geen snelheid minderen, gewoon met 60 doorrijden. Op het fietspad. Ik had het al een beetje in de smiezen toen ik 'm twee rotondes terug al zag, maar ik reed 50/55 en je moet toch wel érg hard rijden wil je dat dan inhalen want hij was toen écht nog ver weg en hij had - zeg maar - de buitenbocht! Met zulk soort gasten heb ik dan ook totaal geen medelijden als ze zich te pletter rijden, maar doe dat dan niet tegen mijn auto. Het scheelde echt een haar!

Labiel als ik al ben door allerlei omstandigheidjes, moest ik wel even bijkomen. Eerst in de auto later even op mijn kantoor. Nou, kom op. Hopelijk ligt die lul binnenkort met een touwtje om z'n teen. Nu even diep zuchten en straks een bak koffie en dan gaan we gewoon weer tot de orde van de dag.

Life ain't easy....