Van het Witte Gat en de vele schildpadden - duik nummer 150 en 151

Maandag, werkdag en dus vroeg op. Niet zozeer om te gaan werken, maar om op tijd te zijn voor onze geboekte trip met de East Coast Divers. De oostkust van Bonaire is normaal gesproken niet zelf te beduiken vanaf de kant. Er staat hier doorgaans altijd een vrij stevige oostenwind wat het te water gaan erg gevaarlijk maakt door de hoge golven. Bovendien staat daar vrij veel stroming wat het duiken daar ook niet geheel ongevaarlijk maakt maar waardoor het leven daar iets gevarieerder is dan aan de westkust, hoewel ik vind dat je niet te klagen hebt.

Twee jaar terug, toen wij hier in augustus/september waren, hebben wij een dag gehad zonder wind. Dat was heel vreemd, maar ik kan mij nog herinneren dat er toen veel duikers aan de oostkust zijn gaan duiken omdat daar voor de verandering eens geen golven stonden. In die tijd was ik nog té onzeker om dat ook te ondernemen, maar mocht dat nog eens gebeuren dan zal ik dat zeker overwegen.

Dit keer dus met een boot. De Nederlandse en (van oorsprong) West-Vlaamse (Oostende zelfs!) begeleiding - Hans en Fred - waren tegen mijn verwachting in zeer open en bedreven. Mij was verteld in onze duikclub thuis dat ze erg chagrijnig waren, maar wij hebben daar niets van gemerkt. Het moest wel volgens hun regels, zeker het aan boord gaan en alles wat daarbij hoort - het was volle bak: acht duikers - maar dat lijkt mij niet meer dan logisch in een RIB waar de ruimte beperkt is. We vertrokken vanaf Lac Bay: een soort lagune waar het heel ondiep is en wat van de open zee gescheiden is door een rif met slechts een vrij nauwe doorgang aan één kant van het rif. 's Nachts komen de schildpadden en roggen de baai in om dan 's morgens weer door diezelfde nauwe ingang weer terug te keren naar open water, waar ze gaan rusten. Hierdoor is de kans op het zien van 'groot' leven - schildpadden, tarpons, adelaars- en stingray - best groot. 

In het ondiepe en dus rustige water hebben wij ons opgetuigd, dus pak aan en opgebouwde set aan, om dan door de ingang naar open zee en dus ruwer water te gaan. Eenmaal op open zee zijn de golven dusdanig hoog dat jezelf aankleden niet mogelijk is. Vanaf de ingang tot aan de duikstek is het echter maar een kleine vier minuten varen.

De eerste spot was Funchi Reef. We moesten met een achterwaartse rol het water in en omdat de motoren aanbleven moesten we verzamelen vóór de boot. We doken met gids die daarvoor uitvoerig had uitgelegd wat we zouden gaan doen, welke signalen er zouden worden gebruikt - omdat hij met boei duikt had hij maar één hand tot zijn beschikking en waren de signalen een klein beetje aangepast - en wat we zouden kunnen zien. We doken als het ware langs het rif wat de baai scheidt van de zee in de richting van de ingang. Het was een driftduik wat betekent dat we één richting op duiken en dat de boot ons op een bepaald punt weer zou oppikken. Vandaar die boei. We zagen al vrij snel schildpadden, maar ook twee forse koraalduivels: prachtige vissen maar uitheems en invasief en (dus) bejaagbaar. 

Sting Ray

Ook hebben wij een enorme grote Sting Ray gezien die eerst ergens rustig lag te slapen, totdat wij eraan kwamen. Hij kwam recht op mij afgezwommen en dan blijf ik altijd stokstijf hangen - voor zover mogelijk - en probeer ik zo min mogelijk bellen te maken, wat natuurlijk niet echt lukt. Twee Eagle Rays gezien, maar van iets verdere afstand waardoor een foto maken niet echt mogelijk was, maar wel mooi om gewoon met je ogen van te genieten en de beelden vast te leggen op je eigen harde schijf. Een enorme mansdikke groene murene mocht niet ontbreken. Het koraal is hier erg mooi met veel waaierkoraal. Het zicht was op zich prima, ondanks wat 'mist' wat wordt veroorzaakt door de hoge golven. Overigens lees ik dat in een ander seizoen de golven echt nog veel en veel hoger zijn. 

Het einde van de duik was na een uur. We moesten daarvoor naar iets dieper water duiken, daar onze veiligheidsstop houden en dan zou de boot ons daar oppikken. Door de hoge golven was het wat lastig aan boord gaan, maar deze RIB had een speciaal stuk wat eruit kon en waar een trap kon worden geplaatst. Bovendien werd je keurig geholpen.

Eén van de vele schildpadden

De tweede spot was White Hole en een deel Nurse reef. Tussen de duiken door ga je wel terug want op open zee blijven is geen aanrader. Je kunt dus even bijkomen, wat drinken, wat eten (wel zelf meenemen) en dan ga je even later weer dezelfde weg terug door de doorgang weer naar open zee. De golven leken nu wel nóg hoger dan tijdens de eerste tocht. Overigens merk je daar niets van als je duikt. Daar waar we in het water gingen was het vrij ondiep dus genoeg lucht in je BCD. De White Hole is een stuk wit waarvan onze begeleiders zeiden dat het was ontstaan doordat daar een grot is ingestort. De bodem is bedekt met wit fijn koraal, wat wordt 'gemaakt' door de papegaaivissen: zij eten het koraal en poepen dat weer uit, waardoor de bodem dus bedekt wordt met fijn wit zand. In de White Hole hingen enorme tarpons te slapen. Je kunt daar heel dicht bij komen. Dit zijn enorme grote 'sardientjes' zoals Hans zei, maar ze passen niet in het blikje...

Tarpon

En dan in een grote grot lag een immense Verpleegsterhaai te slapen. Als een forse man zo groot en zodra hij (of zij) ons zag werd hij wel wat onrustig maar hij bleef in z'n grot. Wat een groot beest! Door de stofwolken die wij veroorzaakten konden we helaas geen foto nemen. Ik had hier graag een nachtduik gemaakt met die tarpons, de verpleegster haai en de drie grote krabben die we later zagen. We hebben maar één muur gezien van de White Hole omdat we over de muur heen zijn gegaan richting een andere site waar het

wemelde van de schildpadden. Op een gegeven moment ben ik gestopt met tellen. 

Na een uur er uit op dezelfde manier met nog hogere golven dan eerst. Ik voelde gewoon mijn maag als je van zo'n hoge golf weer de diepte in dook. Netjes op je beurt wachten en dan aan boord klauteren en in de baai kan je dan je BCD uitdoen. Overigens heeft het water van de baai een prachtige groenblauwe kleur, echt super tropisch! 

We hebben na dit avontuur daar een lekkere hamburger met frietjes gegeten, grote honger als we hadden. Er hangt hier een lekker ontspannen sfeertje, weg van de 'drukte' van Kralendijk. Lekker om hier te zijn. Toch zijn we na een poosje terug naar huis gegaan, onze spullen uitgespoeld bij Dive Friends, een duik genomen in 'ons' zwembad, een douche genomen, foto's bekeken en dan

even een wandeling naar de 'stad' waar we iets hebben gedronken. Wel thuis gegeten: rest van de Ceasar Salad en toch nog vrij lang met de laptop bezig geweest waardoor we 'pas' om tien uur op bed lagen.