Over Pigcowturduckenligdouille en andere zaken

Soms denk ik wel eens dat het leven één grote treurnis is. Dan steekt mijn van nature nogal melancholische aard weer de kop op. Dat wordt veroorzaakt door allerlei factoren: de tijd van de maand, het weer, de vergankelijkheid der dingen... 

Tijdens dit soort dagen luister ik geen radio en zoek ik op TV enkel feel good programma's zoals The Big Bang of van die video bloopers. Naar het nieuws kijken kost mij dan erg veel moeite juist omdat zij enkel de rampen, drama's en misstanden naar voren brengen en nooit eens mooi nieuws melden. Zeker als je kijkt naar de Vlaamse TV met het nieuws van 19.00u dan is dat enkel rampspoed wat ze melden, gevolgd door het half acht journaal van RTL4 wat al niet veel beter is. Om treurig van te worden.

Gisterenavond echter werd mijn toen al wat sombere bui - zeer drukke dag gehad - weggeduwd door de aanwezigheid van een luid zingende merel in mijn tuin, die daarna, vergezeld door twee moedige musjes langdurig uit een bak gevuld met water zat te drinken of de vele naaktslakken zat op te peuzelen. Dat was wel een leuk gezicht. Ik sta dan vele minuten voorover gebogen over het aanrecht naar buiten te turen. Heerlijk al die vogels. Jammer dat er soms zo veel verkeer is waardoor ik zo weinig vogels in mijn tuin heb.

Het stikt er namelijk momenteel van de slakken dus volgens mij is het een luilekkerland voor merels en egels. Vroeger had ik die ook nog: een egel. Maar die heb ik al lang niet meer gezien. Ik heb altijd van alles in mijn tuin: padden, katten, vogels, slakken. En dat voor een tuin aan een toch overdag vrij drukke straat, een soort oase midden in beton en steen. 

En als je dan omdraait naar de TV waren ze op dat moment een Turduckenqua aan het maken: een kalkoen, gevuld met eend, gevuld met kip, gevuld met kwartel, en dan kan ik daar weer helemaal vrolijk van worden. Als je dan nog eens de video opzoekt van hoe ze een pigcowturduckenligdouille maken, dan krijg je helemaal zin om een groot gat in je tuin te graven en daar een varken voor 15 uur in te laten garen.... O, o, o, wat ziet dat er toch heerlijk uit als dat beest dan volledig doorgekookt uit die pit komt en het vlees er bijna afvalt! Water in mijn mond!

En dan komt direct dat 'ontevreden' gevoel dat ik niet zo'n tuin heb, niet in Amerika woon (of Canada) waar dat allemaal gewoon KAN. Nu moet je daarvoor ook wel voldoende vrienden hebben en we zouden al moeite hebben om voor de turduckenqua voldoende eters te vinden...

Het ziet er wat bizar uit, maar op deze video worden drie biggen geroosterd in de BBQ. Maar oh, wat zou ik dat toch een keer graag doen! Alleen al om de geur. En als je een echt goed varken hebt, dan is dat zálig!

We hadden al eens het idee om een keer speenvarken klaar te maken. We hebben een tamelijk grote oven en het leek ons wel leuk dit eens te doen. Dus wij naar de markt in Haarlem waar een kraam staat waar ze vlees van Berkshire varkens verkopen. Vragen naar speenvarken. De week erna kregen wij te horen dat de boerderij, Walnoot & Wilg, waar deze varkens vandaan komen er toch wat moeite mee had om zo'n klein biggetje te moeten slachten. Strange, niet? Kijk maar eens goed op de site, dan snap je het wel waarom. Dus we hebben nog steeds geen speenvarken klaar gemaakt. Nu hebben wij vorig jaar een Weber gas-BBQ gekocht (ja, sorry. We willen eigenlijk een Green Egg maar bit too expensive...) dus misschien nog eens een optie om het hier eens op uit te proberen met de nodige smoke boxen erbij. Weet alleen niet of je dan ook zulk lekker resultaat krijgt op een gasBBQ. Hout is en blijft nog altijd het smakelijkst. 

En de moraal van het verhaal: hoe je al schrijvend gewoon je sombere bui weg ziet drijven.... That's why I blog!!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...