Verbouwfrustraties....

Over een week of twee is het oktober. Op zich vrij logisch omdat het vandaag de 14e september is. 

Ik zat vanmiddag even in de zon op het dakterras. Voor me uit te staren, wat ik wel vaker doe en wat best lekker is. Maar helaas begin ik dan te denken en de huidige (verbouw)gebeurtenissen te overlopen. 

Ik weet nog goed dat ik er in februari al mee begon met de architect. 'Ik wil beginnen in april en het vóór de zomer af hebben'. 'Geen probleem,' zei de architect. Dat moet kunnen. Maar in april gebeurde er niets. Wij zijn toen zelf maar begonnen en het was inmiddels al eind mei. Net voor de vakantie in augustus is het beneden redelijk klaar. Maar helaas is er boven nog niets gebeurd, behalve dan dat wij zelf het balkonmuurtje al hebben gesloopt, klaar om weer opgebouwd te worden tot badkamer.

'We willen wel duidelijkheid met de rest van de verbouwing,' zeiden wij nog tegen de aannemer. 'Dat de badkamer in één ruk wordt gebouwd.'
'Geen probleem,' zei de aannemer. 'Ik begin daaraan direct na mijn vakantie en ik schat dat ik zo'n vier à vijf weken nodig heb.' (Wat overigens best lang is hoorde ik later).

Inmiddels zijn we drie weken verder ná de vakantie. Heb de aannemer een SMS gestuurd én twee keer gebeld, heb hem gezien op een BBQ - maar daar was het niet echt de tijd en gelegenheid - maar verder taal noch teken.

Ik zou me er niet druk over maken, maar als ik kijk naar mijn agenda, dan krijg ik toch heel langzaamaan buikpijn. De frustratie zit inmiddels op een niveau dat ik vrees dat ik ook niet meer echt vriendelijk kan blijven. In feite MOET ik hem bellen komende week, maar kan daar dus nu al vreselijk tegenop zien omdat ik weet dat ik boos ga worden. 

We hebben onze afspraken gemaakt voor later in het jaar, onze dingetjes, ons leven, omdat wij dachten dat alles toch in augustus op z'n minst wel klaar zou zijn. Als je er in februari mee begint mag dat ook wel. Maar helaas. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Straks is het winter, straks gaat het vriezen en mijn wasmachine staat buiten. Het is straks vroeg donker, koud en slecht weer en ik wil geen onnodige rotzooi meer in huis. Géén gezaag (voor de Vlaamse lezers: daar bedoel ik mee: geen gebruik van hand- danwel elektrisch zaag in huis). 

Nog even en het is gewoon november. Nog even en het is gewoon december! WTF! Terwijl ik dit al intyp word ik bozer en bozer. En ik moet nog inhouden ook, want ik mag het niet afreageren op een ander... Dus mijn frustraties worden enkel maar meer en meer.

Ok. Wat gaan we doen? Een ultimatum stellen? Om redenen waarover ik verder niet wil uitweiden, moet ik het dit jaar laten doen. Je denkt eerst: mákkelijk! Maar nu....over 'slechts' drie-en-halve maand is het eindejaar! Vier à vijf weken is anderhalve maand. De aannemer kennende zal dat wel twee maanden worden als ik mazzel heb! Grrrr.

I am pissed now! Bah!