Stressmomenten

Het is soms best lastig dat je op een blog niet openlijk kunt schrijven over dingen waar je mee worstelt, met name op je werk.

Gezien mijn functie moet ik een bepaalde gedragscode volgen en niet over zaken schrijven die niet openbaar mogen worden gemaakt. Alsof ik zoveel volgers heb..... :-P

Ik zit momenteel in een wat lastige periode voor mezelf: de overgang. Nu is het zo dat ik nu al mensen hoor zuchten als ze dat lezen. 'Mens, zeur niet....'
Maar het valt zo bij tijd en wijle niet mee om er niet over te zeuren. Bij het minste geringste kan ik in tranen uitbarsten en dan zakt de algehele moed mij in de schoenen. Dan zie ik het volledige nut van waarom ik dit allemaal doe niet meer. 

Iets concreets zonder uit de school te klappen: van één van mijn collega's moet ik een aantal hotels selecteren hier in de buurt voor gasten. Van mijn andere collega - mijn directe manager - mag ik in principe niet de gasten opzadelen met dat zij hun overnachting zelf moeten regelen, dus dat ik dat voor ze moet doen. Allemaal geen probleem, maar als de één dit zegt en de ander dat, wordt het voor mij best lastig. Ik heb maar één baas en wat hij zegt is voor mij in principe doorslaggevend, maar soms valt het niet mee als bijvoorbeeld de gast het zelf zou willen regelen. Dan krijg je snel een 'ja maar' verhaal en als mijn collega ergens een hekel aan heeft zijn het die twee woordjes....

Dus nu zit ik in zo'n dilemma - what to do - en heb ik dus direct tranen in mijn ogen. Dan is er nog de zaak van 'verbouwing' waar in mijn ogen ook geen schot in zit en waar - terecht - mijn huisgenoot daar ook wel eens wat vastigheid en zekerheid in wil hebben plus daarbij weer het eeuwige alarmverhaal op de zaak wat een hele tijd zonder problemen ging en nu weer problemen geeft en ik weer in de bankschroef zit tussen mijn manager en de leverancier van het alarm. Ik word daar niet vrolijk van...

Zulke dingen kunnen aan mij 'vreten' en kan ik dan met moeite los laten, te meer omdat ik voor mijn gevoel weer onder druk word gezet door anderen. Onder druk is een groot woord, zeker in de privé sfeer, maar op het werk is die druk er wel degelijk.

En daar kan ik soms niet zo goed mee overweg.

Nu is ondertussen het alarmprobleem deels opgelost, dus dat scheelt al. Nu nog een soort drempel over om 'mijn' aannemer te bellen en te vragen wanneer hij denkt te beginnen.... [zucht]