Mijn spannend leven

Ik word een klein beetje social media moe. Tamelijk vaak loop ik met het idee rond om alles wat met SM - Social Media dus - te maken heeft uit mijn leven te bannen. Misschien alles, behalve deze blog, omdat je deze blog aan niemand opdringt. Hier komen mensen spontaan langs, lezen, klikken weg of blijven hangen. Wie interesseert het ook het leven dat ik leid, mijn gedichtenspinsels, mijn commentaar, mijn mening?

Mijn leven is niet per definitie boeiend of spannend. Het is denk ik een leven wat iedereen zou kunnen leiden. Voor mij is deze blog een uitlaatklep waarvan sommigen vinden dat het soms wel eens wat té persoonlijk is, maar geloof me: ik laat hier nooit het achterste van mijn tong zien hoor. Daar heb ik dan nog steeds een (handgeschreven) dagboek voor.

Eigenlijk ben ik niet alleen SM-moe, maar ik ben gewoon überhaupt moe. Zal wel met het jaargetijde te maken hebben. Gelukkig is de kortste dag alweer voorbij en gaan we nu weer de goede kant op.

Afgelopen woensdagnacht werd ik weer 'overvallen' door een aanval van BPPD oftewel - hou je vast - Benigne Paroxysmale Positieduizeligheid. Jawel, mond vol. Hetzelfde euvel wat ik jaren geleden eens had toen ik in Zweden was op vakantie in 2010. Toen kreeg ik het ook heel plotseling van het ene op het andere moment. Dat heeft toen minstens een jaar geduurd voordat ik daar vanaf was. Nu dus weer. Werd daar zelfs wakker van. De hele kamer draaide. Donderdag wel naar kantoor geweest, maar ik had hoofdpijn en dan die duizeligheid, dus tegen de middag weer naar huis mijn bed in. Maar overdag slapen kan ik niet dus na twee uur er maar weer uit en op de bank maar wat gaan zitten. Voelde me niet bepaald goed die dag. 's Avonds met een flinke dosis drogerende middelen mijn bed in om te kijken of ik me vrijdag beter zou voelen en dat was op zich wel zo, en met de nodige pijnstillers heb ik mij de dag door geworsteld.

Die avond namelijk hadden we ons jaarlijkse kerstdiner van de zaak, dus kon daar dan moeilijk wegblijven. Gelukkig voelde ik mij die vrijdag wel wát beter en had ik alles al geregeld, inclusief mijn eigen outfit. Ik ben om 14.00u naar de kapper gegaan om mijn haar te laten opsteken - op de fiets, want er werd mij afgeraden om met BPPD auto te rijden en even wat frisse buitenlucht kan mijns inziens nooit kwaad - en moest me zelfs haasten om op tijd weer thuis te zijn om dan om half vijf klaar te staan voor de taxi, want er was in allerijl een taxi voor mij geregeld om naar de locatie te rijden van het kerstdiner. En die locatie was Huis ter Duin in Noordwijk dus ik voelde mij wel een VIP achter in de met lederen bekleding gestoffeerde luxe Mercedes! 

Zo achteraf gezien heb ik mij kranig gehouden hoewel het niet echt van harte ging en ik op een gegeven moment wel erg moe werd. Alleen in het begin een glaasje champagne en de rest van de avond water. Het eten was top, maar had van mij wel iets meer mogen zijn. Jan was rechtstreeks vanuit België daarheen gereden dus ik vond het wel fijn dat hij er de hele avond en bij me was. Al met al was het toch weer één uur eer we thuis waren. Het wordt toch altijd weer laat. Die laatste uren tijdens dat diner zijn voor mij nooit zo leuk, omdat ik altijd bij het cadeau 'moet' staan om uit te delen en te laten tekenen. Ik kan dus nooit gezellig napraten, maar sta altijd 'buiten' de rest van de groep. Dit wil ik nu toch wel eens anders gaan regelen, want het is ieder jaar zo. En zeker nu, nu ik mij niet zo top voelde, had ik graag wat eerder weg gegaan.

Afin. Ik heb die nacht goed geslapen en was toch weer vroeg wakker. Te vroeg. En we hebben eerst de boodschappen gedaan voor de komende dagen en wel bij mij aan de overkant (waar ik niet graag kom). Maar nu even vanwege mijn 'gestel' en toch nog niet in orde en voor het gemak. Dan met de bus naar Haarlem om daar nog wat kleinere dingetjes te kopen en een beetje rond te lopen. Haarlem is érg leuk. Dit keer stond dan ook 3FM met Serious Request op het plein. Daar gingen we dan niet voor, maar we moesten om bij Simon Léveldt te komen wel het plein over, dus we hebben wel een glimp opgevangen van het huis maar er verder niet bij stil gestaan.

Maar moest het wel bekopen 's avonds en lag er al om negen uur in. Steenmoe.... Zondagmorgen ook het hardlopen maar even overgeslagen. Toch tegen de middag wel even een wandeling gedaan - gewapend met verrekijkers om de eendjes te determineren - en dat heeft me wel deugd gedaan. Vandaag op kantoor voel je je ook nog niet helemaal 100%, maar dan is het vooruitzicht van een heerlijk avondje op de bank al iets om naar uit te kijken.