Van keukenmonteurs en oorlogspaarden

Het wil niet echt heel erg vlotten met de keuken. Ik heb afgelopen vrijdag tevergeefs gewacht op de keukenmonteur uit Naarden en pas tegen elf uur kreeg ik het bericht - na twee sms'jes en een telefoontje van mij - dat hij niet zou komen omdat hij 'afgelopen maandag afgevoerd (is) naar het ziekenhuis met gezondheidsproblemen'. Dan denk ik van, waarom wordt mij dat dan nu pas gezegd... Ik was dan ook niet blij want ik heb er wel een vrije dag voor genomen. Nu vond ik het niet echt heel erg om die dag dan thuis door te brengen, of anders gezegd: ik had niet erg veel zin om te gaan werken. Ik was eerlijk gezegd liever niet thuis, want ik zat me nu wel soort van te vervelen met twee van die bouwvakkers aan het werk aan mijn badkamer.

Ik ben dan maar naar de markt geweest en 's middags op mijn gemak naar het tuincentrum en daar héél lang over gedaan zodat ik pas tegen drie uur weer thuis was. Om half vier kwam Jan thuis en ging de aannemer weg en kon het weekend beginnen. Nog even met de fiets een wijntje gaan drinken bij de plas - even de scherpe kantjes eraf ;-) - en een avondje Breaking Bad ingelast. De laatste afleveringen...

Afgelopen week dus aardig wat gebeurd aan de uitbouw voor de badkamer en als het goed is - ik blijf maar wazig, want je weet het nooit - komt deze week het dak er al op. Als het zo doorgaat, gaat het allemaal goed komen en zijn wij eind dit jaar van al die verbouwingen af. Zal eens tijd worden. Dan hebben we aardig wat werk verzet het afgelopen jaar. Daar dan een grote kras doorheen en vol goede moed het nieuwe jaar in.

Zaterdag zijn we ons even wezen oriënteren op lampjes voor in de badkamer wat nog niet meevalt. Er zijn betrekkelijk weinig winkels waar je echt voor badkamerlampen kunt gaan kijken. Het is stom, maar bij de Praxis hadden ze wel lampjes waarvan ik zeg: ja, die vind ik mooi en die zie ik nog wel in mijn badkamer hangen. Ik moet er dan twee boven de spiegel en één bij het toilet. Aan het plafond komt dan nog een plafondlamp, die ik nu ook al heb en aan de andere muur voorzie ik gewoon twee stroompunten 'voor het geval dat'. 

Zo tegen vier uur zijn we met de auto richting Amsterdam gereden om daar de voorstelling War Horse in Carré te gaan zien. Auto onder de Stopera - was erg lang geleden voor mij dat ik daar weer was. Vroeger, in mijn wilde jaren, kwam ik nog regelmatig in Amsterdam en kende ik blindelings de weg naar de Stopera. Daar je auto neerzetten is goed te doen en het is vlakbij Carré. Even een pilsje bij een echte Amsterdamse kroeg - Café Otten aan de Reguliersbreestraat - en dan naar de Zeedijk waar wij een sushi menu hebben genomen. Dan weer langzaam terug lopen richting Carré waar om acht uur de voorstelling begon. We zaten in de stalles, rij twee, dus wel vlakbij het podium. Iets té dichtbij, maar ach. 

De voorstelling was erg mooi, vooral de paarden. Dit waren in feite poppen met drie puppeteers maar soms vergat je gewoon dat ze niet echt waren, zo levendig werden ze neer gezet. Persoonlijk hou ik niet zo van toneel of musical, dus terugkijkend zeg ik: het verhaal en zeker het hele verhaal erachter spreekt mij heel erg aan, maar het toneelspel zelf was éénmalig en niet weer. Toevallig was ook eerder deze week de film War Horse op TV en ik vond de film dan wel stukken beter, maar dat was met een echt paard en in het Engels en ik denk dat als je dit stuk in Engeland zou zien, dat het nóg meer indruk zou maken.

Ik ben momenteel erg into de Eerste Wereldoorlog. Ben een boek aan het lezen 'Brave Little Belgium' en dat maakt erg veel indruk op mij. Ik weet er nu aardig wat van. Heb inmiddels nog een ander boek besteld over WWI. Wil er gewoon nog wat meer over weten. Als al dat gedoe met die verbouwing achter de rug is ga ik eens een lang weekendje plannen om ter plekke nog wat meer te zien, hoewel wij al eerder in de westhoek zijn geweest en ik toen al onder de indruk was van al die graven daar.