Ik had gisterenmiddag een afspraak in het centrum en was daardoor wat vroeger thuis dan gebruikelijk. Het was te laat om terug te gaan naar kantoor en te vroeg om aan het eten te beginnen, dus ben ik maar even met de fiets boodschappen wezen doen. Normaal doe ik dat op maandagavond, maar ik had daar gisteren geen zin in.
Nu gaat het met die zin toch al tamelijk slecht de laatste weken. Maar vandaag is het wel bizar slecht. Werd al wakker met een lichte hoofdpijn na een toch goede nacht. En moe dat ik ben....! Ik ben haast niet vooruit te branden en ik heb echt nergens puf voor. Om even naar het toilet te gaan moet ik alle moed bij elkaar schrapen. Het is de hoofdpijn die zoveel energie uit mijn lijf trekt. Ik zou een pijnstiller moeten nemen, maar doorgaans neem ik overdag geen pijnstiller, wel als ik ga slapen. In tegenstelling tot anderen gaat mijn hoofdpijn niet over met een goede (nacht)rust. Ik moet ook niet naar bed gaan als ik hoofdpijn heb, want het gaat daardoor echt niet over bij mij.
Ik tracht te doorgronden waarom ik mij zo futloos voel de laatste maanden. Dit fenomeen is ook niet nieuw en meestal begin ik mij moe en lusteloos te voelen als ik toe ben aan vakantie. Ik denk ook dat het komt door een samenloop van dingen zoals de verbouwing en de frustraties die daarmee gepaard gaan. Ik moet zeggen dat op dit moment die frustraties er niet echt zijn omdat het nu goed gaat. Zolang wij ons er niet mee bemoeien loopt het en is alles toch redelijk schoon achtergelaten en zie je zo langzamerhand echt iets ontstaan. Toch maak je je zorgen. Ik toch. Je hebt een deadline in gedachten en daar werk je dan toch naar toe. Maar alles is besteld - zelfs de lampjes - en er is wat geregeld voor de periode dat we niet kunnen douchen, dus in theorie zou het goed moeten gaan.
Ik ben gewoon moe van het hele jaar. Natuurlijk in december vorig jaar mijn vader overleden, dan de zorgen voor mijn moeder, haar heupoperatie en alle emoties die daarmee gepaard gaan, vooral de emoties van je moeder over het verlies van haar levensgezel en waar je dan toch soort van machteloos bij staat. Gelukkig gaat het nu weer goed met haar en probeert ze de draad van het leven - haar eigen draad - weer op te pakken. En ik hoop dat ze daar lol in krijgt en dat ze lekker gaat genieten van het leven. Dan hoef ik me ook minder zorgen te maken.
Mijn eigen emoties om het overlijden van mijn vader zijn wat verwarrend, omdat ik mijn vader niet echt mis. Zo soms dan denk ik aan hem, dan zie ik iets waardoor ik aan hem moet denken en dan voel ik wel een steek van verdriet, maar meer omdat ik het zo jammer vind dat hij zo onuitstaanbaar was de laatste jaren, maar dat had ook te maken met zijn ziek-zijn en het feit dat hij dat niet kon accepteren. Ik heb een goede, weliswaar turbulente jeugd gehad en veel gedaan met mijn vader, maar de laatste jaren zijn we wat uit elkaar gegroeid. Komt ook omdat hij altijd overal commentaar op had.
Afijn. Al met al veel gebeurd dus in het afgelopen jaar, of het nu 2013 of 2014 was. In de natuur om ons heen gaat alles gewoon onafgebroken door en wordt er meer naar de seizoenen gekeken. Nu is het al weer oktober en ik zal niet verbaasd staan kijken als volgende week de feestverlichting weer aan de gevel van het winkelcentrum hangt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.