Cursus Jacht en Faunabeheer

Nootka Trail - Canada

Wellicht dat je niet zo snel uit mijn blog kunt opmaken dat ik van nature een natuurmens ben. Helaas - ? - werk ik fulltime en heb weinig tijd om van de natuur - of van het 'buitengebeuren' - te genieten. Natuur is natuurlijk een té groot woord voor de plukjes groen in Nederland wat voor natuur zou moeten doorgaan, dus gebruik ik dat woord wat terughoudend. Echte natuur vind je hier niet meer, daarvoor moet je naar landen als Rusland, Polen misschien, maar zeker Canada, Alaska... nou ja, al dat soort landen waar je écht niemand tegen komt en waar jij als mens net zo goed prooi bent als enig ander gemiddeld weerloos wezen. Waar de natuur zichzelf reguleert en de mens daar zeer zeker onderdeel van uitmaakt, net zo goed als een grizzly, een wolf of een vos. Omdat de mens daar nog niet massaal aanwezig is.

Ik pretendeer niet dat ik weet hoe het is in de natuur. Van die twee expedities die ik heb gedaan in Canada, de paar keer kamperen in Alaska en de wandelingen in Grand Teton en Yellowstone, ben ik geen 'survivor'. Ik heb misschien wat meer confrontaties gehad met wild dan de gemiddelde Nederlander - want die kamperen niet meer in kleine tentjes - en heb mijn oren dus iets meer op stokjes als ik een wandeling doe, maar haal mijn eten wel gewoon in supermarkt (jammer genoeg).

Ik weet niet waar mijn bovenmatige interesse voor de natuur vandaan komt. Ik ben opgegroeid in de stad en ben met mijn veertiende verhuisd naar Lelystad waar ik voor het eerst ben geconfronteerd met verschillende soorten eenden, terwijl ik dacht dat er maar één soort eend bestond. Ik had wel een bovenmatige interesse in biologie en verslond boeken over wolven (ben opgegroeid met een Saarloos Wolfhond) en verhalen die zich in de natuur afspeelden ('Caro en Tamara in Suriname', 'Kek de jonge Koper-eskimo' en niet te vergeten alle boeken van Arendsoog!). Maar waar ik ben opgegroeid was geen enkele associatie met 'natuur'. 

Met mijn opleiding ben ik ook totaal de andere kant opgegaan, dus geen biologie, natuur- of scheikunde in mijn pakket, maar alle talen, economie en boekhouden. Met als gevolg een kantoorbaan.

Waar wil ik naar toe met dit verhaal? Door mijn werk en mijn interesse voor het actief buitenzijn, ben ik in aanraking gekomen met een 'jager'. Toen nog een jager met fototoestel en telelens gemonteerd op een houten kolf voor meer bewegingsvrijheid. Deze fotojager is later de jachtcursus gaan doen en is ook echt gaan jagen. Vóórdat ik deze persoon leerde kennen, was ik, net zoals vele Nederlanders met mij, pontificaal anti-jacht. Door de verhalen die deze man mij vertelde en zijn liefde voor en kennis van de natuur is mijn mening over jacht drastisch bijgesteld. Want ook ik (wij) at vlees en vis en mijn vader kwam soms zelfs thuis met een wild konijn of een gans. Dus hoe hypocriet kun je zijn als je vlees eet of andere dierlijke producten - of een carnivoor als huisdier hebben! - en dan anti-jacht zijn.

Weer door mijn werk ben ik in aanraking gekomen met échte jagers en ik ben wel eens mee geweest op drijfjacht op de hazen, ik bestel wild bij een jager en luister met open mond naar de verhalen. Al een aantal jaren loop ik met het idee om ook de jachtcursus te gaan volgen, maar of geen tijd of geen zin of geen gelegenheid. Maar dit jaar dan ben ik er eindelijk mee begonnen.

Afgelopen zaterdag was onze eerste dag (want Jan doet ook mee, hoewel meer om mij een plezier te doen dan om het echte willen). Wij doen de weekendlessen, dus zes sessies van een volle zaterdag met daarin twee of drie lessen van docenten. En een bomvolle zaal. Wel meer dan honderd cursisten! Niet te geloven! En het merendeel mannen met een handjevol vrouwen. Want wij vrouwen - Diana's in jagersjargon - zijn begonnen met een opmars....

Voor het eerst zo'n dag is even 'inkomen'. Tussen de middag van twaalf tot twee een ronde schieten, want je moet ook kunnen schieten wil je je diploma halen. Jan en ik werden helaas uit elkaar gehaald, omdat ik al een paar keer op de baan had geschoten, weliswaar recreatief. Dat was niet zo leuk natuurlijk, hoewel ik iets te gespannen was om daar iets van te zeggen. Achteraf gezien hadden we helemaal niet ieder apart hoeven te schieten. Overigens ging mijn schieten best goed. Ik was niet ontevreden.

Een volle, drukke, leuke en leerzame dag, hoewel dat 'leuk' nog iets meer vorm moet krijgen. Ik denk dat als wij ook samen hadden geschoten het nog iets leuker was geweest. 

Dus. Ik. Jager in spé. En hopelijk kan ik dat te zijner tijd ook een keer in de praktijk brengen, hoewel ik nu eerst zoiets heb van mocht ik uitgenodigd worden ik eerst zonder wapen mee wil een paar keer en dan misschien ooit eens een keer een poging wagen. Maar voorlopig heb ik geen wapen en ik durf nu ook nog niet te zeggen of die er ooit komt. Hoewel het wel leuk is een eigen wapen te hebben, want schieten op een schietbaan kan altijd en dan is een eigen wapen wel zo prettig, net zoals je ook je eigen duikuitrusting heb. Dus 's zomers duiken en 's winters schieten (of jagen).